Hoe scherp en ook alweer een geologisch tint in Bart Huges a.h.w., maar komt door mijn blik hoor. Als je door de Ardennen loopt b.v, net als in de maatschappij, vraag je je af ” waar ligt een grens zeg maar soort van overgang ist9ie geleidelijk of abrubt en waar prik ik mijn “Golden Pin” om aan te geven waar het een en in de ander overgaat. In de geolgie (sedimentology) heet zoiets de Golden Pin.
De denkers zijn het prikkelends gewaardeerde, ieder zijn verhaal zeg maar.
#2
femme
Mooi!
Maar selfpity? Eerder een gelaten soort zelfkwelling.
Tja, en in die gelatenheid zit wel wat pity, je hebt gelijk.
#3
mescaline
Meen je dit, Crachàt ? Het hart van onze diamant is dit ?
Dacht zo bij mezelve, al pigmentwandelend -er zit iets moois in zelfmedelijden. Al hoort het in de privésfeer, met trots gedragen bengt het mooiheid.
Maar zodra een bevolkingsgroep, of een deelgemeenschap, of een meerderheid gotbetert zich eraan overgeeft, onstaat de omgekeerde dynamiek. Dan wordt dat zelfmedelijden een pancarte, een agressie, een constructie.
Er bestaan mensen die er in wentelen. Zelfmedeleiden.
Eens uitgesproken tegenover ‘de ander’? Het is een zucht naar iets anders dan het zelf, raar genoeg.
Derhalve heft het zich op, eens blootgesteld aan het licht.
Ooit kreeg ik in de school van een stagiaire vellen onbelicht fotopapier uitgedeeld in de klas. Iedereen kreeg er een, om daarna te gaan ontwikkelen…
Zelfmedelijden wordt ook meteen inktzwart, eens aan het licht blootgesteld.
hm, mescaline. Het beeldwoord zegt diamOND. Semantisch welbehagen.
Never closing fontanel.
Erogene zone. Met de naald erin. De mond die niet wil praten. Maar veel wil zeggen.
Ben er zelf dus niet uit. ;-)
Maak gebruik van het poëtisch prerogatief: gaan zitten waar je stoot op het universum van Paradoxia.
#7
mescaline
Zelfmeelij onder licht wordt zwart zit er in, onder de doek bovenin. Toch geen toeval dat de man aan Rodin denker doet denken ?
Ik zie de groep er niet in, niettemin. En de kleur, de kleur, een ljik gelijk …
#8
mescaline
Dan ging ik toch op de titel op het papier af, Crachàt. DiaMANt.
Ja, living process :-)
Het moment van posten en titel ingeven was ik alweder aan de volgende omkering.
De Denker is absoluut raak, maar ik dorst geen gezicht te geven om het universeler te maken.
Sàlùt, Mesc. Heb mezelf net een Siciliaanse primitievo ontkurkt.
Jip: volkomen.
De meest wijze filmmaker der Amerikanen, namely Welles, zei ooit in een historisch BBCinterview -“elke Amerikaanse film ooit gemaakt gaat omtrent het verlies van onschuld”.
Boude uitspraak dacht ik, tot je erop let. Klopt als een kurk. Of het nu de Action Hero is, of de Jongere die Iets Moet doen, of een lovestory waar een soort Ik moet overgaan naar wat dan ook, het draait voortdurend om ‘samen met de (anti)Held’ een transgressie doormaken.
Ik weet niet of dat cultureel gesproken zo goed is.
Veel van de hedendaagse invulling draait rond die overgang, in beeld van puberteit naar volwassenheid, in wezen van kind naar volwassene.
Ik ontbeer, als 42jarige, een matrix waar ik me -als ooit onschuldige- goed in kan voelen.
Mij dunkt, dat de fontanel daar een behoorlijk symbolische, grafische rol in kan spelen.
onschuld.
Maf idee dat iedereen dat verliest, vroeg of laat.
Spooky idee dat zelfmedelijden daar een poortje naar is.
Gruwelijk idee dat elke religie daar schaamteloos gebruik van maakt.
#14
Jip
Gezegend met een groot, voor velen ongrijpbaar, ”Geweten” kom iedereen de winter best wel door.
Geweten.
Parbleu.
Ben *heimelijk* begrippen aan het verzamelen om hier een reeks te potsen omtrent Kernbegrippen der Ziel.
En Geweten is bingo. Miste ik nog in de reeks.
dank Jip…
Ay.
Ben in een ‘vendetta kinda mood here’. Vendetta tegen cynisme, tegen wat Tegen is.
