Op Sargasso bieden we regelmatig plaats voor een gastbijdrage. Dit maal een stuk van Kris de Decker van Lowtech Magazine. Het stuk is ook aldaar te lezen. De slabakkende economie en de hoge brandstofprijzen deden de Deense rederij Maersk besluiten om de snelheid van een aantal vrachtschepen te verlagen van 25 naar 12 knopen. Daarmee zijn de zeilvrachtschepen van meer dan 100 jaar geleden minstens even snel als de containerschepen van vandaag. Maersk nam de beslissing twee jaar geleden, toen de olieprijs op een recordhoogte van 145 dollar per vat stond. In een interview met de New York Times stelde de directeur van de rederij deze week dat de lagere snelheid over die periode op een aantal belangrijke routes een brandstofbesparing van 30 procent had opgeleverd. Een trip tussen Duitsland en Guangdong in China duurt nu een maand in plaats van drie weken. De hogere arbeidskosten worden ruimschoots gecompenseerd door de lagere brandstofkosten, aldus Maersk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Het Vondelpark, een van de grootste attracties van Amsterdam, is uitermate slecht beveiligd. In een nieuwe aflevering van ‘Undercover in Nederland’ toont verslaggever Alberto Stegeman dat het mogelijk is om zonder enige belemmering wapens en explosieven de ‘A-locatie voor aanslagen’ in te smokkelen. Volgens Stegeman springt de gemeente ‘ronduit laks’ om met de beveiliging van het park. De verslaggever die eerder wereldschokkende onzorgvuldigheden bij Schiphol, defensie en Paleis Noordeinde aan het licht bracht noemt zijn ontdekking ‘tekenend voor de gehele maatschappij’.
De redactie van Undercover in Nederland beweert ?tientallen keren? in het park te zijn binnengedrongen. Stegeman: ?Je kan het zo gek niet bedenken wat je zo?n park in kan smokkelen: keukenmessen, injectienaalden, een gebroken flessenhals en een kurkentrekker. Op oudejaarsavond nam onze stagiair zelfs een vuurwerkpakket mee terwijl de productiestagiair een nepbom in haar djembé droeg. Dit kan toch niet? Slechts één redacteur, gewapend met een stapel ingrediënten voor een goede bom, is beboet. Maar dat was voor wildplassen en dat noem ik geen terrorisme. Met zijn kunstmest, krant en spiritus mocht hij gewoon weer het park in.?
De NS is vijf jaar te laat met internet in de trein. Wat zeg ik? Tien!
De Nederlandse Spoorwegen hebben eind dit jaar maar liefst éénderde van hun intercity’s uitgerust met internet. De eerste intercity met internet aan boord gaat volgende maand rijden.
Dat komt veel te laat. Het was mooi geweest als de NS, nog voor de algemene invoering van draadloos internet in huis, het cafe, op het werk en in de stad, het rustig werken vanuit je treincoupé mogelijk had gemaakt.
Om het nu nog in te voeren lijkt me weggegooid geld. Door geen werkende verbinding te garanderen (immers, de kans is een op drie dat jouw ic internet heeft), zullen mensen liever de laptop thuislaten.
En trouwens: laptops? De techniek heeft de NS ook allang ingehaald. Iedereen in de trein surft tegenwoordig met een netbookje op het mobiele netwerk met een dongel, of via de iPhone.
En eerlijk gezegd: tien jaar geleden had ik het geweldig gevonden dat ik kon internetten in de trein. En misschien vijf jaar geleden ook nog wel.
Maar nu ons sociale en professionele leven grotendeels naar internet is verplaatst, heb ik minder behoefte aan verbinding in de trein. Laatst maakte ik de urenlange treintocht van Rotterdam naar Groningen. Heerlijk gezeten, gelezen, naar buiten gekeken. Ik miste maar één ding: een lekker ranzig bakje NS-pleur. Maar de koffie is al jaren geleden uit de trein verdwenen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Leger ‘komt op voor de democratie’
Hartz IV is, sinds enige jaren, de hoop en wanhoop van Duitsland. Ingevoerd onder de rood-groene coalitie van Gerhard Schroder, is het een beduidende versobering van de Duitse verzorgingsstaat. Het is te hard, zeggen tegenstanders op de linkervleugel. Een goed begin, wordt er ter rechterzijde gezegd, maar de afbraak van de verzorgingsstaat moet verder gaan. De linkse coalitie die de wet heeft ingevoerd zal hem bedoeld hebben als een, wellicht wanhopige, poging om de Duitse verzorgingsstaat te redden. Om de economie genoeg dynamiek mee te geven, om een sociaal beleid te kunnen blijven betalen.
