Ik moest even slikken, maar die brok in mijn keel wilde niet zakken. Het zien van de film The Last King of Scotland was een verstorende ervaring. De stilte die volgde in de Londense bioscoop was oorverdovend, de ingehouden tranen voelbaar. Forest Withaker heeft de Golden Globe al op zak voor zijn vrije vertolking als dictator Idi Amin uit Oeganda.
Hij speelt de charismatische leider die net een coup heeft gepleegd en gouden bergen belooft aan de bevolking. Dat hij zich weet te ontpoppen tot de meest brute dictator die Afrika ooit heeft gekend ? niet voor niets luidt zijn bijnaam ?De Slachter van Afrika? ? zag zelfs zijn persoonlijke arts en adviseur/rechterhand, de Schot Nicholas Garrigan niet aankomen.
Nicholas, een fictioneel karakter, wordt gespeeld door James McAvoy. Hij ontmoet Amin in 1971 als hij naar Oeganda is gereisd om vrijwilligerswerk te doen. Stapsgewijs ziet de jonge dokter de nieuwe dictator uitgroeien tot een psychopatische overheerser die tijdens zijn bewind tot 1979 ruim 300.000 dissidente burgers vermoordt, waaronder eigen gezinsleden.
Uiteindelijk vindt Nicholas het lef zich te verzetten tegen zijn eerdere vriend en nu grootste vijand. De filmtitel – De Laatste Koning van Schotland – verwijst naar de naam die Amin zichzelf had gegeven, geinspireerd door zijn onuitlegbare voorliefde voor alles wat Schots is.
Regisseur Kevin Macdonald is erin geslaagd zelfs de bioscoopbezoeker te verwarren; eerst zet hij Amin neer als de meest plezierige, gevoelige en verantwoorde leider waar je als burger op kunt hopen. En als je dan een beetje van hem bent gaan houden, openbaart zich zijn duistere kant. Het maakt de pijn en het verdriet des te groter. Plak de naam Withaker maar vast op die Oscar.
De film is vanaf vandaag in Nederland te zien.
Zie ook: london-calling
Reacties (3)
In elke film een door mij graag geziene acteur. Ik ben benieuwd.
Ik vind Forest Whitaker ook geweldig. Deze film staat ook op mijn lijstje om te kijken.
Hardtrack en ik zijn gister geweest. Eerlijk gezegd vond ik em een beetje teleurstellend. Whitaker is geweldig en een terechte Oscar-winnaar, maar de rest is een beetje voorspelbaar en zonder echte diepgang. Dat komt omdat de gebeurtenissen zich slechts in de (rijke) omgeving van Amin afspelen, je ziet niks van hoe het er in het land aan toe gaat. Je hoort er alleen over. Het geweld is niet het meest schokkende van de film, maar de momenten waarop Nicholas Amin adviezen geeft waarmee hij ook zijn eigen hachje veilig stelt. De manier waarop hij in die rol terecht komt zou eenieder kunnen overkomen en da’s wel het meest verontrustend.