“Aan de RTBf zei Reynders dat het idee van de 125 miljoen aandelen van Fortis Bank kwam en de regering er niets mee te maken had.”
Schitterend. België krijgt de rekening van jarenlang zelfbeklag gepresenteerd. De combinatie van Waals ‘je m’en foutisme’ en Vlaams ‘het is nooit onze schuld’ begint op kookpunt te geraken. Reactie van een aandeelhoudertje die alles kwijt is: ‘ik heb nog wel geld om een pint te gaan drinken en dat ga ik doen ook want wij zijn gewonnen’. Niets meer of minder dan een opstanding van het slapend rijke plebs zien we gebeuren – een onfris zicht van Zweetvoet die Stinkbek geurtjes verwijt.
En zoals het gaat met ongericht volksgerecht: een zondebok, unt shnell! Didier ‘No Problemo’ Reynders is het al langer, maar vandaag toch het meest. Van ‘de vuile streek van de Hollanders’ over zijn poging om plots het staatsaandeel van België als stemgerechtigd mee te doen tellen (Renders’ reactie is feestelijk dubbelzinnig: het was niet ik maar de ander tegenover ik neem mijn verantwoordelijkheid) feit is dat het door en door boosaardig vernietigen van België door een select groepje Vlaamsnationalisten zijn vruchten begint af te werpen. Niet dat die nog veel in de pap te brokkelen hebben vanachter hun cordon sanitaire; de haat, het onvermogen en het zelfbeklag is overgenomen door wat vroeger voor bestuurspartijen doorging. Aan de rand van de afgrond staande heeft men een grote stap voorwaarts gezet.
Straat neemt staat over.
Reacties (3)
Hm, ik zie dit niet *strikt* als een probleem met Vlaamsnationalisten. Zie ook de analyses destijds rondom waarom stemt de verzuurde gewone man op het VB. Dat gaat niet over Ijzerbedevaarders. Het gaat over brede onvrede.
Twee dingen :
(1) het gebrek aan communicatie op niveau met de (kleine) aandeelhouders, bij gebrek aan geloofwaardig leiderschap… De politiek kan dat allang niet meer invullen bij gebrek aan geloofwaardige personen. Van Rompuy komt daar te laat, en heeft het gisteren ook niet gedaan. (Bv. uitleggen waarom de staat gepoogd heeft z’n aandelen te laten meetellen, nl. omdat de juristen niet 100% zeker waren. Hij had kunnen dedramatiseren bij gebrek aan een geloofwaardige Reynders, nonchalant als altijd, maar heeft het niet gedaan.)
De CD&V’ers hebben het over verantwoordelijkheid nemen en goed besturen, maar slagen er niet in er boven uit te stijgen bij gebrek aan leiderschap. En ze hebben zelf mee de brokken gemaakt, zie Leterme. Op microniveau in de Fortiszaak, op macroniveau wat betreft het communautaire en politieke klimaat. (Vandaar ook de populariteit van Verhofstadt, zelfs maanden en jaren later : hij belichaamde op z’n minst een leiderschap. Peeters heeft m.i. potentieel maar had zich niet in de modder van het communautaire mogen begeven.)
Op microniveau zie ik vooral een probleem van emoties boven rede, dat nog uitkomst heeft. George Ugeux gaf vandaag alvast een helder interview op VRT Radio 1 bij De Ochtenden, kort na achten (maar het staat nog niet on line).
Hopelijk kan men nadat de emoties zijn bezonken, het weer een constructieve richting geven. De reactie van de bestuurders na de EU-referenda “neen” laat alvast weinig goeds verhopen.
(2) De politieke reactie op wat er gaande is en niet goed werkt, is natuurlijk niet zonder opportunisme in een quasi-permanent (no thanks Leterme) electoraal klimaat. En dus komt die onder andere (!) uit Vlaamsnationale hoek of wordt ze zo getint. Dat proces is inderdaad al jaren bezig, en steeds meer spelers spinnen er garen bij : VB, NVA, LDD, … (In NL heb je dat nu ook met Wilders, Verdonck & co.)
En geef toe, dan is zo’n Didier “we zullen zien” Reynders niet enkel gefundeness Fressen gegeven zijn lamentabele staat van dienst. Dan is dat ook omdat niemand nog boven het gejoel uitstijgt maar iedereen het integendeel versterkt.
Macro beïnvloedt micro en andersom. Wie zorgt voor de trendbreuk à la Janssens of Verhofstadt ? Vooral aan Franstalige zijde zie ik niemand.
Ja, klopt helegaar.
Enige probleem is: ik wil me niet langer scharen bij schieten op zogenaamde machthebbers, bestuurders, ‘Brussel’, ‘Rode Pluche’, whatever.
Het zootje roepers is zoniet erger, dan toch even erg.
De goedkoopheid druipt eraf, maar als het toneelstuk gespeeld wordt met als enige premisse eigenbelang, dan hoeft niemand niemand anders lessen te trekken.
En dan blijft over: het principe van samenwerking wat nu ten grave gedragen wordt.
En het hoogst haalbare principe van samenwerking heet, qua experiment, België.
Vadermoord. Trend van het decennium ’00.
@#2 : wat ik gisteren randje immoreel vond, was dat renteniers het leven zuur maakten van wie werkt bij Fortis, en wie werkt tout court.
Een rotverwend stelletje investeerders die weliswaar misleid kan zijn geweest qua z’n weinige zuurverdiende spaarcenten toevertrouwen aan een geflipt beurssysteem, maar dat dan z’n frustratie niet uitwerkt op wie hen dat mijnenveld heeft ingestuurd (bankconsultants & co), maar integendeel op wie er probeert de schaarse meubelen te redden.
Tenzij dan net : de regering, en dus kom je uit bij Leterme & Reynders, heeft tussen oktober en gisteren niet echt dermate bekwaam gehandeld en gecommuniceerd qua “meubelen redden”, dat ze boven verdenking (Leterme) of gejoel (Reynders) verheven kunnen zijn. Er werd overhaast en boven de hoofden en onvoldoende bekwaam gewerkt, en dat wordt nu met vertraging afgestraft. Bij gebrek aan voodoopop voor Lippens & co.
Zulke dingen horen m.i. bij de woedefase van het rouwproces. Maar het valt op hoe “de bestuurders” daar compleet wereldvreemd mee omgaan, qua begeleidende communicatie of qua asset management (o.a. reputatie).
En gegeven wat Reynders verder allemaal (niet) heeft gepresteerd, zie nu ook weer hospitalisatieverzekeringen maar eerder belastingen, … lijkt mij de roep om zijn ontslag op regelmatige basis terecht. Dat die vooral uit Vlaamsnationalistische of populistische hoek komt, heeft ook te maken met het gebrek aan visie bij “traditioneel progressief”. Zelfs ’n Almaci, die ik minder hopeloos acht dan de huidige sp.a oppositiemakers, gebruikt dit niet om zich te profileren, en dan is het vrij baan voor de anderen.
Hoe die man bestuurt of aan politiek bedrijft, is louter cynisch. Change, verdomme !