‘De benoeming van rechters is in Nederland niet beter geregeld dan in Polen of Hongarije. Tijd om een groot lek in het dak van de rechtsstaat te repareren zolang het kan. En reden genoeg waarom de verkiezingen ook over de rechtspraak zouden moeten gaan,’ schrijft Marc Chavannes op De Correspondent.
De ‘minister voor Rechtsbescherming’ wijst de leden van de Raad voor de rechtspraak aan. Die Raad kiest de bestuursleden van de gerechten, die op hun beurt rechters kansen geven of niet.
En dat betekent dat…
een Nederlandse regering die vindt dat rechters hinderlijke of politiek ongewenste uitspraken doen kan zorgen dat er meer rechters komen die haar visie delen. Met de huidige regels.
Al jaren wijzen kritische rechters en staatkundigen erop dat de regering in Nederland een veel te directe vinger in de pap heeft. Dat is ook zo volgens de normen van de overkoepelende Raad van Europese Raden voor de rechtspraak en de Internationale Rechtersvereniging. Staatsrechtgeleerde Paul Bovend’Eert typeerde de bestuursstructuur van de Nederlandse rechtspraak uit het oogpunt van rechterlijke onafhankelijkheid als ‘een serieuze constructiefout’.
Toch laat Nederland na de benoemingen van de rechterlijke macht zo te regelen dat een autocratische opvolger van het huidige kabinet niet zomaar zijn vriendjes kan benoemen. De sleutels van de brandkast liggen op tafel.
En dat nog los van de onderbezetting van de rechterlijke macht en de afbraak van de sociale advocatuur die leidt tot grote ongelijkheid voor burgers die hun recht willen halen. Is dit geen onderwerp dat wat meer aandacht zou moeten krijgen in de verkiezingscampagne? Voordat het te laat is?