Ondertussen op Lesbos

We hebben de dierenwelzijnswetten in Europa bestudeerd en hebben ontdekt dat zelfs dieren meer rechten hebben dan wij.

Via vrijwilligers die bij kamp Moria werken kregen we een Griekse krant toegestuurd, waarin een open brief stond, gericht aan alle Europeanen en mevrouw Von der Leyen (voorzitter van de Europese Commissie). Afzenders: vluchtelingen in het Griekse Kara Tepe kamp.

We haalden de Griekse versie door de vertaler, maar vonden gelukkig ook nog een Engelse versie. We nemen de brief integraal over.

“Beste Europeanen, Beste mevrouw Von der Leyen,

Wij wensen u fijne feestdagen vanuit het nieuwe vluchtelingenkamp op Lesbos. We hopen dat u iets kunt vieren ondanks de moeilijkheden waarmee we allemaal te maken hebben als gevolg van de coronavirus-pandemie.

We zijn drie maanden geleden verhuisd, nadat het oude kamp van Moria was afgebrand, naar een nieuw kamp en nu wonen we hier met 7000 vluchtelingen. In september werden ons veel betere omstandigheden beloofd in dit nieuwe kamp en we waren blij met deze beloften en wachtten tot ze vervuld zouden worden.

Helaas is dit allemaal niet gebeurd. We wachten nog steeds op geschikte warme douches en als het regent staat het hele kamp onder water en worden veel tenten nat. We hebben geen kachels om ons of onze kinderen warm te houden. Er zijn geen scholen of kleuterscholen. Als we ziek worden, wachten we uren op medische behandeling en het voedsel dat we krijgen is voldoende maar niet gezond.

Er werd ons ook beloofd dat onze asielprocedure eindelijk zou versnellen, maar velen van ons wachten nog steeds, sommigen meer dan een jaar, op onze interviews. In plaats daarvan zitten we hier in twijfel te wachten.

Integendeel, de situatie is nog erger dan voor de grote brand. Alleen de beveiliging is verbeterd, maar er is ’s nachts nog steeds geen licht in het kamp. In het oude Moria hebben we ons kunnen organiseren, we beheerden kleine scholen, winkels en vele andere activiteiten. Maar dit is niet mogelijk in het nieuwe kamp.

We zijn het eens met de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Mueller, die vorige week zei dat de situatie in dit kamp erger is dan in enig ander Afrikaans land in crisis. We willen hem bedanken voor zijn duidelijke woorden, maar we vragen ons af: hoe zitten we, na drie maanden en zoveel miljoenen gedoneerd door regeringen en ingezameld door ngo’s, nog steeds op een plek zonder stromend water, warme douches en een functionerend rioolstelsel? Waarom kunnen onze kinderen nog steeds geen lessen bijwonen en waarom zijn we afhankelijk van de goede wil van sommige organisaties die gebruikte kleding en schoenen aan ons uitdelen?

Hebben we als mensen en vluchtelingen in Europa geen eenvoudige rechten die in de basisbehoeften van iedereen voorzien? Vaak lezen en horen we dat we in deze kampen als dieren leven, maar we denken dat dat niet waar is. We hebben de dierenwelzijnswetten in Europa bestudeerd en hebben ontdekt dat zelfs dieren meer rechten hebben dan wij.

Elk dier heeft de volgende rechten:

“Om zonder honger of dorst te leven om vrij van ongemak te leven door een geschikte omgeving te bieden, inclusief onderdak en een comfortabele rustplaats

om vrij van pijn, angst of ziekte te leven door preventie of snelle diagnose en behandeling

Om (de meeste) zijn normale gedragingen vrijelijk te kunnen uiten door hem voldoende ruimte en voldoende faciliteiten en gezelschap te bieden.

Om vrij van angst en ongerustheid te leven, zorgen voor omstandigheden en behandelingen die mentaal lijden vermijden “.

