Nationalisme

“Ons land oogst overal waardering en jaloezie vanwege onze formidabele peacekeepers.” U mag raden. Is dat een quote van een Commandant der Strijdkrachten? Een minister van Defensie? Een staatssecretaris? Een premier? Prins Bernhard? Reserve-kolonel Hans van Baalen? De NOS-correspondent in Kunduz?

Het is een quote van journalist Gianni Riotta uit de inleiding van het boek Professione peacekeeper van Andrea Angeli, en heeft dus betrekking op het Italiaanse leger en niet het Nederlandse. Waarmee ik maar gezegd wil hebben dat dit soort opmerkingen, die als het ons leger betreft door het publiek gretig worden opgelepeld en doorverteld, overal ter wereld worden gemaakt over zowat alle strijdkrachten- ook door ‘onafhankelijke’ journalisten.

Dat geeft te denken over het waarheidsgehalte ervan. Dat wist u natuurlijk al, want u bent een kritisch lezer die overal vraagtekens bij stelt. Nou, dan is dit stuk niet voor u bedoeld, want dan bent u geen nationalist. Nationalisme is namelijk vrijwel niet tegen kritiek bestand. Nationalisme is het beste vergelijkbaar met clubliefde en ja, ook FC Emmen, hekkensluiter van de Eerste Divisie, heeft supporters. Er is geen land te corrupt, afhankelijk, arm, achtergebleven en ellendig voor nationalisten. Ergens staat iemand fanatiek met een vlag van Mugabe’s finaal kapotte Zimbabwe te zwaaien – ik weet het zeker. Dat is nationalisme.

Niks mis met een beetje vaderlandsliefde, denkt u. Maar het is niets anders dan goedkoop sentiment voor de massa, opgeklopt door politici zodra het hen goed uitkomt dat u het rood-wit-blauw weer uit de kast haalt. Van ‘onze jongens’ die zo gewild zijn voor vredesoperaties tot ‘ons landje’ dat in Europa heus een woordje meespreekt, wordt u botweg voorgelogen. En ik weet niet hoe het met u is, maar ik kan geen respect hebben voor politici die lulpraatjes verkopen om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen.

En als politieke partijen aan de macht komen die vaderlandsliefde als vanzelfsprekendheid en plicht presenteren, dan is het helemaal tijd om aan de rem te trekken. Een lulpraatje is nog tot daar aan toe, daar kan ik nog wel omheen lezen, maar dwing me niet om die rotzooi te slikken. Rotzooi over dubbele paspoorten bijvoorbeeld, die ineens onwenselijk zouden zijn. Immers, in het brein van de nationalist ben je altijd en eeuwig loyaal aan je land. De gedachte dat iemand twee landen zou hebben, veroorzaakt kortsluiting in die koppies. Dat kan helemaal niet, dan ben je loyaal aan twéé landen! En bij kortsluiting schakelen die koppies in de NEE-stand. Bij wijze van aardlekschakelaar, zeg maar.

Dat je de Albayraks van deze wereld eenvoudig kunt afrekenen op hun daden, in plaats van vooruit te lopen op eventuele daden die ze wellicht zou kùnnen plegen, komt niet in ze op. Zet eens een politieauto aan de oprit van de A16 om er alle snelle auto’s tegen te houden, omdat ze wel eens zouden kùnnen… dat bedoel ik.

Zo’n FC Emmen-supporter die om de zondag met sjaaltje en pet in het fokking Univé Stadion gaat zitten, lijdt aan tijdelijke verstandsverbijstering. Dat weet zo’n man ook wel – hij droomt een onmogelijke droom. Maar zo’n PVV-supporter weet dat dus niet. En hij krijgt hele volksstammen mee, van links tot rechts, om het probleem van de dubbele paspoorten – een probleem wat nog nooit eerder in ons land heeft gespeeld, waar nog nooit enige aantoonbare schade door is geleden, wat tot een jaar of vijf geleden nog nooit door iemand was benoemd, en wat dus helemaal geen probleem is – op te lossen.

Ten koste van wat geld, wat tijd en de levenskeuzes van een heleboel volstrekt onschuldige mensen moet de onredelijke wens van de burger, aangewakkerd door handig met nationalisme schermende politici, worden opgelost ter meerdere eer en glorie van diezelfde politici.

Maar denkt er nog wel eens iemand zelf na daar?