Wie regeert: Schoof of Wilders? Naar het antwoord op die vraag wordt gezocht vanaf het moment dat Dick Schoof minister-president werd. Volgens de pers De Correspondent wist op 2 juli al: Wilders is dan geen premier, hij heeft alle touwtjes in handen. Het AD blikte op 5 juli terug op het allereerste Kamerdebat met het kersverse kabinet. Wilder had Schoof weggezet als ‘slappe hap’. Oud-Kamervoorzitter Wim Deetman zei (CDA) zei: “Het was een krachtmeting tussen Wilders en de premier: wie is de baas? De indruk in het debat is gewekt dat Wilders nu de dienst uitmaakt.” Maar als RTL Nieuws op 7 juli vraagt: “Als Geert Wilders en Dick Schoof tegelijkertijd bellen, wie nemen de PVV-ministers uit het nieuwe kabinet dan als eerste op?”, dan beweren de PVV’ers eerst Schoof te zullen aanhoren. De premier is dus de baas, concludeert RTL hieruit. In o.a. de Gelderlander (28 september) wordt een tweet van Wilders geciteerd: “Schoof is absoluut niet de baas, dat is de Tweede Kamer.” Wilders doelde daarmee op een interview in het AD, waarin Schoof reageerde op speculaties dat Wilders in feite de dienst uitmaakt. De minister-president zei: “,Als premier ben je de baas” en “Nou ja, de baas... je bent premier. Dus je bepaalt wat het kabinet doet, en niemand anders.’’ Het kan zijn dat Wilders de premier “tot zijn Schoofhondje wil maken”, maar de redactie van Joop.nl denkt dat Schoof dat niet laat gebeuren: “Wilders mag graag blaffen, maar Schoof kan terugbijten.” (Joop.nl, 29 september) Op 8 oktober zet ‘Maarten van Rossem - De Podcast’ een fragment uit de Algemene Politieke Beschouwingen van 19 september op Youtube. Het fragment zou het bewijs zijn dat Wilders de minister-president in zijn greep heeft: “Premier Schoof is officieel de minister-president, maar achter de schermen trekt PVV-leider Geert Wilders aan de touwtjes. In dit debat in de Tweede Kamer wordt dat op een pijnlijke manier duidelijk.” Bewijs of vermoeden Dat de leider van de grootste coalitiepartij regelmatig contact heeft met de minister-president is niet zo heel bijzonder. Dat zal in alle voorgaande kabinetten zeker ook het geval zijn geweest. Maar toen was de MP wel lid van die partij. Schoof is, officieel, geen partijganger en heet daarom onafhankelijk te zijn. Wie beweert dat Schoof de marionet van Wilders is, zal toch met een hard bewijs moeten komen. Laten wij dat nou gev... ook wij hebben dat niet gevonden. Maar tijdens het debat (13 november) over de incidenten met Israëlische voetbalsupporters in Amsterdam wekte een interactie tussen Wilders en Schoof sterke vermoedens dat daar op zijn minst een voorgekookt een-tweetje tussen Wilders en de MP plaatsvond. Premier Schoof was aan de beurt om te reageren op de inbreng van Tweede Kamerleden, een dag eerder. Na zijn inleidende woorden stond Wilders bij de interruptiemicrofoon en kreeg het woord: Dank aan de minister-president voor deze belangrijke woorden aan het begin van zijn betoog. (…) Ik heb een voorstel gedaan over denaturalisatie. (…). Er zijn twee manieren om dat voor elkaar te krijgen. De ene manier is gewoon wat al kan op grond van de huidige wet. Dat is artikel 83 Wetboek van Strafrecht. Daar staan een aantal delicten in. Als daarop "met een terroristisch oogmerk" wordt toegepast (...) dat tot een veroordeling zou leiden, het zomaar zou kunnen dat ze worden gedenaturaliseerd. Kan de minister-president zich die route voorstellen, dus dat dat ook gebeurt? Kijk bij het Tweede Kamerkanaal Debat Direct naar Wilders’ interruptie. Schoof antwoord dan (en kijk hier vooral hoe hij dat doet): Ik begrijp de associatie met terrorisme bij het antisemitisch geweld dat we in Amsterdam hebben gezien heel goed. (…) Het is voorstelbaar, zeg ik tegen de heer Wilders, dat daar het etiket "terrorisme" bij hoort. (…)Na een onherroepelijke veroordeling voor een terroristisch misdrijf bestaat de mogelijkheid