Toen me gevraagd werd of ik de Kunst op Zondag een keer voor mijn rekening wilde nemen, voelde ik toch een zekere nostalgie.
Kunst op Zondag ontstond alweer ruim tien jaar geleden. Als een probeersel om het nieuwsluwe weekend nu eens niet te vullen met het zoveelste opiniestuk over alweer een probleem in de wereld.
Eigenlijk heb ik zo goed als geen verstand van kunst met een grote k. En ik was dan ook blij dat na mij anderen een veel diepere invulling hebben gegeven aan deze reeks. Ze doen dat zo goed, dat ik het eigenlijk niet meer durf.
Dus kijk ik bij deze terugblik vooral vooruit.
Opgegroeid met Science Fiction boeken heb ik menig uur doorgebracht met het staren naar de covers. Ze waren soms kitch, soms goedkoop, soms zwaar techno of steampunk, niet zelden voorzien van een verwrongen vrouwbeeld en vaak met een overvloed aan extra manen of planeten aan de hemel.
De pogingen om buitenaardse soorten weer te geven varieerden van amusant tot intrigerend.
Maar meestal had het voldoende aantrekkingskracht om bij weg te kunnen dromen.
Er zijn er die dit ook echt kunst noemen. Ik geniet er vooral van.
Tot over een paar jaar hier weer, ik geef het stokje door aan de echte deskundigen.
Reacties (5)
Een groot aantal van de aangehaalde voorbeelden valt onder fantasy en niet onder SF. Een wereld van verschil. Hetzelfde als zeggen dat tafeltennis en voetbal hetzelfde zijn omdat beide sporten een bal hebben.
@1: Ik zie inderdaad geen verschil. Behalve misschien dat het bij tafeltennis meestal minder gewelddadig aan toe gaat.
H.R. Giger is trouwens ook al niet echt science fiction, maar horror in een futuristisch, biomechanisch jasje.
Science-fiction gaat uit van de verwondering over de technologie, die de mens in de toekomst in staat stelt het heelal te verkennen en de natuurkrachten te beheersen; en speculeert over de wonderen en gruwelen waar we mee te maken zullen krijgen.
Fantasy gaat uit van de verwondering over magie, en epische heldendichten in een mythisch verleden… of een mythische toekomst). Dune en Star Wars zijn daarom fantasy, geen science-fiction.
Zelfs als wezens in science-fiction bovennatuurlijke krachten hebben (zoals telepathie of telekinese), dan kan dit – volgens de wetmatigheden van het genre – rationeel worden verklaard, vanuit hun fysiologie. Magie blijft altijd mystiek.
Daarom reageerden Star Wars-fans ook zo knorrig toen the force ineens een quasi-biologische verklaring kreeg met die vreselijke ‘midi-chloreanen’; daar zat men helemaal niet op te wachten, want dat slaat de mystiek dood (tevens een genrebreuk).
@2 We lijden (of is het toch leiden) aan ’t zelfde euvel: voetbal scheenbeschermers en tok, tafeltennis niet en dat was zo ongeveer ’t verschil.
Leuke bijdrage van Steeph en moest meteen aan Aubrey denken. Vanwege die tekeningetjes en zo – ’t zal dan ook wel kunst met ’n kleine k zijn, hoewel ik daar dus ook niet zoveel verschil in zien.
https://www.google.nl/search?q=aubrey+beardsley&espv=2&biw=1745&bih=864&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjLkcqCrOzQAhXoAcAKHSYTDJEQ_AUIBigB
@1 en @3 blij dat ik geen hinder heb van definities in deze.