DATA - We zijn vorig jaar allemaal wat ongelukkiger geworden, zegt het CBS. Maar vrouwen meer dan mannen. Hoe kan dat?
Dit is een beetje een don’t mention the war-berichtje, dus opgepast. Het CBS houdt jaarlijks een gezondheidsonderzoek onder de Nederlandse bevolking. Dit jaar valt op dat we iets minder gelukkig zijn geworden. Althans, meer mensen ervaren psychische klachten en die leiden, zo is mijn veronderstelling, tot minder geluk op korte termijn (je komt er vast sterker uit, zullen we maar zeggen).
16,2 procent van de ondervraagden was het jaar ervoor depressief of angstig, een stijging van 0,8 procentpunt. Dat is weinig maar als we dit extrapoleren naar de hele bevolking, betekent dat toch flink wat meer tranen en angstzweet. Ongeveer 35 procent van de ondervraagden is ooit angstig of depressief geweest. Volgens mij liggen die cijfers veel hoger. Is iedereen niet ooit angstig of depressief geweest? Ook niet een beetje?
Wel, wat mij opvalt, en wat ik niet wist, is dat vrouwen toch vaker last hebben van angsten en depressieve gevoelens.
Terwijl 8,6 procent van de mannen aangeeft in 2011 last te hebben gehad van depressieve klachten, ligt dat aantal voor vrouwen op 12,1 procent. Voor angstklachten is dat respectievelijk 9,5 en 15,9 procent. Toch ruim zes procent verschil.
Even een paar grafieken: eerst de mannen, dan de vrouwen en dan hoeveel procentpunt vrouwen meer klachten hebben dan mannen.
Zoals gezegd, ik weet niet waardoor het toch forse verschil tussen mannen en vrouwen wordt verklaard. Dat verschil spitst zich toe op vorig jaar, maar ook op de langere termijn. Ik wil wel speculeren (waarschuwing: psychologie van de koude grond) en wellicht dat u in de comments nog ideeën kunt aandragen.
1) Vrouwen zijn eerlijker over hun gevoelens: mannen zullen minder snel toegeven dat ze angstig of depressief zijn. Die mannen worden niet in de statistieken opgenomen. Dat betekent niet dat mannen dat bewust doen. Het zou goed kunnen dat mannen het minder goed bij zichzelf herkennen. Angst wordt dan toegeschreven aan teveel stress op het werk die vanzelf wel weer overgaat. Ik wil niet zeggen dat alle mannen als een John Wayne rondlopen, maar ik ken zat mannen die hun problemen vooral binnenboord proberen te houden.
2) Vrouwen hebben daadwerkelijk meer klachten. Is het zwaarder om een vrouw te zijn dan een man? Misschien. Emancipatie ten spijt, de verdeling van huishoudelijke taken is nog steeds niet gelijk en ik wil best geloven dat vrouwen over het algemeen meer verantwoordelijkheid dragen dan mannen, met alle extra stress van dien. Met name thuis moet toch een plek zijn om te ontspannen. Dan hebben we het nog niet eens over het hormonale aspect (ja, begint u maar te steigeren).
3) Hebben vrouwen het de laatste jaren zwaarder? Ook misschien. Minder ruimte voor uitgaven betekent ook minder uitbesteding van huishoudelijke taken (zoals verzorging kinderen) en dat raakt vrouwen meer dan mannen.
4) Hebben vrouwen het idee dat ze aan steeds hogere eisen moeten voldoen? Dat is maar een persoonlijk filosofietje van mij, want vrouwen, wat maakt u het zichzelf toch moeilijk. En een supermoeder zijn, en een carrièrebitch, en maatje 36 moeten hebben, en een interessant sociaal leven, en een spannende relatie. Kijk, wij mannen laten alles – na een korte metromanfase – gewoon hangen, zakken, versloffen en voor wat het is. En daar komen we mee weg. Dat scheelt een hoop gepieker.
Gaarne uw visie.
Foto flickr cc Kalexanderson
Reacties (13)
schitterend onderwerp voor borrelpraat. Ik hoop maar dat de post tegen tienen niet van de homepage verdwenen is. Mijn reactie op je mogelijke verklaringen:
1) zou zomaar kunnen
2) kom ik op terug
3) alsof huishoudelijk werk ongelukkig maakt? alsof de zorg voor kinderen tot depressie leidt?