Hebben we hier een van deze rechten? Het spijt me maar: nee. We hebben misschien geen honger, maar we leven niet in een “geschikte omgeving”, we leven niet vrij van pijn en angst. Niemand van ons kan zich normaal gedragen, want we moeten de hele dag worstelen voor een beetje water om te wassen, voor eten en voor een warme plek, en daarom leven we allemaal in angst en stress. Een recent nieuw onderzoek wees uit dat een op de drie vluchtelingen op de Griekse eilanden zo depressief is dat ze zelfmoord overwegen.

Dus we vragen u eerlijk: zouden we zo behandeld worden als we dieren waren? Daarom hebben we besloten om u te vragen ons dezelfde rechten te geven als dieren. We zullen blij zijn als we deze rechten krijgen en we beloven dat u geen klachten meer van ons zult horen.

Maar we willen ook niet meer van u horen dat “onze situatie niet zo slecht is”. We nodigen iedereen die dat denkt uit om ook maar één nacht in ons kamp te blijven.

Dus, nadat we hier een verschrikkelijk jaar lang hebben moeten leven, is dit onze wens voor Kerstmis. Het is eenvoudig en we zijn van mening dat het niet meer dan drie of vier weken duurt om deze te vervullen.

We vragen niet meer donaties of geld om de infrastructuur te repareren, we lezen in de kranten hoeveel miljoenen er al zijn uitgegeven en velen van ons zijn ingenieurs, elektriciens, doktoren en we weten dat er niet veel geld nodig is om zo’n kamp te repareren.

Als u ons wilt helpen, vraag dan: waar is al dat geld gebleven? Waarom heeft het ons niet bereikt?

We staan ​​klaar om te helpen en hard te werken als u ons maar vertrouwt en ons deze plek laat verbeteren. We hebben in het verleden bewezen dat we dat kunnen. Zelfs nu wordt het meeste werk hier gedaan door vluchtelingen die vrijwilligerswerk doen voor ngo’s of door zelfhulporganisaties voor vluchtelingen. We proberen altijd aan te tonen dat het beeld dat veel mensen van ons hebben, verkeerd is: we zijn naar Europa gekomen om asiel aan te vragen en om burgers en nuttige onderdelen van uw samenleving te worden.

We beschouwen dit kamp als ons eigen kamp en willen de steun krijgen om het op te lossen. Alles wat we nodig hebben is wat hulp van professionals, maar in plaats daarvan zien we veel vrijwilligers vol goede wil maar zonder de benodigde kennis op het gebied van watervoorziening, riolering en huisvesting. Het is onze wens om als partners serieus genomen te worden en te weten wat er gepland is en hoeveel geld er wordt gegeven.

Enerzijds zien we de vele oproepen tot donaties en toezeggingen en anderzijds zien we onze realiteit en dat stelt ons teleur en maakt ons boos.

Laten we heel duidelijk zijn: niemand van ons moet eraan denken dat het nieuwe jaar zo begint voor ons en voor vluchtelingen in andere kampen zoals Samos en Chios.

We vragen u dit niet te laten gebeuren. We vragen om enkele zeer eenvoudige en gemakkelijke stappen:

– Om een ​​watervoorziening en douche te installeren

– Om de sanitaire voorzieningen te verbeteren

– Om een ​​goed afvoersysteem te creëren zodat het kamp niet onder water komt te staan ​​na elke regen

– Om het kamp uit te rusten met elektriciteit en verwarming en met tenten die geschikt zijn voor de winter

– Om geschikte ruimtes voor kinderen te hebben

– Tenten voor schoolklassen en werkplaatsen

– Elektrische verlichting in de hoofdstraten van het kamp

– Verbetering van medische en psychologische diensten

– Creëren van ruimtes voor bijeenkomsten en recreatie

Help ons alstublieft om dit mogelijk te maken. Er is in het voorjaar veel gepraat over het evacueren van het kamp, ​​maar zelfs voor Kerstmis vragen we alleen om dit tijdelijke kamp op te knappen en ons de rest van de winter hier niet te laten lijden.

Met de beste wensen,

Omid Deen Mohammed van Moria Corona Awareness Team (MCAT)
Raed al Obeed van Moria White Helmets (MWH)