Vermakelijk was het wel, de herhaling van Buitenhof met CDA-lijststrekker Sybrand van Haersma Buma bekijken ná de keuzefilm van Adriaan van Dis: Inside Job, over de systematische ontmanteling van wet- & regelgeving en toezichthoudende organen op de Amerikaanse financiële sector, welke heeft geleid tot de wereldwijde financiële crisis vanaf 2008. Het contrast maakte scherp duidelijk hoe weinig het gedachtegoed van het CDA eigenlijk in huis heeft om de crises het hoofd te bieden waar Europa en Nederland vandaag voor gesteld worden. Het antwoord moest volgens Van Haersma Buma gevonden worden in een "debat over de moraal". Dat was volgens de CDA-leider namelijk crux van de crisis: die is niet alleen financieel en economisch, maar vooral ook moreel.
Pew Research vertelt een ijzingwekkend verhaal over de teloorgang van de Amerikaanse middenklasse.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Werknemers hebben bij de VVD niets te zoeken.
Afgelopen zondag vond het eerste grote lijsttrekkersdebat plaats. Inmiddels is daar al het nodige over gezegd. Persoonlijk vond ik het opvallendste moment een VVD-spotje dat enkele minuten voor aanvang werd uitgezonden.
In dit spotje vraagt de acteur zich het volgende af:
‘Ja, waarom zou je nog werken? Als je niks doet, word je in de watten gelegd. En als je keihard werkt, dan wordt je gepakt.’
Als satire vind ik dit wel aardig gelukt. Het past verder ook heel aardig in het eeuwige VVD-riedeltje dat die luie bijstandontvangers het maar goed hebben en dat de hardwerkende Nederlander het best af kan zonder een sociaal vangnet of een functionerende rechtsstaat (er moeten natuurlijk wél meer snelwegen komen).
Maar goed, de boodschap van het spotje is natuurlijk dat de VVD klaar staat voor de werkende mens. De realiteit is vanzelfsprekend anders. Immers, wanneer een politieke partij moeite doet om een lachwekkend onjuist beeld van de werkelijkheid te schetsen dan is dit bedoeld ter afleiding, bijvoorbeeld van het VVD-standpunt over het ontslagrecht. Op de website van de VVD vinden we dan ook de volgende passage:
‘De kantonrechtersformule en de gang naar het UWV maken ontslag erg duur, en moeten dan ook worden afgeschaft. Door in de wet een vaste ontslagvergoeding van een week per gewerkt jaar op te nemen (met een maximum van een half jaarsalaris), wordt het ontslagrecht eerlijker en eenvoudiger. Ook wil de VVD opeenvolgende arbeidscontracten tot een maximale duur van vijf jaar mogelijk maken.’
Veel mensen vragen zich af wat de signatuur van de Sargasso-bloggers toch is. Het antwoord: die denken natuurlijk met name voor zichzelf en zijn geen uithangbord voor een partij. Maar we zijn niet te belazerd om te zeggen wat we stemmen. Dit keer legt Klokwerk uit waarom hij ondanks alles toch GroenLinks stemt.
Tot ongeveer vorig jaar wist ik het vrij zeker: ik stem GroenLinks. Het huidige geklungel van deze partij en het gedecimeerd worden in de peilingen hebben me echter hevig doen twijfelen.
Zweven
Nee, om een mislukte grap met een stekkerdoos zal ik een partij niet verlaten. Als ik op de beste entertainer zou stemmen ging mijn stem wel naar Wilders. De Kunduz-missie kan ik niet steunen, maar om één naïef standpunt laat ik een partij ook niet vallen. Maar het schaamteloos etaleren van het eigen gebrek aan competentie heeft bij GroenLinks inmiddels wel hele extreme vormen aangenomen. De zaak Sap-Dibi staat helaas niet op zichzelf. De organisatie van de partij is een puinhoop en politici kunnen geen hoofd- van bijzaken onderscheiden, getuige ook het recente voorstel voor gratis glaasjes water in de horeca. Ik begon dus te zweven.