Jamais vu op een weblog maar hier gaat ie:
de mooiste mail omtrent “Diamond” die aan mij gestuurd wordt, krijgt de originele Crachàttekening per post toegezonden.
Wat dus wil zeggen; de uncut potlood op papier per snailmail.
Fontanellalike onbaatzuchtig.
crachat at gmail.com
”Love hides in the strangest places,
Love hides in the middle of your faces,
Love comes when you least expect it,
Love hides in the nearer corner,
Love comes for those who’s seeking,
Love hides in molecular structures,
Love is the answer.”
Tja,…die van realiteit gespeende vréselijk softe sixties ook hè!
#21
mescaline
Ik ga een proef doen, Crachat, en jij bent onvervaard. Graag hoor ik of dat werkt, boekbladzijden posten. Weegt dus grote nieuwsgier op tegen matig leescomfort. Ben bang dat het tegenvalt, maar het moet uitgeprobeerd…
Maar eerst: een vrolijk plaatje, niet zo erg als de vroegste alchemisten.
Wanneer je in een kleine renbaan aan het ene eind wat vlees neerlegt en aan het andere eind een hond loslaat, zal die hond met een bepaalde snelheid naar het vlees toelopen. Herhaal deze proef met twee honden. Ze zullen allebei harder lopen dan de eerste. De hond is een sociaal roofdier, net als de meeste mensen.
Doe de proef nu met katten. Als je één kat neemt zal die ook met een bepaalde snelheid naar het vlees toelopen. Als je twee katten losmaakt raken ze van slag, ze gaan niet om het hardst rennen; ze missen het gevoel voor competitie.
Dick Hillenius
#26
Snaporaz
Wedstrijdmail :
Maar hou de tekening maar voor uw eigen archief, daar zit die goed ;-))
Qua kernbegrippen : geweten, vertrouwen, humor, liefde. Eigenlijk geloof ook, maar ’t begrip is wat beladen, vandaar dat ik het hier bij vertrouwen hou. Amen to that ?
#27
Snaporaz
TJA ER STOND DUS
Wedstrijdmail : “Ik hou van u Crachàt.”
Maar ik had die woorden tussen puntige haakjes gezet.
#28
Pelayo
@Crachat
Als 40 jarige vader die zelf de onschuld ruim voorbij is, maar wel de onschuld ziet opgroeien, even iets uit eigen ervaring:
Zelfmedelijden is de vijand van trots.
#29
Larie VS-Ofiel
Morning. @Pelayo: Dat vond ik zo’n prikkelende zin dat ik de hele zin in google-venster plakte.
Tot mijn verbazing, wellicht ook niet, kom je dan uit in veel reli-gedoe.waarbij “vijand” duivelse kenmerken heeft etc..merkwaardig?
Voorbeeld, lees alinea even (de croissants zijn toch al op en de lego alweer overal) vanaf :
Het zou kunnen zijn dat die wijsheid wordt opgedaan door mensen die ooit hun trots heb laten varen. En die bijgevolg ook bovengemiddeld vertegenwoordigd zijn in allerlei opendeurachtige kerkgenootschappen.
Ik kan me voorstellen dat de onderkant van de samenleving door de “trots-lozen” wordt bevolkt, prostitutie en verslaving lijken mij ook wel daarbij horen. En dat is toch een van de primaire doelgroepen van die opendeur evangelisatie kerken. Uiteindelijk is vergeving van zonden een van hoofdzaken van het Christendom.
Ikzelf ben er een beetje op gekomen via Stephen Karpman’s “Drama Triangle” theorie.
#32
Pelayo
@Larie
“Joey’s first attempt at self-trepanation was a fiasco. He had no previous medical experience, and the needles he had bought for administering a local anaesthetic to the crown of his head proved to be too thin and crumpled up or broke. Next day he obtained some stouter needles, took a tab of LSD to steady his nerves and set to in earnest.“
#33
Larie VS-Ofiel
@Pelayo: Zijn we wellicht aangeland bij de oplossing van deze rebus schets:
De Red pill in de NEO cortex :)
#34
Larie
sorry van de v sofie l, vergat het te wissen alvorens.
#35
Snaporaz
Er zijn er die zeggen : trots is het omgekeerde van stort.
#36
Pelayo
@Zaropans
En er zijn er die zeggen: Trots is duits voor ondanks, maar die kunnen niet spellen.
