RECENSIE - Ik ben 7 afleveringen ver in het nieuwe en laatste seizoen van Orange is the New Black. Wat een geweldige serie is het toch, jammer dat het nu bijna echt is afgelopen. Vaak grappig, veel seks en toch zo hartverscheurend. Iedereen is vooral aan het overleven. De snoeiharde realiteit, in your face.
The system is fucked
Hoewel hoofdpersoon Piper inmiddels voorwaardelijk buiten de gevangenis leeft (terwijl haar vrouw Alex nog binnen zit), wordt ze niet in het minst geholpen om te resocialiseren. Ze moet dokken voor haar eigen reclasseringsambtenaar. Letterlijk; voor de drugstests die ze ondergaat, de bezoeken die ze zelf aflegt of onaangekondigd voor haar kiezen krijgt, en als ze dat niet kan betalen gaat ze terug de bak in.
Binnen in de gevangenis is het natuurlijk nog vele malen erger. Het private systeem in de VS is sowieso al geen feest, en in deze serie blijken de meeste cipiers corrupt. Iedereen die probeert er iets beters van te maken, wordt aan alle kanten tegengewerkt en uiteindelijk op een zijspoor gezet. Het levert een soms hoopvol, maar meestal triest beeld op. The system is fucked, en alle idealen worden vakkundig weg-gemanaged.
ICE is keihard
De actualiteit van het huidige Amerika wordt ook niet geschuwd. Een paar voormalige inmates worden opgepakt door ICE en komen in een detentiecentrum terecht. Wat natuurlijk wordt gerund door een private partij met winstoogmerk. Dezelfde die de gevangenis exploiteert. Die doodleuk de ingezetenen van die andere gevangenis inzet om de keuken te runnen. Wat voor de serie dan wel weer leuk is, omdat de meiden elkaar weer vinden.
De allerergste zaken die we uit de media vernemen (kooien!) worden ons bespaard, maar dat het er keihard aan toegaat is wel duidelijk. Ze worden van hot naar her gesleept, zonder enige toelichting. Niemand weet waar ze aan toe is, waar haar familie zit, wanneer haar rechtszaak dient en hoe dat dan gaat, of wanneer ze eventueel wordt gedeporteerd. Op je rechten gewezen worden? De Miranda-rule lijkt niet van toepassing. Not for these people.
Er is binnen deze 7 afleveringen al zoveel gebeurd dat ik hier nauwelijks spoilers weggeef. Maar godsamme, wat een zíek systeem heeft de VS toch, in zoveel opzichten.
Wij doen het niet veel beter
Het doet me verdriet dat wij het in Europa niet veel beter doen. Wij zetten mensen niet in kooien, maar in kampen waar je niet dood gevonden wil worden. Die we expres zo houden, want dat heeft zo’n afschrikkende werking. We willen het liefst verbieden om drenkelingen te redden. Want dat werkt vast ook afschrikwekkend. We zetten asielzoekers uit, naar een zogenaamd veilig land, want dat geeft blijkbaar een signaal af.
Het lijkt alsof niemand oog heeft voor de wanhoop van mensen die op zoek zijn naar een beter leven. Naar veiligheid, een dak boven hun hoofd en een bord vreten. Het lijkt ook alsof niemand iemand een tweede kans wil geven na een misstap.
Dat is wel de kracht van Orange is the New Black. Het verhaalt van zoveel mensen en zoveel omstandigheden. Er wordt hard geoordeeld, maar eigenlijk alleen als je de pech hebt om gepakt te worden. The system is fucked to the bone. En niet alleen in de VS.
Reacties (1)
Zonder deze slavenarbeid goedkope gedetineerden zou de economie van de VS ineenstorten.
En wat het thuisfront betreft:
Helaas alweer enige tijd offline, was er een webstek ‘cel 23’ o.i.d. waarop een (wegens schulden?) gegijzelde Nederlander van dag tot dag verslag deed van zijn detentie die in de Arnhemse koepel begint, maar na een overplaatsing ook niet veel vrolijker wordt. Wachtlijsten, willekeur… Laat ik het erop houden dat ons Nederlandse detentiesysteem heel wat verbeterpunten heeft…
Andere bronnen -veelal getuigenissen- reppen over het te gemakkelijke gebruik van wat met veel verschillende eufemismen wordt omschreven, maar dat in de praktijk keiharde isolatiefolter is.
Het ‘hotel’ van de telegraaflezer is het zeker niet.