'goma'

In Europa voelde ik me een Nederlander. Ik stoorde me aan dronken Engelsen, chauvinistische Fransen, uitsluitend Duitssprekende Duitsers, Italianen die aan mijn vriendin zaten en teveel Polen in een te kleine auto. Het gevoel een Nederlander te zijn in zomaar een continent, het toeval wil Europa, bleef. Totdat ik naar Amerika vertrok om daar vier maanden stukjes te schrijven. Na een tijdje ontstond een raar bewustzijn, een vreemde gewaarwording, die tegelijk vertrouwd aanvoelde. In het everything bigger Amerika liep ik rond.., als een Europeaan.

De Europese beleving kwam niet alleen omdat ? vooral vrouwelijke ? Amerikanen mij om de haverklap half verwijtend, half bewonderend ?You?re sooo European? naar het hoofd slingerden, ook omdat ik de Europese levenstijl enorm miste. Zomaar een biertje met een Amerikaanse vriend zat er niet in, een kaasplankje na een goede maaltijd is uit den boze en werk, alsmede de tv, is heilig.

Tijdens een interview dat ik met Linker had, kwam dit onderwerp ook naar voren. ,,De Amerikaanse bevolking is ontzettend gastvrij en zeer behulpzaam. Het is wel lastig om goede vrienden te maken. De beleving van vriendschap is hier anders. In Nederland ga je af en toe eens spontaan een biertje drinken op een terras, in Amerika doe je dat niet. Hier zie je vrienden één keer in de drie, vier maanden. Amerikanen zijn veel meer gezinsgericht. Na het werk eten ze met het gezin, dan gaat de tv aan en vervolgens vroeg naar bed want ’s ochtends vroeg gaat de wekker weer af?, aldus Linker.