4) zie ook 2
Vrouwen (zoals ik ze ken en dat is behoorlijk beperkt, maar dat terzijde) meten zich de verantwoordelijkheden uit (2) aan en dat leidt tot (4). De was hoeft niet per se in kleur en wit gescheiden. Theedoeken hoef je niet per se te strijken. Kinderen hoef je niet altijd te troosten. Je mag best zonder make up de straat op. Op het werk is het OK als je een mail niet binnen 10 seconden beantwoord.
vrouwen zoeken allerlei verantwoordelijkheid bij zichzelf, mannen zoeken die elders. Als de crisis dan toeslaat, dan denken vrouwen: ik doe iets niet goed. Mannen denken: zij doen iets niet goed.
Voila. de verklaring. /psychologie van de permafrost
Eens. Toen ik op mijzelf woonde waren huishoudelijke taken een hinderlijke onderbreking van de belangrijke bijzaken waar ik me mee bezig houd. Het vroeg slechts de hoogst noodzakelijke inspanning en dat werkte prima. In mijn huidige gezinshuishouden heeft mijn vrouw de lat veel hoger gelegd en krijg ik het verwijt dat ik zus/zo niet doe, terwijl ik die rondslingerende sok écht niet eens zie! Frustrerend voor haar, maar ik verlang van haar niet die hoge lat.
Als man rest mij niets anders dan mij af en toe te richten op een ‘groot project’ en daar ook echt voor te kiezen, om te voorkomen dat ik gefrustreerd raak. En zo blijf ik van bovenstaande statistiek weg.
Misschien worden vrouwen wel eerder depri van vragenlijsten.
ik ben een man, en flikker op met je onderzoekjes
Op nutteloos shoppen wordt het eerst bezuinigd?
Het was Lennon toch die er al over zong? Dat wat betreft de langere termijn dus.
Voorst geloof ik zonder meer dat een door geschiedenis en hedendaagse commercie ‘opgedrongen’ zelfbeeld tot klachten kan leiden. Wie vindt het nou niet vervelend dat een ander (wie of wat dat ook moge zijn) een beeld van je geeft, waar je je niet vindt bij passen? Dat hoeft niet tot een gang naar de psychiater te leiden en dat doet het bij de meeste mensen ook niet, Maar irritant is het wel en elke irritatie maakt een mens toch iets ongelukkiger?
M.b.t. de de stellingen van de auteur:
1 – geloof ik niks van
2 – zou kunnen, maar dan alleen voor thuismoeders met schoolgaande kinderen, die zich tussen (pakweg( 8 en 16.00 uur te pletter vervelen. Zijn er eigenlijk nog steeds “groene weduwen”?
3 – Voor zover huishoudelijk werk zwaar mag heten, zit ‘m het ongeluk hoogsten in het feit dat de meeste ongelukken nog steeds in en rond het huishouden gebeuren. Huishoudelijk werk is wellicht levensgevaarlijk?
4 – denk niet dat het verschil hierdoor is te verklaren. Iedereen moet aan zwaardere eisen voldoen. Althans, volgens de laatste kabinetten die iedereen de schuld van alle geven en alle verantwoordelijkheid bij iedereen willen leggen.
;-)
Angst en depressie zijn welvaartgerelateerd: de huidige mens heeft simpelweg teveel tijd en teveel om over na te denken. I.t.t. de jager verzamelaar en zijn “vrouwtje” (de laatste geenszins een piekeraar; de huidige man zou met armpjedrukken dik het onderspit delven) was daar geen tijd voor en was alles veel overzichtelijker….
Die konden het zich simpelweg a) niet permitteren angstig e/o depressief te zijn anders was het subiet finito exit met de soort (familie). En b) WAS simpelweg weinig tot niets om over te piekeren (remedie: al het weinig overgebleven onverklaarbare toewijzen aan Goden in de sterrenhemel, voor elke angst 1)…
Staat een meisje langs de snelweg met de uitlaat dubbelgevouwen onder heur autootje. Levensgevaarlijk. “Zal ik ff helpen”? (ik trek meteen mijn 30- delige doppensleutelset uit de auto en begin die uitlaat te demonteren). En ja hoor: Neehee laat maar, want ik heb de ANWB en de verzekering al gebeld anders moet ik ze weer afbellen ik moet trouwens naar huis bellen laat vervolgens telefoontje uit de handen kletteren terwijl ondertussen het zware vrachtverkeer dat jurkje steeds doet opwapperen boven die naaldhakjes. Een soort Marilyn Monroe- experience ja dat was het.
Alsof het allemaal niks is.
Daarvoor hoeven we niet eens zo ver terug in de tijd. Pre-industriële revolutie waren vrouwen ‘eerlijker’ geëmancipeerd dan nu wat betreft verdeling van arbeid.
1. is volgens mij al ook al onderzocht en bewezen – mannen komen vaker in statistiekjes door bv drankmisbruik en agressie. Terwijl daar zeker ook angsten en/of depressieve gevoelens aan ten grondslag kunnen liggen.
