ACHTERGROND - Wie met kleine kinderen een stad of dorp bezoekt in Duitsland, zal het snel opvallen dat er overal gelegenheid is voor kinderen om te spelen. Gisteren las ik in de krant dat Duitsland volgens het rapport Expat Explorer het allerbeste land is om met kinderen naar toe te gaan. Nederland is voor expats een stuk minder aantrekkelijk: het staat op nummer 14 voor expats met kinderen en qua leefklimaat op nummer 33, zo laat de Volkskrant zien.
Ik werd natuurlijk nieuwsgierig of ze ook gevraagd hebben naar waardering voor het onderwijs. Er zijn vier indicatoren op terrein van onderwijs:
- Organising school for my children (op de 23ste plaats)
- Quality of education available to your children (4de plaats)
- Cost of education available to your children (11de plaats)
- Access to better education (11de plaats)
Als je deze vier indicatoren selecteert, krijg je automatisch de rangorde op onderwijs: dan scoort Nederland zestiende. Op de dimensie “Raising children abroad” (samengesteld op basis van indicatoren 2 t/m 4), scoort Nederland een zevende plaats.
De grafieken die je zelf kunt maken zijn ronduit spectaculair. Mooi, functioneel en uitnodigend.
 |
| Bron: HSBC (2013). Expat Explorer. |
De studie onder 7000 expats werd uitgevoerd door HSBC. Dat is een bank die waarschijnlijk goed verdient aan deze doelgroep, dus ik vermoed dat het onderzoek en de spectaculaire website ook vooral bedoeld zijn om klanten te trekken.
Desalniettemin kan dit type onderzoek ook voor beleidsmakers relevante informatie opleveren. Een onderzoek onder outsiders die toch het land goed kennen, is zeer informatief.
Nederland wil graag in de top-5 van de wereld meedoen. Het gaat dan om de top-5 van “Global Competitiveness Index”, maar ik zou een top-5 notering op het leefklimaat voor kinderen ook wat waard vinden.
Reacties (21)
Ik weet niet in hoeverre de opinie van expats ook maar een seconde moet worden gebruikt om je onderwijssysteem (of wat dan ook) tegen de lamp te houden. Ze zijn nou niet bepaald representatief als groep.
Kinderen creeeren de mogelijkheid om te spelen zelf wel.
Het gebrek aan ruimte om te ravotten, hutten te bouwen, een balletje te trappen, te stoeien, te hangen, is in iedere middelgrote plaats in Nederland onthutsend. Alles wordt volgebouwd, overal wordt een hek om gezet, overal staan auto’s en als er al geen boze buurman is, is er wel een overijverige stadswacht die de jeugd van tegenwoordig aanspreekt. (En ja, veel jongeren gaan achter de tablet, enz.)
Maar dat neemt niet weg dat als buiten niet kan of mag, je er voor zorgt dat je kinderen de mogelijkheid ontneemt om al buiten spelend zichzelf, elkaar en een stukje wereld te ontdekken. Dat is een gemis en zou een bron van zorg moeten zijn.
Ik geloof niet dat je begrijpt hoe een kind speelt. Een kind speelt overal op en elke vierkante meter, desnoods met een kurk en een stukje touw van 14 centimeter. Als je het maar toelaat.
Spelen hou je niet tegen en je ervaring met wat een speelplaats is of het zogenaamde gebrek daar aan doet me vermoeden dat je denkt dat heel Nederland lijkt op de Coolsingel.
FWIW: half Nederland staat vol met onbenutte speelplaatsen en lege velden & bossen. En dat het buiten niet kan en mag ligt aan de ouders en o.a. de irrationele angst dat op elke hoek van de straat een leger pedofielen staat te wachten.
Misschien moeten die expats minder denken dat leven (en spelen) voortvloeit uit wat facilitair aanwezig is en hun kinderen met een stok, zakmes of fiets op pad sturen & de stuitertegels en TV vermijden.
Raar, vreemd wereldbeeld hebben we tegenwoordig.
–
@1: Hoezo? Verschillen kunnen heel leerrijk zijn, zeker de verschillen die je zelf niet opmerkt als je niet over de grens wil kijken. Ik zou juist zeggen dat er veel meer naar expats geluisterd moet worden, niet zozeer om het onderwijssyteem tegen het licht te houden, maar om het in perspectief te krijgen. Onderwijs is niet alles, zei Spike Milligan al. Het is bijvoorbeeld geen olifant.
@3: Er zijn uitzonderingen, zoals het Kinderparadijs in Purmerend. Bestaat al heel lang, ik kwam er vroeger zelf ook. Hutten bouwen, vuurtje stoken (en daar pannenkoeken op bakken), varen met gammele zelfgebouwde vlotten, alles kan. Ik was blij om te zien dat het nog bestaat overigens toen ik naar aanleiding van dit artikeltje even ging zoeken. Geniaal concept :-) Dat soort plaatsen zouden er in elke gemeente moeten zijn.
