Ons huis is leuk ingericht, vind ik zelf. De spullen in de woonkamer vormen samen een gezellige mengelmoes van artefacten uit de jaren dertig, veertig, tachtig en negentig. Ik heb aardewerk uit de jaren dertig, kasten uit de jaren veertig, rotanstoelen uit de jaren tachtig en een bankstel en tafel uit de jaren negentig. Uit de jaren zeventig heb ik helemaal niks. Misschien heb ik een paar boeken uit de jaren zeventig, maar die ben ik dan allang vergeten. Qua design waren de jaren zeventig ook niet zo geslaagd. Jaren zeventig design was een ramp, dat kunt u in elk designboek van belang lezen.
De meeste artefacten in huis zijn ouder dan mijn moeder. Een groot deel heb ik vergaard op rommelmarkten en in antiekwinkels, in Nederland en België. Het beste zijn ze te omschrijven als mooi en nostalgisch. Al is niet iedereen het hiermee eens. Sommige vage kennissen zie ik denken als ik ze wijs op een sierlijke oude kast: wat een oude koleretroep! Ik wijs ze op mooi ingelegd beukenhout en palisander, maar het heeft weinig zin. “Moet je het plafond en de deuren niet weer eens witten”, zei A. te B. pas, toen ik hem net wees op mijn fraaie serie mokken met geometrische spuitmotieven. A. is de enige die ik ken, die boeken weggooit als hij ze gelezen heeft. Een rasechte kunst- en cultuurbarbaar!
Afijn, mijn vage kennissen kunnen allemaal mijn rug op. De artefacten om me heen geven me een prettig gevoel. Hoe ouder, hoe beter. Hoe anderen erover denken, interesseert me verder geen moer. Een minder fijn gevoel krijg ik echter bij de planten in huis. De aandacht voor de niet-levende dingen overschaduwt de aandacht voor levende dingen. Over één plant hoef ik me echter geen zorgen te maken. Die is namelijk van plastic en is elke dag een-en-al pracht. De buurvrouw vindt hem zelfs steeds mooier worden, al heb ik toch al vaak tegen haar gezegd dat het kunst is. In schril contrast tot de kunstplant staan de twee nog levende planten. Nog even en die zijn helemaal uitgepieterd. De planten toezingen heeft weinig effect. In het nieuwe jaar ga ik toch maar een paar kunstplantjes kopen. Gelukkig heb ik geen kat, wel een vogel. Maar kunstvogels zijn allesbehalve aandoenlijk.
Reacties (8)
*valt langzaam in slaap*
Hier ook kunstplanten, het enige ‘echte’ groen in huis is de wiet. In zakjes, planten zijn niet levend te houden in dit huis. Omdat ik katten heb waarschijnlijk, dat dan weer wel.
Kerstreces…
Bij ‘echte’ planten gewoon de grond vochtig houden.
Dus: Niet kletsnat, Niet kurkdroog maar ‘iets’ daar tussenin.
Gewoon per plant empirisch vaststellen.
Make your home a jungle!
Goed idee zeg dat lifeloggen…
“Qua design waren de jaren zeventig ook niet zo geslaagd.”
ben ik niet met je eens. ik ben erin opgegroeid. daar ligt mijn jeugd. ik hou van dat spul en zou dolgraag allerlei huisjes af willen gaan om foto’s te maken van interieurs die sinds de 70-er jaren niet meer gewijzigd zijn.
hoogtepunten: bos-behang (echt geniaal!), aquariums en een mooi zitkuilen.
google qua seventies ook eens op Luigi Colani.
“De buurvrouw vindt hem zelfs steeds mooier worden, al heb ik toch al vaak tegen haar gezegd dat het kunst is.”
LOL
Verder een welgemeende waarschuwing: op Sargasso vertellen dat je thuis de voorkeur geeft aan kunstplanten levert je mogelijk een ban op?
Ik heb tenminste echte planten! Gewoon een beetje water en een beetje *kuch* aandacht.
Ik zie gelukkig nooit meer dat vrouwelijke persoon dat m i j n boeken weggooide als ze ze gelezen had…..