The Isis destroyers of the ancient Assyrian city of Nimrud would have loved William “Basher” Dowsing. From the winter of 1643 through to the following summer, authorised by an ordinance of England’s Long Parliament to remove “all monuments of superstition and idolatry”, Dowsing, a Puritan officer who was provost-marshal of the armies of the Eastern Association during the first civil war, made it his personal mission to obliterate as much as he possibly could of sacred art in the churches and colleges of East Anglia.
Historicus Simon Schama geeft in de Financial Telegraph een paar inkijkjes in de geschiedenis van de Europese beeldenstormen. Jammer dat Nederland in zijn overzicht ontbreekt.
Reacties (3)
Ja aardig. Maar het Engelse wikipedia-artikel doet iig meer : het beschrijft het fenomeen vanaf de christelijke tijd en geeft daarmee een beter overzicht. Maar compleet is het nog niet: in de bijbel staan verschillende verhalen over de vernietiging van afgodsbeelden, het gouden kalf is waarschijnlijk het bekendste.
Wat meestal niet genoemd wordt is dat het niet echt om de beelden gaat maar om een dieper liggende machtsstrijd tussen twee (of meer) groepen, een reactie op bedreigingen. De afbeeldingenvernietiging is een proxy voor de vernietiging van de vijand die te machtig is of anderszins onbereikbaar.
De beeldenstorm is een afgeleide die werkelijkheid wordt. Dat was iig zo tijdens de beeldenstorm – over heel Europa – waar protestanten zich afzetten tegen de katholieke kerk. En dat was ook zo tijdens de orthodoxe iconoclastische periodes met zijn bedreigingen vanuit de Islam en het sterker wordende Rome.
Je kent het gezegde toch, “Do as we say, don’t do as we do”.
@1 “Wat meestal niet genoemd wordt is dat het niet echt om de beelden gaat maar om een dieper liggende machtsstrijd tussen twee (of meer) groepen, een reactie op bedreigingen.”
Ik denk eigenlijk dat dat meestal niet genoemd wordt omdat het niet klopt. Het monotheïsme heeft zich vanaf zijn begin met Mozes steeds weer en om principiële redenen afgezet tegen goden die je je kunt voorstellen. Als er één ware God is, kan hij zijn heiligheid niet delen met allerlei beelden en plaatjes. Dat beeldverbod keert zich bij Joden, christenen en moslims bij uitstek tegen de idolatrie binnen de eigen groep, bijv. Jesaja 44 en psalm 115.