Critici beweren vaak dat op sociale media hoofdzakelijk onzin wordt gepost. Publieke conversaties horen een meerwaarde boven het persoonlijke te hebben, vinden ze, en anders hoor je die niet in het openbaar te voeren. Wat een raar criterium. Sinds wanneer stellen we de eis dat onderlinge gesprekken tussen mensen maatschappelijk relevant moeten zijn, zuiver omdat anderen ze ook kunnen volgen? Met dat argument kun je ook zowat alle gesprekken in cafés, op feestjes, in parken en langs sportvelden belachelijk maken.
Sites als Facebook maken de alledaagse conversaties tussen vrienden en kennissen voor anderen zichtbaar. Inderdaad, die gesprekjes zijn niet altijd van hoog niveau. Zulke gesprekken voer je echter niet vanwege het niveau, maar om de onderlinge band te cultiveren: het zijn betrekkingsgesprekken.
Tien jaar geleden was het modieus om af te geven op mobieltjes; mensen zouden ze hoofdzakelijk gebruiken voor onnutte plaatsbepalingen en zinloze aankondigingen: ‘Ik ben nu in de supermarkt’, ‘Ik ben er over vijf minuten’. maar die boutades zijn misplaatst. Wat zulke ogenschijnlijk onbenullige gesprekjes namelijk zeggen is dit: ik denk aan je, ik kom eraan, weet dat ik je niet vergeten ben. Ik ben elders, maar ik ben bij je. Wat zulke telefoongesprekjes au fond doen, is de huiselijke conversatie tussen vrienden, familie of geliefden voortzetten in de buitenwereld. Ineens belandden zulke alledaagse opmerkingen op straat, in het café, in de lift, in de tram.
Ook op Facebook gebeurt dat. De versnipperde conversatie die je eerder uitsluitend thuis voerde – turend in de koelkast: ‘Eh, wat zullen we vanavond eten, schat?’, of wijzend naar de krant: ‘Tsss… heb je dát gelezen?’ – belandt daarmee in de openbaarheid. Buitenstaanders (die thuis natuurlijk precies zulke gesprekken voeren) zijn nu ineens getuige van andermans huiselijke uitwisselingen.
Nu we buitenstaanders horen uitspreken wat we zelf aldoor als intieme, besloten conversatie hadden beschouwd, klinken die woorden onbedoeld triviaal en clichématig, en doen critici ze af als onzin. Maar diezelfde zinnetjes zijn wél die het weefsel van onze intieme banden smeden en versterken. Zulke zinnen verdienen koestering, geen sneer.
Critici kunnen zich beter realiseren dat sociale media zowel persoonlijke als sociale conversaties faciliteren. Want elke analyse waarin die twee op één hoop worden gemieterd, leidt naar een totalitaire opvatting, waarin de waarde van losse opmerkingen worden afgemeten aan hun maatschappelijke merites.
Afgeven op onze persoonlijke levenssfeer is nooit verstandig. Ook niet nu we die meer publiek beleven.
Dit stuk is ook in het Parool verschenen.
Reacties (15)
Geïnteresseerd aan iemand vragen waar hij is en hoe het met hem gaat is iets anders dan de hele wereld vertellen dat je moet poepen.
Ik ben het eens met de strekking van dit artikel, met één kanttekening: de tendens is al jaren dat die huiselijke gesprekken dus ook buitenshuis zich moeten voortzetten en dat is teveel van het goede. Als ik zie hoeveel tijd mensen op Facebook besteden… Belachelijk! Mensen verwachten ook van je dat je ze af en toe een sms’je stuurt en voelen zich welhaast beledigd als ik daar in het geheel geen behoefte aan heb. Het gemak waarmee mensen met elkaar in contact komen en blijven, maakt elk afzonderlijk contact minder waard. Bij dezen wil ik het woord ‘aandachtsinflatie’ introduceren. ‘Je kunt toch wel eventjes een sms’je sturen, schat?’ Nee! We zien elkaar elke dag!
Hier een artikel dat ingaat op je opmerking.
Ik geef nog steeds af op mobieltjes,maar dan omdat het de (sociale) controle heeft doen toenemen.Zelf word ik ook steeds gemaand vooral mijn mobiel niet te vergeten.
Precies! Mijn mobieltje heeft de neiging leeg te raken als ik geen adapter bij me heb. Ach, wat jammer nou, niks aan te doen :)
Dan heeft jouw mobiel hetzelfde euvel als het mijne
Mobieltje? wat is dat? een soort auto?
Moet allemaal gewoon kunnen in de openbare ruimte net zoals de betrekkingsactiviteiten neuken, beffen en pijpen.
Wie straks zijn priveleven wil afschermen heeft gewoon iets te verbergen. Hoppa dan komen de overvalwagens en horen de buren de hele nacht explosies en dan val je al schietend uit het raam en lig je dood op straat.
Publieke conversaties horen een meerwaarde boven het persoonlijke te hebben, vinden ze, en anders hoor je die niet in het openbaar te voeren.
Is dat dezelfde overheid die meer telefoons afluistert dan welk ander land ter wereld?
“persoonlijke en sociale conversaties op één hoop, leidt naar een totalitaire opvatting” De bekende overdrijving bij gebrek aan argumenten.
Wat is er tegen een openbare domijn zonder al die persoonlijke babbels of
vindt de zender die zo belangrijk om die wijd te verkondigen?
jei hebt de ijeren niet op een reitje.
Sociale media is voor luie mensen of voor bedrijven die alleen maar spammen.
Het effect is het zelfde, ik ben (heel) goed en jij hebt mij nodig.
Ik ben ook heel interessant en jij niet.
Maar er zijn ook leuke dingen die het weer te vreten maken:
http://www.israelovesiran.com/
Maar die oorlog zal er misschien toch komen.
De gesprekken in de schuilkelders kunnen heel interessant worden.
Eh… linkspam!
Oeverloos gelul en precies wat de titel zegt: onzin