Reacties (36)
Hoe scherp en ook alweer een geologisch tint in Bart Huges a.h.w., maar komt door mijn blik hoor. Als je door de Ardennen loopt b.v, net als in de maatschappij, vraag je je af ” waar ligt een grens zeg maar soort van overgang ist9ie geleidelijk of abrubt en waar prik ik mijn “Golden Pin” om aan te geven waar het een en in de ander overgaat. In de geolgie (sedimentology) heet zoiets de Golden Pin.
De denkers zijn het prikkelends gewaardeerde, ieder zijn verhaal zeg maar.
Mooi!
Maar selfpity? Eerder een gelaten soort zelfkwelling.
Tja, en in die gelatenheid zit wel wat pity, je hebt gelijk.
Meen je dit, Crachàt ? Het hart van onze diamant is dit ?
Dacht zo bij mezelve, al pigmentwandelend -er zit iets moois in zelfmedelijden. Al hoort het in de privésfeer, met trots gedragen bengt het mooiheid.
Maar zodra een bevolkingsgroep, of een deelgemeenschap, of een meerderheid gotbetert zich eraan overgeeft, onstaat de omgekeerde dynamiek. Dan wordt dat zelfmedelijden een pancarte, een agressie, een constructie.
Er bestaan mensen die er in wentelen. Zelfmedeleiden.
Eens uitgesproken tegenover ‘de ander’? Het is een zucht naar iets anders dan het zelf, raar genoeg.
Derhalve heft het zich op, eens blootgesteld aan het licht.
Ooit kreeg ik in de school van een stagiaire vellen onbelicht fotopapier uitgedeeld in de klas. Iedereen kreeg er een, om daarna te gaan ontwikkelen…
Zelfmedelijden wordt ook meteen inktzwart, eens aan het licht blootgesteld.
hm, mescaline. Het beeldwoord zegt diamOND. Semantisch welbehagen.
Never closing fontanel.
Erogene zone. Met de naald erin. De mond die niet wil praten. Maar veel wil zeggen.
Ben er zelf dus niet uit. ;-)
Maak gebruik van het poëtisch prerogatief: gaan zitten waar je stoot op het universum van Paradoxia.
Zelfmeelij onder licht wordt zwart zit er in, onder de doek bovenin. Toch geen toeval dat de man aan Rodin denker doet denken ?
Ik zie de groep er niet in, niettemin. En de kleur, de kleur, een ljik gelijk …
Dan ging ik toch op de titel op het papier af, Crachàt. DiaMANt.
Ja, living process :-)
Het moment van posten en titel ingeven was ik alweder aan de volgende omkering.
De Denker is absoluut raak, maar ik dorst geen gezicht te geven om het universeler te maken.
En mag ik bij deze iedereen er attent op maken, dat het Leven een fucking fijn iets is?
Juistmans. Vanavond een Brussels rood Kriek, Crachàt ! Santé.
Hmmm,… tis toch de fontanel waar de naald insteekt? Medelijden omdat gaandeweg het leven de kinderlijke onschuld verloren is gegaan misschien?
Sàlùt, Mesc. Heb mezelf net een Siciliaanse primitievo ontkurkt.
Jip: volkomen.
De meest wijze filmmaker der Amerikanen, namely Welles, zei ooit in een historisch BBCinterview -“elke Amerikaanse film ooit gemaakt gaat omtrent het verlies van onschuld”.
Boude uitspraak dacht ik, tot je erop let. Klopt als een kurk. Of het nu de Action Hero is, of de Jongere die Iets Moet doen, of een lovestory waar een soort Ik moet overgaan naar wat dan ook, het draait voortdurend om ‘samen met de (anti)Held’ een transgressie doormaken.
Ik weet niet of dat cultureel gesproken zo goed is.
Veel van de hedendaagse invulling draait rond die overgang, in beeld van puberteit naar volwassenheid, in wezen van kind naar volwassene.
Ik ontbeer, als 42jarige, een matrix waar ik me -als ooit onschuldige- goed in kan voelen.
Mij dunkt, dat de fontanel daar een behoorlijk symbolische, grafische rol in kan spelen.
onschuld.
Maf idee dat iedereen dat verliest, vroeg of laat.
Spooky idee dat zelfmedelijden daar een poortje naar is.
Gruwelijk idee dat elke religie daar schaamteloos gebruik van maakt.
Gezegend met een groot, voor velen ongrijpbaar, ”Geweten” kom iedereen de winter best wel door.
”komt”
Geweten.
Parbleu.