Wegzweven
Maar nu: wat vind ik belangrijk? Het vrije marktdenken is zo dood als een pier. De werkloosheid loopt op. De financiële reuzen graaien nog steeds gretig om zich heen en Brussel staat mede door Nederlands toedoen machteloos. Politici kennen geen andere remedie dan bezuinigen en hier in den lande zit de partij van de marktwerking (of moet ik zeggen de partij van het roofkapitaal) nog steeds stevig in het zadel. Lachebekje Rutte krijgt niets voor elkaar en is erin geslaagd de internationale positie van Nederland stevig te ondermijnen. Maar hij doet alsof er niets aan de hand is, ramt op zijn reclameslogans die holle vaten blijken en belooft als verkiezingsstunt iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Sinterklaas bestaat, en hij zit in het torentje.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wat als we NU over zouden gaan op een economie die volledig draait op hernieuwbare energie? Als er geen kool of olie of gas meer verbrand zou worden? Dan nog zou de opwarming van de aarde pas in de tweede helft van de 21e eeuw enigszins afremmen. Dat blijkt uit het onderzoek ‘How Far Can Climate Change Go?’ dat in september in de Scientific American verschijnt. In dit FILMPJE legt onderzoeker Ken Caldeira uit hoe dat zit.
Het CPB presenteerde op maandagochtend de doorrekeningen van tien verkiezingsprogramma’s. Het 500 pagina’s tellende rapport geniet uitgebreide aandacht in de media en alle politieke partijen pronken met hun ‘overwinningen.’ Maar wat is het rapport eigenlijk waard voor de kiezer?
Het is duidelijk weer verkiezingstijd. Na het premiersdebat van zondagavond, presenteerde het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) op maandagochtend hun gezamenlijke rapport “Keuzes in Kaart 2013-2017” in Nieuwspoort. Half politiek Den Haag en het voltallige Nederlandse journaille zat braaf te wachten wat CPB-directeur Coen Teulings te vertellen had. In het kort: alle partijen weten het begrotingstekort terug te brengen in 2017, maar alle partijen blijven een tekort houden. Er staan een aantal stereotype bevestigende zinnen in het rapport (‘De PVV bezuinigt maximaal op innovatiebeleid’) en alle nieuwsmedia halen dezelfde feiten naar boven. De politieke partijen halen de voor hen gunstige cijfers eruit en gaan elkaar daarmee bestoken. ‘Bij ons stijgt de koopkracht het meeste!’ ‘Ja, maar bij ons groeit de staatsschuld het minst!’ Het is allemaal van zo’n ontzettend trieste voorspelbaarheid, dat de vraagt rijst: wat zijn de CPB doorrekeningen van de verkiezingsprogramma’s eigenlijk waard?
Teulings schrijft in het voorwoord van “Keuzes in Kaart” te hopen in een maatschappelijke behoefte te voorzien. Maar hoeveel mensen lezen de doorrekeningen, in een tijd dat mensen al amper verkiezingsprogramma’s lezen? ‘Kiezers lezen dit rapport natuurlijk niet,’ zegt Teulings, ‘dat zou ik als econoom zelfs niet doen. Maar ik merk dat de belangstelling ervoor enorm toeneemt. Twee jaar geleden haalden al onze plaatjes de landelijke voorpagina’s.’ Dat is waar, maar wel in een sterk vereenvoudigde weergave. Er is immer weinig tijd en ruimte bij nieuwsmedia om recht te doen aan de complexiteit van de berekeningen die het CPB maakt. In welke krant wordt uitgebreid stilgestaan bij de gebruikte rekenmodellen? Zijn de doorrekeningen van het CPB op die manier niet slechts grondstof voor meer oneliners van politici?
Een paar jaar geleden zag ik de film The Core. Hierin wordt de aarde bedreigd doordat het magnetisch veld is verstoord. Een groep wetenschappers (met Hillary Swank, dus ik dacht dat het nog wel eens wat kon zijn), moet naar het midden der aarde om onheil af te weren. Ze moeten daar een aantal kernbommen laten ontploffen of zoiets. Raar verhaal, maar wel intrigerend concept.
Dat we geen tunnels naar de andere kant van de wereld kunnen graven, is niet zo raar. Maar de jongens van minutephysics hebben alle praktische bezwaren even aan de kant gezet en zich gericht op what if natuuurkunde. Het blijkt dat lava niet je enige probleem is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
