“Patterson may lack the name recognition of a Stephen King, a John Grisham or a Dan Brown, but he outsells them all. Really, it’s not even close. (According to Nielsen BookScan, Grisham’s, King’s and Brown’s combined U.S. sales in recent years still don’t match Patterson’s.) This is partly because Patterson is so prolific: with the help of his stable of co-authors, he published nine original hardcover books in 2009 and will publish at least nine more in 2010.”
(Jonathan Mahler)
Meer dan Stephen King, John Grisham en Dan Brown samen? James Patterson heeft een verbluffende opmars naar de koppositie onder de Amerikaanse bestsellerschrijvers gemaakt. In een groot verhaal in het weekendmagazine van The New York Times wordt de in verhouding tot zijn verkoopsuccess tamelijk onbekende schrijver onder het vergrootglas gelegd. Patterson blijkt een soort combinatie van generaal en meewerkend voorman te zijn.
Eerst verdiende hij zijn sporen in de reclame. Waar hij leerde hoe je elk product in de markt kunt zetten en hoe je een creatief team moet aansturen. Tevoren had hij zijn studie Engels afgebroken. ‘I had found two things that I loved, reading and writing’, he told me. If I became a college professor, I knew I was going to wind up killing them both off.’ Maar natuurlijk duidde het afbreken van zijn studie beslist niet op een gebrek aan ambitie.
Zijn eerste en meest in het oog lopende innovatie als schrijver kwam er uit voort dat Patterson een auteur bleek die nog commerciëler dacht dan zijn uitgever, sterker, nogal teleurgesteld was in het commerciële amateurisme in de uitgeefbranche. Voor Along Came a Spider schreef, produceerde en betaalde hij zelf een tv-commercial, ongehoord voor een nieuw boek van een beginnende schrijver. Daarin kwam een spin naar beneden gevallen en hoorde je aan het eind: ‘You can stop waiting for the next Silence of the Lambs.’ De vallende spin bleek het begin van een weg die stijl omhoog leidde.
Daarna voerde Patterson nog een vernieuwing (dan wel verarming, afhankelijk van je mening) in het schrijverschap in. Waarom al die woorden in je eentje neerpennen? Schrijf gewoon een treatment van enkele tientallen bladzijden en huur volgens co-auteurs in om de zaak naar jouw instructie uit te werken – generaal en meewerkend voorman.
Hij stelt dan ook: ‘I’m less interested in sentences now and more interested in stories.’ Aantrekkelijke zinnen, de belangrijkste middelen voor de stilisten onder de schrijvers, doen er niet zo toe voor hem. Alleen het verhaal telt. En het moet gezegd, Patterson is een van de beste verhalenvertellers. Met zo weinig mogelijk afleiding, zoals beschrijvingen en achtergrondinformatie, en zo veel mogelijk alleen maar actie die het plot vooruit helpt, natuurlijk in korte hoofdstukken, vertelt hij zijn geldmakertjes.
Toch heeft de man die zichzelf vooral als entertainer ziet, toegewijde fans. Patterson slaat hoe dan ook een brug naar mensen die anders nooit met de wereld van het boek in aanraking zouden komen. A truck driver said that he had never read any of Patterson’s books but that he had listened to every single one of them on the road: ‘I don’t know what I’d do without them.’
Reacties (9)
Stijl? Geenstijl!
…nogal teleurgesteld was in het commerciële amateurisme in de uitgeefbranche.
Het hangt er maar van af wat je doel is.
Ik kan me herinneren dat iemand mij eens vroeg toen ik wat ter publicatie aanbood: wat is je doelgroep? Ik had geen doelgroep, ik had iets geschreven!
Deze man lijkt alleen doelgroepen te identificeren en daarna iets te schrijven. Het is de omgekeerde wereld. Auteurschap ondergeschikt aan verkoop. Vertel dat nou eens aan Mulisch. Wat zou die ervan vinden?
Inhoud is ondergeschikt, verkoop is leidend. Het gaat alleen om geld. Laat dat nou net de conclusie zijn geweest van mijn boek.
Maar goed, wellicht is het onderhoudend als je in het brandend zand de zomer door ligt te komen. De zomer is uiteindelijk de bestsellertijd. Maar negen per jaar? Hebben we zo lang vakantie? Of komt dit door de global warming? Het zand brand langer…
Er is een (binnen z’n genre) redelijk bekende Sci-Fi/Fantasy auteur die het zelfde systeem gebruikt maar dan meer op een open-source manier en die ook een aantal hele leuke dingen te zeggen heeft over auteursrechten:Eric Flint voor de geintereseerden onder jullie google maar naar zijn naam en de Baen Free Library. Heel interresant concept IMHO.
Ik heb op dit moment een tweetal boeken bij de uitgever liggen, en de doelgroep daarvan is wel heel omschreven. Alleen zijn jullie dat dan weer niet.
Om kort te gaan we hebben het hier dus over de Britney Spears franchise onder de auteurs. IMHO is het niet eens meer kunst. Doe mij maar een Cormac McCarthy ofzo, die doet 9 jaar over 1 boek en verkoop be damned.
Tja, je kan het geen fijne manier van schrijven/verkopen en de combinatie daarvan vinden, feit blijft dat hij het verdomd goed voor elkaar heeft. Dus wat zakelijk inzicht en commercieel handelen betreft: petje af.
In de striptekenwereld is dit soort dingen al jaren niet ongebruikelijk. Maar dan meestal wel als de auteur zelf eerst zijn sporen verdiend heeft – Jan Kruis, Asterix, Suske en Wiske…
@ qwerty
“…nogal teleurgesteld was in het commerciële amateurisme in de uitgeversbranche.
Het hangt er maar van af wat je doel is.”
Kent commercie zulke ver uiteen liggende doelen dan?
Het argument dat volgt in je comment gaat niet in op de aard van de commercie in de uitgeefbranche maar op het auteurschap.
Je zegt dat als jij schrijft, je geen publiek of doelgroep in gedachten hebt en dat je jezelf en je schepping centraal stelt. Blij voor je hoor maar misschien, qwerty, ontbreekt het je aan nog iets: een clou!
tudum tum tseee!
In goedkope thrillers is ghost writing schering en inslag, dus zo bijzonder is Patterson niet. Tom Clancy, bijvoorbeeld, is ook een franchise.
In de literatuur is het een beetje not done geworden, maar Alexandre Dumas had in zijn tijd maar liefst zeventig ‘medewerkers’.