om bij een dubbele nationaliteit het Nederlanderschap in te trekken. Dat weet u. En ja, als het tot zo'n veroordeling zou komen, zal het kabinet uiteraard naar de intrekking van het Nederlanderschap kijken. Hij voegde er nog aan toe: (…) Het kabinet is bovendien van plan te onderzoeken om ook bij de veroordeling voor andere zware criminaliteitsdelicten de mogelijkheid te introduceren het Nederlanderschap in te trekken. Daarbij wil het kabinet nadrukkelijk onderzoeken hoe we in dit kader ook antisemitisme en discriminatoir oogmerk zwaar kunnen laten meewegen. Aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid Wat valt op? Het hele antwoord op Wilders’ interruptie werd door Schoof voorgelezen. Dat zie je nooit bij interrupties, want de geïnterrupeerde weet natuurlijk van te voren niet waar hij of zij op bevraagd zal worden. Daarbij komt Schoof relatief vlot uit zijn woorden, met minder onrustig handengewapper en geschuif met papieren. Vergeleken bij hoe hij zich presenteerde bij de overige interrupties (en ook bijvoorbeeld bij vragen van journalisten op de wekelijkse persconferenties), lijkt hij op dit moment volkomen voorbereid en zeker van zijn zaak. Mogen we uit deze gang van zaken concluderen dat Wilders de minister-president wel degelijk aan de touwtjes heeft? Nee, dit geldt niet al keihard bewijs. Mogen we het vermoeden uiten dat Schoof de marionet van Wilders is? Ja, en naar mate we de heren op meer van dit soort theater kunnen betrappen, zal dat vermoeden alleen maar sterker worden. Tot het punt van ‘aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid’ wordt bereikt. Let op Schoofs lichaamstaal, dames en heren.
Sabbath Bloody Sabbath uit 1973 was het vijfde studio-album van de band die aan de wieg stond van de heavy metal. Volgens zanger Ozzy Osbourne was het hun laatste, werkelijk grootse plaat.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Gisteren kreeg Nila Ibrahimi de Internationale Kindervredesprijs uitgereikt in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, voor haar inzet voor de rechten van meisjes in Afghanistan.
In maart 2021 vaardigde het directoraat onderwijs van de hoofdstad Kabul een verbod uit voor meisjes van 12 jaar en ouder om te zingen in het openbaar en bij publieke evenementen. De toen 14-jarige Nila Ibrahimi nam uit protest een liedje op dat via de #IAmMySong movement al snel viraal ging.
Mede dankzij de ophef die ontstond werd op last van het ministerie van Onderwijs het verbod ingetrokken. Nog geen half jaar later namen de Taliban de macht over. Nila Ibrahimi en haar familie ontvluchtten Afghanistan.
In 2023 was zij een van de oprichters van HerStory, dat een veilig platform wil zijn waar Afghaanse meisjes hun verhalen kunnen delen.
Het was de twintigste keer dat de prijs is uitgereikt door of de KidsRights Foundation. In 2005 ging voor de eerste keer de prijs naar de Zuid-Afrikaanse Nkosi Johnson. Postuum want in 2001 overleed hij op 12-jarige leeftijd aan aids, de ziekte waarmee hij was geboren. Samen met zijn pleegmoeder streed hij voor de rechten van kinderen met hiv/aids, die als paria weerden behandeld.
COLUMN - Dat Wilders een gevaar vormt voor de vrijheid van de Nederlandse media wisten we al. Voor hem zijn vrijwel alle journalisten ’tuig van de richel‘. Vorige maand riep hij zijn volgers op tot een strafactie tegen dagblad Trouw omdat de krant een kritische cartoon over het asielbeleid van zijn kabinet publiceerde. Zijn maatje Caroline van der Plas van de BBB blijkt niet voor hem onder te willen doen. Zij ziet het internetplatform Cestmocro, dat veel aandacht besteedt aan de genocide in Gaza, als een haatzaaiend platform dat “overloopt van antisemitisme”. Ze vraagt zich af of het niet gewoon verwijderd kan worden. Het is het zoveelste teken dat in kringen van de huidige regeringscoalitie de vrijheid van informatie niet veilig is.