Ben *heimelijk* begrippen aan het verzamelen om hier een reeks te potsen omtrent Kernbegrippen der Ziel.
En Geweten is bingo. Miste ik nog in de reeks.
dank Jip…
Ay.
Ben in een ‘vendetta kinda mood here’. Vendetta tegen cynisme, tegen wat Tegen is.
Jamais vu op een weblog maar hier gaat ie:
de mooiste mail omtrent “Diamond” die aan mij gestuurd wordt, krijgt de originele Crachàttekening per post toegezonden.
Wat dus wil zeggen; de uncut potlood op papier per snailmail.
Fontanellalike onbaatzuchtig.
crachat at gmail.com
Als je geen geweten hebt valt er niks te knagen?
Tjo. Gewetenloos is pathologisch. Knagen is …
”Love hides in the strangest places,
Love hides in the middle of your faces,
Love comes when you least expect it,
Love hides in the nearer corner,
Love comes for those who’s seeking,
Love hides in molecular structures,
Love is the answer.”
Tja,…die van realiteit gespeende vréselijk softe sixties ook hè!
Ik ga een proef doen, Crachat, en jij bent onvervaard. Graag hoor ik of dat werkt, boekbladzijden posten. Weegt dus grote nieuwsgier op tegen matig leescomfort. Ben bang dat het tegenvalt, maar het moet uitgeprobeerd…
Maar eerst: een vrolijk plaatje, niet zo erg als de vroegste alchemisten.
1600×1200 doorklik voor groot
2272×1700 clickdoor voor groter
Dat was niet goed, hier zijn de grote
http://img513.imageshack.us/img513/1857/img24299af.jpg
http://img512.imageshack.us/img512/672/img24384ts.jpg
Dick Hillenius
Wedstrijdmail :
Maar hou de tekening maar voor uw eigen archief, daar zit die goed ;-))
Qua kernbegrippen : geweten, vertrouwen, humor, liefde. Eigenlijk geloof ook, maar ’t begrip is wat beladen, vandaar dat ik het hier bij vertrouwen hou. Amen to that ?
TJA ER STOND DUS
Wedstrijdmail : “Ik hou van u Crachàt.”
Maar ik had die woorden tussen puntige haakjes gezet.
@Crachat
Als 40 jarige vader die zelf de onschuld ruim voorbij is, maar wel de onschuld ziet opgroeien, even iets uit eigen ervaring:
Zelfmedelijden is de vijand van trots.
Morning. @Pelayo: Dat vond ik zo’n prikkelende zin dat ik de hele zin in google-venster plakte.
Tot mijn verbazing, wellicht ook niet, kom je dan uit in veel reli-gedoe.waarbij “vijand” duivelse kenmerken heeft etc..merkwaardig?
Voorbeeld, lees alinea even (de croissants zijn toch al op en de lego alweer overal) vanaf :
1) verwerping van de zelfhaat.
http://groups.msn.com/Bekeringsverhalenvanwedergeborenchristenen/dedeugdvanzelfaanvaarding.msnw
Als je nu toch hier zit:
http://www.noah.org/trepan/people_with_holes_in_their_heads.html
@Larie
Verdomd! Ik zie het ook..
Het zou kunnen zijn dat die wijsheid wordt opgedaan door mensen die ooit hun trots heb laten varen. En die bijgevolg ook bovengemiddeld vertegenwoordigd zijn in allerlei opendeurachtige kerkgenootschappen.
Ik kan me voorstellen dat de onderkant van de samenleving door de “trots-lozen” wordt bevolkt, prostitutie en verslaving lijken mij ook wel daarbij horen. En dat is toch een van de primaire doelgroepen van die opendeur evangelisatie kerken. Uiteindelijk is vergeving van zonden een van hoofdzaken van het Christendom.
Ikzelf ben er een beetje op gekomen via Stephen Karpman’s “Drama Triangle” theorie.
@Larie
“Joey’s first attempt at self-trepanation was a fiasco. He had no previous medical experience, and the needles he had bought for administering a local anaesthetic to the crown of his head proved to be too thin and crumpled up or broke. Next day he obtained some stouter needles, took a tab of LSD to steady his nerves and set to in earnest.“
@Pelayo: Zijn we wellicht aangeland bij de oplossing van deze rebus schets:
De Red pill in de NEO cortex :)
sorry van de v sofie l, vergat het te wissen alvorens.
Er zijn er die zeggen : trots is het omgekeerde van stort.
@Zaropans
En er zijn er die zeggen: Trots is duits voor ondanks, maar die kunnen niet spellen.