We leven in een tijd vol hypochonders. Ze leiden een bloeiend, maar ziekelijk leven in de media. Bang voor alles en alles is een ziekte.
Dat schoot door mijn hoofd toen ik de hypochonders zag fulmineren over de subsidie die popgroep De Staat kreeg toegewezen. Alsof voor het eerst een popgroep subsidie kreeg. Alsof De Staat de enige popgroep is die een bescheiden financiële ruimte krijgt om zich verder te ontwikkelen.
Popgroepen vragen regelmatig subsidie aan en krijgen die ook. Voor het maken van een clip, voor speciale projecten.
Melle de Boer en zijn band Smutfish kreeg van het Fonds voor de Podiumkunsten subsidie voor een tour langs filmhuizen. Muziek van Smutfish met projecties van De Boers tekeningen. Dit jaat staat een theatertour op stapel waar het album ‘Smetvis’ wordt gepresenteerd (de Engelstalige liedjes van Smutfish vertaald in het Nederlands door mensen als Freek de Jonge, Bart Chabot, Frederique Spigt en Levi Weemoedt. Hiervoor heeft Smutfish een zeer bescheiden subsidie ontvangen.
Het Mediafonds verstrekt subsidies voor het maken van videoclips. De Staat heeft daar al eens gebruik van gemaakt.
Dat het popmusici niet wordt gegund heeft volgens mij twee redenen: popmuziek wordt als commercieel gezien en dient zichzelf dus te bedruipen. Een veel te nauwe opvatting over popmuziek, die getuigt van onwetendheid over wat popmuziek nog meer is dan de dagelijkse riedels op de radio.
Een tweede reden ligt wellicht in het huidige tijdsgewricht. De ene crisis na de andere en van chagrijn worden honden verzonnen om de stok te gebruiken.
Levi Weemoedt vertaalde de eerste zin uit ‘Juggling Wolves’ van Smutfish met:
Welkom in Huize Wanhoop waar verdriet kleeft aan de muur, het plafond is uitgebeten van de ruzies en het zuur…
Treffend de tijdgeest weergeven die jaren geleden al eens werd voorspeld door een popband die subsidie kreeg voor
Götterdämmerung in de polder? Jazeker! Götterdämmerung, júist in de polder!
Zo omschreef Simon Been de sfeer waarmee ‘Suite voor een Hypochonder’ (1979/80) werd gemaakt. Een project waar popgroep Braak een bescheiden succes mee boekte. De band bestaat al lang niet meer. Het was een ander tijdsgewricht en Braak bezong de angst voor te ver doorslaand individualisme.
Waar de achterkant van de verzorgingsstaat zichtbaar begint te worden — Dit is de welvaart die ik kreeg / ik vreet me vol maar voel me leeg — en waar het vigerend solidariteitsdenken — Ik draag een button / ik ben o.k — via een nieuw cynisme — Weg met de verschillen / voor iedereen een zwarte bouvier! — langzaam maar onvermijdelijk plaats maakt voor het hedonistisch individualisme van de aanstormende jaren negentig: Ik ben klaar voor de champagne!
Met nummers als ‘Kramp’, gezongen door de in 2015 overleden Hans Kosterman.
Het alarmerende ‘S.O.S.’
En het nihilistsiche ‘Ik ben klaar voor de champagne!’
Het ikke, ikke en de rest kan stikken is dus niet alleen van deze tijd. Het is vandaag wel zwartgalliger.
In 2006 herhaalde Braak , speciaal hiervoor nog eens bij elkaar gekomen, deze Suite voor een Hypochonder. Die reünie is te zien, opgeknipt in vier delen (zie deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4).
Reacties (6)
Ik had het toch wel logischer gevonden als er subsidie was blijven gaan naar Noorderslag dan naar De Staat.
Eerst genoemde dragen toch echt meer bij aan diversiteit/nieuwkomers.
N.B.
Voor de liefhebbers de totale subsidielijst
Komt de commotie niet ook – of juist vooral? – omdat de indruk bestaat dat deze subsidie voor De Staat een leuk extraatje is, terwijl voor andere gezelschappen, die nu niks krijgen, het voortbestaan van de subsidie afhangt?
@2 Het gegeven dat manager van de staat tevens werkt voor de club die de subsidies uitdeelt (en zich daar zelf met subsidietoekenning bezighoudt) en derhalve de contacten en de know-how heeft om zo’n subsidie te ritselen, heeft er ook wat mee te maken.
Het feit dat popgroepen en websites subsidie krijgen, is gewoon belachelijk. Sowieso is iedere cultuur-subsidie belachelijk (alleen al omdat het subsidie is in voor een segment van de bevolking, die de producten gewoon kan betalen), maar subsidie voor elementen uit het culturele firmament die zichzelf, alleen al omdat ze zo hip en happening zijn, gewoon zouden moeten kunnen bedruipen, is zo mogelijk nog extra belachelijk.
@4: Websites, daar gaat dit stukje niet over. Verder leuk te zien dat er ook vrolijke hypochonders zijn. “gewoon belachelijk”, “sowieso belachelijk” en “extra belachelijk”…. Je hebt er wel lol in, he?
@5: Websites zijn een voorbeeld. Voorstellingen van Youp van ’t Hek zijn dat ook.