Verdorie. Dat je er dood aan gaat is al vervelend genoeg, maar blijkbaar word je ook nog dommer van luchtvervuiling:
Previous research has found that air pollution harms cognitive performance in students, but this is the first to examine people of all ages and the difference between men and women. … They found the longer people were exposed to dirty air, the bigger the damage to intelligence, with language ability more harmed than mathematical ability and men more harmed than women.
…
The results would apply around the world, Chen added. The damage to intelligence was likely to be incremental, he said, with a 1mg rise in pollution over three years equivalent to losing more than a month of education. Small pollution particles are known to be especially damaging. “That is the same wherever you live. As human beings we have more in common than is different.”
Reacties (9)
Echt nieuws is dit niet.
Het werd een jaar of 9 geleden o.a. al eens gebruikt gebruikt bij een discussie over een autoweg langs een bebouwde kom.
Men haalde toen dit aan.
@1 Interessant, dank!
Ik betwijfel bij dergelijke onderzoeken (stof x veroorzaakt ziekte y) altijd of de onderzoekers alle factoren in de hand hebben kunnen houden. Gegeven de diversiteit in mensen en omstandigheden is dit buitengewoon moeilijk.
Het schept ook veel te grote verwachtingen van de mogelijke resultaten van wetenschappelijk onderzoek. Zoals vandaag het bericht in Trouw over de resultaten van replicatie-onderzoek onder de suggestieve kop: Opnieuw valt wetenschap door de mand. Van de 21 experimenten in de sociale wetenschappen sneuvelen er acht. De problemen, zo niet onmogelijkheden van experimenten in de sociale wetenschappen zijn inherent aan de aard van het subject. Met mensen kun je nu eenmaal geen volledig gecontroleerde experimenten uitvoeren. Het verbaast me dus niets dat er bij replicatie van onderzoek verschillen opduiken. Trouw suggereert ten onrechte dat wetenschappers maar wat aanklooien. Voorlichting over wetenschap verdient meer nuance en voorzichtigheid. Ook al wordt het dan wat minder spannend.
@3: “Ik betwijfel bij dergelijke onderzoeken (stof x veroorzaakt ziekte y) altijd of de onderzoekers alle factoren in de hand hebben kunnen houden.”
Beetje jammer is dat van jouw kant.
Met de bijgegeven link noem je wel even een totale andere tak van sport. Ook een belangrijk verschil: Bij de experimenten in de sociale wetenschappen gaat het vaak om hooguit enkele tientallen proefpersonen. Bij dit soort (observationele) epidemiologische studies worden vaak duizenden (of nog veel meer) mensen gevolgd, waardoor de steekproef al snel representatief is voor de menselijke diversiteit. Daarnaast wordt gecorrigeerd voor potentiële confounders (zoals “omstandigheden”), die uiteraard (vanwege de aard van de studie) niet “in de hand” gehouden kunnen worden. Afijn, als je toegang hebt via je werk, kun je zelf een kijkje nemen. Als dat niet het geval is, denk ik dat discussie weinig zin heeft, want dan beoordeel je het onderzoek niet op zijn merites, maar op jouw gevoel.
In de vermelde artikelen lijkt “air pollution” als één probleem (noxe) te worden beschouwd. Maar luchtvervuiling kan bestaan uit: druppeltjes zure regen, (SO2), roetdeeltjes al of niet met PAKs, saharazand, koolmonoxide, verhoogde concentratie kooldioxide, pollen, deeltjes van autobanden en asfalt, asbestvezels en nog veel meer. Afzonderlijk of in elke denkbare combinatie.
Deze luchtvervuiling afzetten tegen twee eenvoudige testjes op intelligentie bij vergelijkbare (?) groepen leidt bij mij tot meer vragen, dan conclusies.
Iedere vorm van causaliteit blijft voor mij onzichtbaar, terwijl dat toch mede bepalend is voor goede wetenschap.
@5: Heb jij het onderzoek gelezen?
@3 Eens, artikel in Trouw is suggestief. In de sociale wetenschappen ben je per definitie afhankelijk van de sociale context. Als je een experiment 10 jaar later herhaald, is die onherroepelijk anders, is bijv. de economische situatie anders, etc. Dat er dan andere resultaten uitkomen, betekent niet dat het eerdere onderzoek niet deugde. (het zegt dan wel iets over de mate waarin onderzoek generaliseerbaar is).
@4 Met “hooguit enkele tientallen” doe je veel onderzoek wel wat te kort. Tenminste, het experimenteel onderzoek dat ik tegenkom in de literatuur waar ik momenteel inzit gaat toch vaak over minstens honderden proefpersonen. En als ik kijk naar mijn eigen stokpaardje (https://sargasso.nl/series/proef-bijstand/): in Nederland gaat het om 6 experimenten met elk honderden deelnemers, bij elkaar duizenden; ook het basisinkomenexperiment in Finland ging om duizenden mensen.
@7: Dat is toch nog steeds van een heel andere aard dan het onderzoek uit #0, met ruim 25.000 deelnemers. Bovendien is jouw onderzoek net zo min te vergelijken met de experimenten waar #3 het over heeft. Ik heb even een kort kijkje genomen. De eerste van de 21 gereproduceerde experimenten bestond in werkelijkheid uit drie quasi-experimentjes met elk een interventiegroep en een controlegroep van ieder rond de 25-30 (met ongelijke groepsgroottes), de tweede had drie groepen van 15. Bij de reproductiestudies hebben ze steeds circa vijf keer zo grote steekproeven gebruikt als in de originele onderzoeken. Mij lijkt dat de verschillen grotendeels verklaard kunnen worden door publicatiebias (de onderzoekers hebben waarschijnlijk tientallen vergelijkbare onderzoekjes met kleine n gedaan en alleen bij significante resultaten de moeite genomen om te proberen hun onderzoek in Nature of Science gepubliceerd te krijgen).
@6: Duidelijk niet.