Neem je helm mee

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

Martijn Dekker doet als promovendus onderzoek naar datgene wat mensen in conflictgebieden doen om hun eigen veiligheid te verbeteren. Hij reist hiertoe af naar de Gazastrook om aan den lijve te ondervinden hoe mensen omgaan met het begrip ‘veiligheid’. Door de recente ontwikkelingen is hij gestrand in Jeruzalem waar hij wacht tot hij Gaza in mag. Martijn houdt voor Vublogs.nl en GeenCommentaar.nl een weblog bij. Wat vooraf ging in Jeruzalem is daar ook na te lezen.

Vandaag is het vrijdag, normaal gesproken een rustige dag in het oosten van Jeruzalem omdat de moslims vrij zijn. Ik kan dus ook niet bij Walid werken, want zijn kantoor is gesloten. Bovendien is er weinig kans dat ik andere mensen kan bereiken. Overigens vind ik het ook niet netjes om mensen op hun vrije dag te bellen, dus het lijkt me een goed idee om zelf ook een beetje rustig aan doen – wat rapporten doorlezen en een beetje door de stad wandelen. Nou ja, één telefoontje mag wel.

Nadat ik kort gebeld heb met Hussein Al-Sheikh, oud-leider van een militante Fatah groep en een van de hoofdfiguren achter de Al-Aqsa intifada, maar nu de man van de Palestijnse Autoriteit die samen met het Israëlische leger de humanitaire hulp voor de West Bank en Gaza coördineert, maak ik me op voor een wandeling. Als ik even later op weg ben naar de Oude Stad, waar ik even een broodje wil gaan eten, kom ik langs verscheidene tijdelijke politieposten. Overal staan zwaarbewapende militairen en agenten. Tijdens de vijf minuten die ik langs de Oude Stad loop tel ik er zeker al honderd. Alle wegen rondom de Oude Stad zijn afgezet en niet toegankelijk voor auto’s en bussen. Er heerst een gespannen sfeer. Als ik verder loop hoor ik een demonstratie. Nieuwsgierig loop ik er heen.

De pro-Hamas demonstratie (Foto: Martijn Dekker)

Schuin tegenover de hoge muren van de Oude Stad, waarachter op die plek de Islamitische wijk gelegen is, wordt gedemonstreerd om steun te betuigen aan Hamas en de mensen in Gaza. Ook hoor ik dat er veel woede is omdat de Oude Stad vandaag volledig is afgesloten voor Palestijnen onder de vijftig. Op een vrijdag, als veel moslims willen bidden in de Al-Aqsa moskee, is dat een zeer ingrijpende maatregel. De reden is een “Dag van Vergelding” die door Hamas is uitgeroepen, als gewelddadig antwoord op de bombardementen op Gaza. Het verklaart meteen de spanning en de alertheid van de ordehandhavers. De demonstranten zwaaien druk met vlaggen en hoewel ik niet alles versta, hoor ik de woorden Hamas, Israël, Joden, en uiteraard het overbekende “God is groot!” langskomen. Op zoek naar wat mooie plaatjes, begeef ik me tussen de groep en maak wat foto’s, net als de aanwezige persfotografen.

Het geroep gaat een tijdje door, terwijl aan de andere kant de groep soldaten en agenten steeds groter wordt. Terwijl het “Allahu Akbar” harder klinkt, sluit de voorste rij agenten de linies. De schilden gaan omhoog, maar er komt nog geen beweging in de groep. Stoïcijns blijft men kijken naar de demonstranten.

Enkele minuten later, alsof iemand een onhoorbaar startschot heeft gegeven, begint het ‘spel’. De soldaten schuiven de dranghekken opzij om de jongeren tegemoet te treden en op hetzelfde moment rent de protesterende menigte naar beneden, de straat in.

De soldaten beginnen vooruit te schuiven (Foto: Martijn Dekker)

Schijnbaar uit het niets wordt er opeens een grote container de weg op geschoven om de legerjeeps en traangaswagen tegen te houden. Ik blijf staan, samen met enkele verslaggevers, cameramensen en fotografen, terwijl de muur van soldaten en agenten onze kant begint op te komen. Op dat moment bevind ik me dus tussen de linies in.

Plotseling beginnen de jongeren stenen te gooien. Zonder goed te mikken. De stenen vliegen ons om de oren en komen overal om ons heen neer. Op auto’s, daken, de straat. Autoalarmen klinken van alle kanten. Om me heen zie ik fotografen helmen tevoorschijn halen en opzetten. Duidelijk beter voorbereid dan ik.

Ik duik achter een cameraman met helm en samen liggen we op de grond tegen een muurtje, terwijl stenen naast ons neerkomen en over ons heen vliegen. Als het iets rustiger lijkt, sta ik op om voorzichtig te kijken. Stom. Met een klap krijg ik een steen tegen me aan. Gelukkig valt het mee, maar ik zal er wel een dikke en blauwe arm aan over houden. De prijs voor mijn nieuwsgierigheid.

Maar goed, nu ik er eenmaal tussen zit, wil ik ook wel zien wat er verder gaat gebeuren. Terwijl de Israëlische linie langzaam opschuift, loop ik langzaam voor ze uit (zie dit filmpje). De Palestijnse jongeren hebben inmiddels een tweede blokkade opgericht en blijven stenen gooien. Omhoogkijkend naar de stenen en de beide linies in de gaten houdend, ren ik tussen de journalisten door, proberend om een foto te maken. Als de agenten van de andere kanten worden belaagd, besluiten de Israëliërs de demonstratie stevig uit elkaar te slaan. Massaal rennen ze ineens op de Palestijnen af, waardoor die groep uiteenvalt (zie dit filmpje). Een paar minuten later lijkt het alsof er niets gebeurd is. Op de aanwezigheid van 200 man politie en leger na dan.

Later hoor ik dat het op meer plekken in de stad onrustig is geweest. Als ik echter na de demonstratie richting Jaffa Street in West Jeruzalem wandel, lijkt het daar volkomen kalm. Dat heeft vast ook te maken met de joodse Sabbat die in de namiddag na zonsondergang ingaat, maar het blijft toch een heel contrast met wat ik zojuist gezien heb.

Wat ik geleerd heb vandaag? In het Beloofde Land kan kalmte in een mum van tijd omslaan in chaos, en omgekeerd. Oh ja, en neem altijd een helm mee als je naar een demonstratie gaat.

Reacties (1)

#1 Victor

Heftig verhaal, Martijn. Goed dat we een man ter plaatse hebben in het meest ontvlambare gedeelte van de wereld. Pas goed op jezelf, een steen tegen je hoofd is minder leuk…