Anders dan de populaire verbeelding wil, werkt het gros van de ambtenaren best wel hard. De stressniveaus zijn in de ambtenarij hoger dan in het bedrijfsleven. Nu kun je natuurlijk vermoeden dat ambtenaren werknemers van mindere kwaliteit zijn dan in het bedrijfsleven, maar daar staat dan wel weer tegenover dat ze, zeker aan de top, minder verdienen.
Nu is er de crisis, en dan is het makkelijk voor politici om te roepen dat er minder ambtenaren moeten komen of dat de salarissen omlaag moeten. Beide maatregelen hebben hetzelfde effect: de overblijvende ambtenaren voelen een nog hogere werkbelasting en mindere motivatie, met als gevolg dat er weer werk blijft liggen. Als dat niet acceptabel is, komen er inhuurkrachten (vaak ontslagen ambtenaren, maar dan tegen een hoger tarief).
En dus – je kunt erop wachten – klaagt de Tweede Kamer nu over het hoge aantal inhuurkrachten. Verder dan ‘er moeten minder ambtenaren komen’ reikt de visie echter niet. Niemand wil zijn vingers branden aan de vraag: met welke klussen gaan we stoppen? Natuurlijk zal er links en rechts nog wel wat efficiency winst te behalen zijn, maar ergens houdt het op. Echt afslanken van de overheid betekent taken afstoten. Dus zegt u het maar, welke overheidstaken zijn overbodig?
Reacties (16)
Ach, ik heb ooit iemand gesproken die werkte aan het ontwerpen van een richtlijn voor binnendijks bouwen… daarvan dacht ik toch echt dat het niet nodig was….
Het probleem met deze discussie is dat het van beide kanten te simplistisch is. Een kant zegt dat je best hetzelfde werk met minder mensen kan, de ander dat het alleen kan als je taken schrapt.
Oftewel, club 1 vindt dat ze niet hard genoeg werken, club 2 vindt van wel.
Nou is taken schrappen een goed begin, want overbodige dingen doen, daar heb je niks aan.
Tegelijkertijd kan er best efficienter gewerkt worden, maar dat doe je niet door zomaar wat mensen weg te snijden.
Het punt is dat je niet naar de kosten moet kijken, maar naar tijdsbesteding. Je moet processen in kaart brengen en daar gaan kijken hoe die beter ingericht kunnen worden. Veel ingewikkelder klus, maar wel een die wel effect kan hebben.
En voor wat betreft de inhuurkrachten: het is op zichzelf niet onverstandig om specifieke kennis die niet vaak langskomt in te huren ipv op de loonlijst te zetten. Voor specifieke juridische vraagstukken huur je toch ook een gespecialiseerde advocaat?
Daarnaast kan ik me voorstellen dat je op plekken waar de werkbelasting varieert ook beter met oproepkrachten kunt werken.
Er kan zeker wel veel bezuinigd worden. Mijn vader, oud gemeentesecretaris van onder andere Pekela, Tiel, Amerongen, heeft in zijn tijd zeer veel bezuinigd. Ik Pekela heeft ie zelfs 22% van het personeel kunnen ontslaan, zonder dat dit de kwaliteit van de hulpverlening omlaag haalde of het takenpakket werd aangetast. Het is zijn ervaring dat ambtenatenapparaten blijven groeien, zonder dat dit nodig is….
De linkse hobby’s zijn overbodig!!!1111
@3: Oh, een zeer hoogstaande bijdrage. Dank u voor uw mening.
Nou meen ik wel eens info te hebben gezien dat het Nederlandse bestuur relatief inefficient is in vergelijking met bv Duitsland of Scandinavische landen.
Een goede vriend van me is zo’n inhuurkracht. Hij was eerst ambtenaar bij hetzelfde ministerie.
Hij werkt 2 dagen in de week en in die 2 dagen verdient hij meer dan ik ooit in een week verdiende. Zelfs veel meer. Hij kan zich alles permitteren, maar vindt het zelf ook belachelijk.
De mogelijkheid bestaat, waarom zou je het laten liggen!
@5 Voor alle duidelijkheid: inefficient werken betekent ook dat er werk gedaan wordt dat eigenlijk niet zou hoeven, bijvoorbeeld dat twee mensen in verschillende afdelingen hetzelfde zitten te doen. In zo’n geval moet je tegen een van die afdelingen zeggen: daar kun je mee stoppen. Nu wordt er te vaak gezegd: je moet het blijven doen, maar met minder mensen.