“Een heel account op zwart zetten is censuur,” zegt jurist Roeland de Bruin tegen de NOS. Het is niet alleen een onaanvaardbare beperking van de uitingsvrijheid. Het raakt de communicatie tussen burgers. Burgers moeten van elkaars meningen kennis kunnen nemen. “Het gaat dus eigenlijk om het proces van communiceren. En dat moet vrij en onbelemmerd kunnen gebeuren.” Volgens De Bruin is het beter om per Instagrampost te bekijken of een bepaalde uiting onrechtmatig of strafbaar is. Emeritus hoogleraar algemene rechtswetenschap Jan Brouwer zei in Nieuwsuur dat het sluiten van het account Cestmocro een zeer verregaande maatregel zou zijn: ‘Dan zou je ook kranten zomaar kunnen verbieden.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het hing natuurlijk al een tijdje in de lucht, en compleet terecht natuurlijk. Het raakt wel een gevoelig punt, want de vraag blijft hoe lang dit strafhof nog kan functioneren en relevant blijft nu het ook achter ‘ons’ aangaat, in plaats van alleen maar achter landen als Verweggistan.
Amerika zag het goed toen het niet meedeed, omdat het ook wel wist dat zij (en ik wij) regelmatig ‘the baddies‘ waren.
COLUMN - 
Er zijn tijden dat het nodig is om de straat op te gaan. Dat je niet kunt volstaan met achter je scherm woedende berichten de wereld in te slingeren – ieder voor zich –, maar dat het nodig is om anderen te laten zien dat je er bent, dat er genoeg voor je op het spel staat om ergens met zoveel mogelijk anderen te zijn.
Het kabinet-Schoof bezuinigt ruim twee miljard in het onderwijs – een onderwijs dat juist gebaat zou zijn bij investeringen of op zijn minst bij enige rust. Vorige week is het bovendien verschillende grenzen overgegaan. Een gezelschap dat het enige Marokkaans Nederlandse lid laat vertrekken nadat allerlei op zijn minst dubieuze uitspraken zijn gedaan, en dat daarna verklaart ‘niet racistisch’ te zijn en geen enkele aanstalten doet tot zelfonderzoek, met zo’n gezelschap is iets mis. Er worden voortdurend kleine stapjes gezet, en er worden steeds meer grenzen opgerekt.
Op de sociale media ging dit weekeinde een citaat rond uit het bekende boek They Thought They Were Free: The Germans, 1933–45 van Milton Mayer, gepubliceerd in 1955. Daarin onderzocht Mayer hoe gewone Duitsers geleidelijk de opkomst van het naziregime accepteerden. Onder andere schreef hij:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hoe lang Sargasso ook bestaat, je blijft bands en nummers tegenkomen waarvan je je afvraagt hoe het in vredesnaam mogelijk is dat ze nooit eerder zijn langsgekomen. Maar goed ook eigenlijk, want anders zouden we deze rubriek alleen maar kunnen vullen met heel obscure dingen, en een feestje der herkenning is op zijn tijd ook wel eens leuk. Soit, de Beasty boys dus, met Intergalactic. Met de groeten uit de jaren 90 enzo.
Hirax maakte al thrash metal aan het begin van de jaren tachtig, en dat doet de band nog steeds. Ze zijn nooit doorgebroken, niet binnen en al helemaal niet buiten het genre, maar als je dit zo hoort kun je je afvragen of dat terecht is. Kill Switch is van een album halverwege hun carrière, en is 20 jaar oud. En in dit genre spreekt het voor een nummer dat het klinkt alsof het zo 15 jaar ouder had kunnen zijn. Agressieve zang (check), lekkere riffs en solo’s (check), solide ritmesectie (check), allemaal beetje rommelig door elkaar (check). Ik zeg: een pareltje.
Er gaat het hardnekkige verhaal dat Stevie Ray Vaughan zijn gitaar zo heftig bespeelde, dat hij zijn eigen eeltplekken weer aan zijn vingers moest plakken.
Volgens anderen smeerde hij preventief superlijm op zijn vingertoppen, omdat hij in zijn jongere jaren zware stalen snaren gebruikte, totdat een muziekvriend ‘m liet zien hoe ‘ie hetzelfde geluid kon krijgen met snaren die minder een aanslag deden op zijn vingers.
Armando “Chick” Corea speelde nog in de band van Miles Davis en stond aan de wieg van de jazz fusion, de vermenging van jazz met andere muziekgenres. Zang wordt geleverd door de Braziliaanse jazz-zangeres Flora Purim.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