2 & 3, valt volgens mij mee. Er is wel wat veranderd aan de positie van vrouwen maar ik denk niet dat dat de verklaring is.
4. in zekere mate, maar ik heb het idee dat vrouwen zich ook meer zorgen maken over stabiliteit en continuiteit op langere termijn. Ik weet niet zeker of er al onderzoeken naar gedaan zijn, maar ik heb het idee dat geld verbrassen en zonder schuldgevoel opnieuw beginnen toch meer een ’talent’ is van mannen (ok, en Nina Brink.)
Depressie komt overigens zeker ook bij dieren voor, bijvoorbeeld na het verlies van een jong. (Depressiviteit heeft in veel gevallen ook met hormonen te maken.)
Verder worden dieren in situaties waarin ze machteloos zijn ook depressief (aangeleerde hulpeloosheid bv.) Bij sociale dieren kan het laag in de rangorde staan leiden tot gedrag en houding die zeker richting depressie gaan. Ook angst- en onzekerheidsgevoelens verschillen sterk per dier en kunnen tot problemen leiden. Welvaartsziekte is dus zeker niet aan de orde.
Je moet het eerst complexer maken om tot een eenvoudige conclusie te komen: vrouwen hebben meer problemen (vooral in de grote stad) omdat ze bezwijken onder zelfopgelegde druk. Daar kun je alleen achter te komen door ‘veldwerk’ te verrichten.
Veel vrouwen hebben zichzelf een depressie in geëmancipeerd. Na het verkrijgen van rechten & ondersteuning had verdere ontwikkeling zich organisch moeten manifesteren i.p.v. een dwangmatig pad af te moeten leggen in een milieu waarin alle contraire geluiden als ‘ouderwets’ werden afgedaan.
Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, hoe graag we dat ook willen (geen idee waarom ‘we’ dat willen maar ‘we’ willen het graag genoeg om zelfs te kunnen ontkennen dat we niets anders zijn dan veredelde apen). Gelijke rechten betekent niet dat vrouwen zich van nature 100% als man kunnen gedragen en vice versa. De afgelopen paar decennia/eeuwen zijn niet exemplarisch wat betreft natuurlijke dynamiek.
De moderne hoogopgeleide vrouw (25+) is een controlfreak met een waslijst aan wensen. De moderne man heeft daar geen zin in of is overgeëmancipeerd en een half zacht ei.
Vrouwen hebben collectief een levensloopcrisis, mannen een carrière- en opleidingscrisis en een relatiecrisis. Ooit een man het woord downdaten horen gebruiken? Ooit een vrouw het over versiertrucs horen hebben? Ik dacht het niet.
De moderne man moet zijn: intelligent, humoristisch, verzorgend, aantrekkelijk, sociaal & mannelijk. Mannelijk.
Wat hebben mannen geleerd de afgelopen decennia? Wees beschaafd, niet boos worden, gelijkwaardig zijn in alles, buitensporig lief zijn, geen onvertogen woord voeren etc. Dit alles zorgt voor een mismatch.
Exemplarisch voor het feit dat vrouwen niet weten wat ze willen: ze bestellen X. krijgen ze X, willen ze Y.
Vrouwen moeten een beetje los laten en mannen moeten meer controle krijgen. Controle over hun eigen positie. Dat betekent niet altijd ja en amen zeggen en wellicht af & toe uitleggen waarom een man doet waarom een man doet.
Vrouwen zullen in eerste instantie de redelijkheid van dit stukje negeren en een tia krijgen, mannen weten stiekem hoe de vork in de steel zit. Zeg maar vast sorry tegen je mama, ze zal het nu een stuk beter begrijpen.
N=veel.
De tragiek van het huwelijk, zo wordt gezegd, en dat zal dan ook voor andere relaties gelden, is dat de man denkt dat de vrouw blijft zoals ze was, en de vrouw dat de man wordt zoals ze hem wil hebben.
Mijn vrouw legt onze volwassen dochters regelmatig uit dat ze nooit aan de man zullen raken, veel te kritisch.
Kennelijk wil je vrouw geen herhaling van hetgeen wat zich tot nu toe heeft plaatsgevonden, dat kan.
Raar dat de meest voor de hand liggende conclusies niet genoemd worden. Is waarschijnlijk politiiek niet correct:
5 – Vrouwen zijn sneller depressief omdat ze minder kunnen hebben
6 – Vrouwen zijn sneller depressief omdat ze geleerd hebben dat het goed is al je gevoelens (dus ook de deprimerende) uit te diepen