Volgens de laatste analyses voldoet de euthanasiewet prima wanneer glashelder sprake is van uitzichtloos en ondraaglijk lijden, maar schieten de regels tekort bij alles wat net daarbuiten valt.
Aldus Volkskrantcolumnist Raoul du Pré.
Maar meer in het algemeen: is dit niet gewoon hoe het werkt met regels?
Reacties (9)
Volgens mij was het ook de bedoeling van de wet : bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Juist alles wat daarbuiten valt dient niet zomaar klakkeloos doodgespoten te worden. Ik zie het probleem niet. Als je steeds een stapje verder gaat kun je meteen de gaskraan wel weer opendraaien en dat was juist waar de tegenstanders zo bang voor waren.
@1 Er zit nogal wat tussen “uitzichtloos en ondraaglijk lijden” en “klakkeloos doodspuiten”, pipo. Dat is het punt juist.
Even afgezien van je smakeloze en tactloze bewoording.
@1: Dat ben ik niet met je eens. Meestal gaat het om een doodswens. Wat mij betreft moet iedereen die uitdrukkelijk dood wil, al is hij/zij kerngezond, hulp bij zelfdoding kunnen krijgen. Dat heeft niets met gaskranen en alles met getraumatiseerde treinmachinisten te maken.
@1 en @2:
Als je een doodswens hebt en zelf nog handelingsbekwaam bent dan moet je anderen niet met jou wens op zadelen. Dan pleeg je gewoon zelfmoord. Daar moet je dan ook het lef voor hebben, mogelijkheden zat zonder direct een treinmachinist en brandweerlieden met de rotzooi te laten zitten.
En mijn smakeloze tactloze bewoording is opzettelijk gekozen. De wereld van doden (de handeling) en zelfdoding is omgeven met eufemismen: men durft niet te benoemen. Maar uiteindelijk gaat het gewoon om doodspuiten wie doodgespoten wenst te worden. En ik wens niet opgezadeld te worden met het uitvoeren van de doodswens van een ander anders dan bij de wettelijk begrensde toestanden. En om kort te gaan: voor hulp bij zelfdoding is de euthanasiewetgeving ook niet bedoeld, daar is euthanasie ook niet voor bedoeld.
Maar ga gerust door met oprekken van de begrippen.
Zelfeuthanasie == zelfmoord.
Ik verwacht een automaat met spuitjes analoog aan de condoomautomaat. Wil je dood, koop een spuit. Makkelijk, clean en het nummer van de doodgraver wordt er bij geleverd zodat niemand anders last van je heeft.
Lekker stilletjes oprotten.
Wie durft?
@4, het plegen van een nette en waardige zelfmoord is helemaal niet zo eenvoudig als jij doet voorkomen. Doordat het bovendien allemaal heimelijk moet en anderen veroordeeld kunnen worden voor hulp bij zelfdoding, maakt het het vaak een naar, heimelijk en eenzaam proces, ipv een waardig einde.
Edit: en misschien is dat wel precies waar behoefte aan is. Niet meer euthanasie, maar wel meer mogelijkheden voor hulp bij zelfdoding, dus het beschikbaar stellen van de middelen en het bijstaan bij het levenseinde.
@4 Je bent weer weinig genuanceerd. Je hoeft niet meteen opzettelijk smakeloos en tactloos te werk te gaan omdat je bang bent de dood te eufemiseren. Ben je meteen vóór spuitjesautomaten als je vindt dat bijvoorbeeld wel ‘draaglijk’ maar desalniettemin uitzichtloos lijden misschien onder euthanasie zou mogen vallen? De quote van #0 gaan over de gevallen die ‘net niet’ onder euthanasie vallen onder de huidige definitie. Wil je nu zeggen dat die gevallen niet net zo schrijnend kunnen zijn, dat een vrijwillige dood de minst slechte oplossing is? Maakt een kleine verruiming van de definitie meteen dat we zelfmoord trivialiseren? Waar haal je trouwens vandaan dat jij dan ineens ‘opgezadeld wordt’ met de taak om iemand tegen je principes in te helpen bij zelfdoding?
@6:
De quote van #0 gaan over de gevallen die ‘net niet’ onder euthanasie vallen onder de huidige definitie. Wil je nu zeggen dat die gevallen niet net zo schrijnend kunnen zijn, dat een vrijwillige dood de minst slechte oplossing is?
Nee, dat wil ik niet. Ik zeg dat er altijd grensgevallen zullen zijn dus de wet daarvoor aanpassen is vanzelf een glijdende schaal.
Elke generatie zijn grensgeval.
Elke generatie zijn nieuwe wet.
Nuances vinden zelden hun oorsprong in regels. De kracht van de huidige wet zit hem in het feit dat euthanasie een medische beslissing is die als zodanig over het algemeen door juristen wordt gerespecteerd. De lobby van nu die de beslissing niet meer bij een arts wil laten roept juridisering over zich af. Ik zou daar niet blij mee zijn. Het eenvoudigweg honoreren van iedere – mogelijk tijdelijke – doodswens heeft niet mijn voorkeur.
Je blijft inderdaad gevallen houden die net buiten de regels vallen zolang er regels zijn, maar dat is het leven: zonder regels zouden er nog veel meer mensen genaaid worden en ook als je de regels zo ingewikkeld probeert te maken dat (bijna) niemand buiten de boot valt introduceer je nieuwe problemen die weer een hoop mensen naaien. Het lijkt een Nederlands verschijnsel dat we dat soort dingen niet kunnen accepteren en bestuurders emotioneel gaan chanteren met “schrijnende gevallen” om de eeuwige zin naar meer precieze regeltjes door te drijven.