Een paar weken geleden in Binnenlands bestuur. Bij een kleine gemeente hadden ze voor de sport een extern bureau ingehuurd want de ambtenaren waren nog te jong en te fris en te weinig ervaring. Bleek dat het bureau over niet meer kennis beschikten, maar wel het geld opmaakten. Daar zijn toendertijd vragen over gesteld aan de verantwoordelijke wethouder. Dit is geen incident. En dat weet ik ook van mijn stadje waar ik genoeg zie en hoor. Allemaal vriendjespolitiek en dezelfde kliek die het geld binnenhalen.
vervolg @6
Hij vertelt als ik in Nederland ben allerlei sappige verhalen. Het mooiste verhaal was wel, dat hij gedwongen werd bijna het dubbele uurloon te vragen omdat ze het niet konden maken de persoon (hij) die de meeste kennis over het projekt had minder te gaan betalen dan de anderen in het projekt.
Als hij een beetje op heeft, maakt hij altijd de grap dat zijn familie hem graag dood ziet gaan, omdat er dan meer dan 1 miljoen euro te vangen valt.
Gaat met vakantie wanneer en waar hij ook maar wilt, komt af en toe hier langs. Leeft als een god in Frankrijk.
Je kunt het verschijnsel budgetontduiking noemen, of iets in die trant.
In kleine organisaties is het makkelijk te bestrijden.
Het grappige is dat vaak efficiëntiedrang ook juist tot inefficiëntie leidt.
Als ik bijvoorbeeld naar mijn eigen organisatie kijk, dan kon je in het verleden gewoon op een afdeling beroep doen als dat nodig was (als een lamp kapot is bel je de facilitaire dienst, als je iets vermenigvuldigd moet hebben, ga je naar de grafische dienst etc.).
Later bedachten ze dat ze dat graag onderling wilden afrekenen, zodat mensen geen oneigenlijk gebruik zouden maken van die diensten en zodat de diensten afgerekend werden op hun prestaties.
Dus kwamen er onderlinge rekeningen. En een Financiële dienst die de onderlinge betalingen regelde (en daar ook rekeningen voor stuurde). En bij elke afdeling financiële controleurs die in de gaten hielden of die rekeningen ook wel bij geleverde prestaties hoorden. En accountants die voor elke afdeling input en output gingen controleren. En een management dat zich bezig hield met de interne geldstromen. Dat terwijl ondertussen dus iedereen zelf ook nog een extra taak kreeg in het bijhouden van de aangevraagde diensten (want daar kwam de financiële controleur van de afdeling om vragen).
Ik heb mijn twijfels erover of de efficiëntie ermee gestegen is, maar ik weet zeker dat we nu aanzienlijk meer medewerkers hebben.
@2: Pekela is nou geen mooi voorbeeld. Dat is een (van vele) gemeente die financieel achterblijft. Hoge werkloosheid, wegtrekkende inwoners, weinig belastingsinkomsten, dus minder uit te geven. Den Haag is die hoek vergeten. Beetje tegenovergestelde van de grote steden in het westen die uit hun krachten groeien en het ene na het andere miljoenenproject kunnen doordrukken.
@11: Dat verhaal komt wel erg dicht bij Hayeks betoog over waarom een planeconomie niet kan werken. ;)
@13: Dat is typisch, want het verhaal gaat juist niet over planeconomie, maar over vrije marktwerking.
@12,
Pekela heeft al jaren een stijdeng inwoners aantal, Oude-Pekela is arm, maar Nieuwe Pekela is altijd al rijk geweest, dat zie je al als je door het dorp rijdt.
Wat kunnen we afstoten aa taken? Helaas kunnen we daar nu geen antwoord op geven daar de gevestigde politieke orde en haar ondersteunende ambtenaren apparaat economische methodes tegenhoudt die uitwijzen waar we inefficient werken.
Hoe kan het dat in Amsterdam de prijzen van het aanvragen van een paspoort verschillen per stadsdeel? En deze prijs ook verschilt per gemeente?
Maar goed, de eerste taak die we kunnen afstoten is het enorme subsidie apparaat. Zolang we geen effect kunnen meten, geen geld geven.