Nu is er iets ongelooflijks gebeurd. In oktober vond een aantal ouders met kinderen dat ze, door de nieuwe wetgeving van Hartz IV, te hard waren aangepakt, en hebben een klacht hiertegen ingediend bij het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe, de Duitse tegenhanger van de Hoge Raad. Onlangs deed het Bundesverfassungsgericht uitspraak, over de gehele Hartz IV-wetgeving. De conclusie? Hartz IV is te hard. De staat is verplicht meer te doen voor de allerarmsten, dan slechts in uiterste gevallen bestaanszekerheid te bieden. De armen hebben recht op het beste onderwijs, op toegang tot cultuur, en alles moet in het werk gesteld worden, om ze de kans te gunnen deel te nemen aan het politieke proces.
Is het toevallig, dat wie voor de gemeenteraadsverkiezingen in mijn woonplaats het kieskompas invult, en op alle vragen ‘neutraal’ antwoordt, deze uitslag krijgt? Nee, natuurlijk is dat niet toevallig. Keuzes maken is moeilijk. De regeringspartijen vinden dat wie nooit keuzes maakt, ook geen foute keuzes kan maken. Maar ze snappen niet, dat niet kiezen óók een keuze is. Centrumpartijen zijn allemansvrienden.
Bos draait. In campagnetijd zijn er twee van hem: eentje is minister van financiën, en eentje is het gezicht van de PvdA. Hij is vanaf het moment dat hij – blind van ambitie? – in het kabinet is gaan zitten is hij voor dit soort dingen gewaarschuwd. Ik ben geen fan van Wouter Bos. Sinds ‘De Wouter Tapes’ vertegenwoordigt hij voor mij het lege, visieloze, en demagogische dat het gezag van de politiek ondermijnt. Hetzelfde kan gezegd worden van Jan-Peter Balkenende, die deze openlijke muiterij toestaat, en wiens opvatting van regeren is: stug blijven zitten, en alle moeilijke dingen uitstellen.
Het is gemakkelijk schieten op deze regering. Wie gisteren het debat volgde, had in bijzonder harde bewoordingen van Pechtold, Wilders, Verdonk, Kant en Rutte kunnen horen dat het beter is, als op dit ongelukkige huwelijk een scheiding volgt. Ja, dat dankt je de koekoek. De oppositie wil ook wel weer eens de regeringsbankjes in. Nieuwe verkiezingen lossen het ware probleem van onze democratie niet op: visieloze leiders die totaal geen idee hebben hoe zij deze maatschappij willen gaan inrichten en daarom een woordenmist optrekken, of honderd dagen met de burger gaan praten om de schijn op te houden dat de regering dienstbaar is.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De grote JPB uitvluchten-chart!
Ook voor relatieproblemen (via: reet)
“Bij één vreemd welkomswoord in electorale paniek raken – maar tegelijk wel de stad met het Harvard aan de Biltse Grift willen worden, waarvoor de totale verangelsaksisering van het onderwijs tot doel verheven is: niets symboliseert de schizofrenie van de Nederlandse politiek en de identiteitscrisis van dit land meer dan dat.” (Thomas von der Dunk in een column in de Volkskrant)
In Utrecht was er gedoe rond een welkomswoord in meerdere talen, in Rotterdam was ook al iets aan de hand met een verkiezingsposter in het Turks, terwijl in Deventer ophef ontstond rond een verkiezingsdebat in het Turks bij een plaatselijke voetbalclub. Nederland is een tikje schizofreen, concludeert Von der Dunk, om zijn column te beëindigen met een heuse godwin.