@7
Daar hadden wij geen “Kinderparadijs” voor nodig hoor. Gewoon een stuk braakliggend terrein naast een spoorlijn en een stapel pallets met roestige spijkers.
@4: Ik begrijp wel degelijk hoe een kind speelt en ben het o.a. met je eens als je de ouders verwijt dat zij ten onrechte beperkingen opleggen. De voorbeelden die je aanhaalt, die zijn correct.
Echter voor spelen heb je ook de ruimte nodig, niet persé een ingerichte speelplaats, en leef je in verstedelijkt gebied, in een doorsnee wijk dan ontbreekt die ruimte wel degelijk, en zijn er de beperkingen die ik aan geef.
Ik geloof dus niet dat jij die gebieden kent. Jouw commentaar doet mij denken aan een wethouder die vertelde dat ze vroeger van een krant een voetbal maakte en daar alle lol mee hadden. dat verhaal is natuurlijk waar, maar niet 1 op 1 naar het hier en nu te verplaatsen, waar ruimte een economische waarde vertegenwoordigt en spelen niet.
@8: Daar geldt nu artikel 461 van het wetboek van strafrecht.
@9
Waarom zou ik die gebieden niet kennen en probeer je nu werkelijk een kwalitatieve uitspraak te doen over wat een goede plek om te spelen inhoudt in de openbare ruimte?
Expats zijn daarnaast bij uitstek niet representatief voor een bevolking, laat staan voor wat hun mening over spelen is.
Maar goed, ik zal wel opgegroeid zijn in een Nederland met 2 miljoen inwoners en een landschap van met bomen gevulde licht glooiende velden.
Dat is nu allemaal beton.
@11: Er is wel degelijk verschil tussen omringt zijn door beton en klinkers en opeengepakt zitten in een slaapwijk en omringt zijn door beton en klinkers en groen en water en gras en zand en ………… en stadswachten en hekken en overbezorgde ouders. Kwaliteit onderscheidt zich en levert wat op.
Een kind wordt o.a. gevormd door wat zijn omgeving biedt.
Waar zou je je kleinkinderen liever laten opgroeien 6 hoog in een wijk van flats of in een eengezinswoning met tuin, in een wijk aan de rand van een bos of meer?
Daarnaast is het juist “leerzaam” om vreemden iets over je omgeving te laten vinden. Het hoeft niet waar te zijn, dat klopt, maar het kan wel verfrissend zijn.
Spelen moet je ook durven.
@13
“…of in een eengezinswoning met tuin, in een wijk aan de rand van een bos of meer?”
En hiermee toon je aan dat je een nogal subjectieve maar vooral onrealistische discussie aan het voeren bent. Wanneer is bovenstaande ooit realistisch geweest voor iedereen in Nederland?
En nu is het opeens een issue?
@14: Ach, nu geef je dus wel toe, dat de ene plek beter is dan de andere.
En wat het realisme betreft.
Natuurlijk overdrijf ik, dat deed ik expres. Dat heet een stijlfiguur.
1) lees mijn reactie nog eens goed
2) ik denk dat je niet echt bedreven bent in het hanteren van stijlfiguren.
@16: Ik heb je raad opgevolgt en ben tot de conclusie gekomen dat je niet echt bedreven bent in het interpreteren van stijlfiguren en daarbij neigt tot inkonsekwenties ten voordele van je eigen zienswijze.
@9
Daar heb ik als kind nooit last van gehad. En de kinderen die ik buiten zie spelen naar alle waarschijnlijkheid ook niet.
Volwassen Nederlanders willen alles plannen, liefst met een paar commissies en raden. Daardoor kan de illusie ontstaan dat kinderen dit ook nodig hebben.
Geef kinderen de ruimte, schrijf ze niet voor welke ruimte ze nodig behoren te hebben.
@18: “Geef kinderen de ruimte”
Vertel er even bij hoe je dat wilt doen asjeblieft?
@ 16 en @ 18
Dit lijntje is geen welles/nietes spelletje.
Mijn idee is niet alles te plannen, juist niet.
Mijn idee is met jullie dat je kinderen de ruimte moet geven (fysiek en door op kinderen te vertrouwen).
Mijn constatering is wel dat klinkers en beton in vele wijken overheersen, dat als er al iets gepland wordt dat dit vooral “parkeerruimte” is en dat als je je kinderen buiten wil laten spelen, dat er dan fysiek geen plaats meer is, of dat men daar niet terecht kan. En ja, in dat laatste geval moet je dus jouw ruimte wel organiseren en een speelplek (in de ruimste zin van het woord) plannen. En in Duitsland doen ze dat zoals in het stukje wordt aan gegeven stukken beter. Ga er maar eens kijken zou ik zeggen.
Maar het ging toch om het onderwijs?. Veel expats sturen hun kinderen naar Britse of maerikaanse/internationale scholen, en die zien het Nderlandse onderwijs niet. Andere buitenlanders, niet expats, maar mensen die hier willen blijven roemen de vrijheid die kinderen hier krijgen om zichzelf te kunnen ontplooien, vinden klassen erg groot en leraren toegewijd