Ik toonde vorige keer vier kunstvoorwerpen die illustreerden dat de Lage Landen een economische en politieke krachtcentrale kunnen zijn. Nooit was dat duidelijker dan in de tijd na de desintegratie van het Romeinse Rijk, toen de Franken vanuit de huidige Benelux het land onderwierpen dat naar ze is vernoemd. In de Nederlandse geschiedeniscanon komen de Franken er (anders dan in België, Duitsland en Frankrijk) wat bekaaid vanaf. Toch zijn de Franken – en meer in het algemeen de cultuur van de zesde tot en met achtste eeuw – de moeite waard, zoals ik vandaag wil tonen.
Het heeft geen zin te ontkennen dat de Franken een krijgslustig volkje waren, dus ik begin met wat wapens. Wapens die er precies hetzelfde uitgezien zouden hebben als ze waren gedragen door hun buurvolken. Zo is deze helm, die te zien is in Burg Linn in Krefeld, een betrekkelijk standaardmodel. Wel is ze erg mooi, zodat men wel aanneemt dat het gaat om een vorstengraf.
De Frankische krijgers waren gevreesd om de dodelijke efficiëntie waarmee ze de bijl wierpen, een wapen dat naar ze is vernoemd en bekendstaat als francisca. Deze twee zijn te zien in het British Museum in Londen en komen vermoedelijk uit westelijk Frankrijk.
Zoals wel meer Germaanse heersers in het voormalige Romeinse Rijk, werkten de Frankische heersers samen met de kerk. Een van de vensters in de Nederlandse geschiedcanon is gewijd aan Willibrordus, die rond 690 naar het gebied van de Kromme Rijn werd gestuurd. In het Musée départemental in Arles liggen enkele voorwerpen uit het graf van een andere bisschop, Caesarius, een van de grote theologen uit deze tijd. Dit is de gesp van zijn riem: twee slapende soldaten bij het graf van Christus.
De Franken waren niet altijd christenen geweest. Deze mantelspeld, gevonden in Xanten en daterend uit de vijfde of vroege zesde eeuw, zou wel eens de oppergod Wodan kunnen voorstellen, op zijn paard Sleipnir rijdend over de wolken en een bliksem werpend. Al kan het ook een heldhaftige ruiter zijn. Wie weet zelfs de bij uitstek Frankische held Siegfried van Xanten.
In het Waalse dorp Bossut-Gottechain (pal onder Leuven) is een Frankisch grafveld gevonden. Deze mantelgesp komt uit een vrouwengraf en fotografeerde ik in de zwaar onderschatte Brusselse Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis.
De volgende twee voorwerpen komen uit ons eigen Rijksmuseum van Oudheden. De eerste is een zilveren schaal met goudbeslag, die in 2013 is opgegraven bij Oegstgeest, niet ver van de monding van de Rijn. Het voorwerp dateert uit de eerste helft van de zevende eeuw, een tijd waarin de Frankische heersers meer geïnteresseerd waren in hun zuidelijker gelegen gebieden. De Lage Landen komen weinig voor in de bronnen en lange tijd werd daarom gedacht dat de Friezen de dienst uitmaakten in de Rijnmond. Dat kan best waar zijn, maar deze schaal heeft afbeeldingen van een type uit het Midden-Oosten, wat bewijst dat de elite in Oegstgeest aansluiting had op een netwerk dat zich uitstrekte richting Byzantijnse Rijk. Ik denk dat het een geschenk is dat een Frankische koning heeft ontvangen van de keizer in Constantinopel en heeft doorgegeven aan een lokale machthebber in het Rijnland.
In de achtste eeuw kwam een nieuwe Frankische dynastie op, de Karolingen. Die hadden hun thuisland in België en profiteerde van de zeehandel met de Angelsaksen in Engeland en de Noormannen uit Denemarken en Zweden. Die laatsten dreven weer handel met het Kalifaat van Bagdad – ziet u de drakars voor u, varend over de Wolga? – zodat er grote hoeveelheden zilver kwamen naar de Lage Landen. Hét handelscentrum was Dorestad, het huidige Wijk bij Duurstede. Daar is onder andere deze prachtige broche gevonden.
Zoals gezegd: dit kunstvoorwerp is te zien in het Rijksmuseum van Oudheden. In het Museum Dorestad in Wijk bij Duurstede heeft de deurknop de vorm van deze broche.
In dat laatste museum fotografeerde ik dit bronzen voorwerp, een deel van een sleutel. Stilistisch is het Scandinavisch, wat het bereik van de handel mooi illustreert – en ons een glimp doen opvangen van de negende eeuw, toen de Noormannen het leven in de Lage Landen ontregelden.
Meer zien? Het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden, Museum Dorestad in Wijk bij Duurstede en de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in Brussel zijn de moeite waard. Momenteel is in het Parijse Musée de Cluny een expositie gewijd aan de Franken. Het Frankische dagelijks leven wordt u getoond bij Erve Eme in Zutphen – een van de belangrijkste “living history”-parken in Nederland, maar men is erg druk met constructiewerk, dus kondig uw komst even aan. Tot slot wil ik wijzen op de boeken van Luit van der Tuuk, curator van Museum Dorestad. Zijn boek De Franken in België en Nederland verscheen een paar weken geleden en is buitengewoon boeiend.
Reacties (17)
Ondanks gewaardeerde pogingen om KOZ invulling te geven bij ontstentenis van Peter, wachtend op zijn herstel, is het misschien toch een beter idee om deze rubriek zolang een andere naam te geven. AOZ (Archeo op Zondag) of AOZ (Anders op Zondag) maar u kunt dat ongetwijfeld beter.
De idee achter mijn opmerking is de insteek de rubriek van Peter zijn identiteit te laten houden en de vervangers niet te laten vechten met een staand niveau (vanuit Peter bezien) en verwachtingenpatroon (vanuit de lezers bezien). KOZ, begonnen door Steeph, is door Peter naar een hoog niveau gebracht. De naam KOZ staat ergens voor.
Ik kan Jona’s log zeer waarderen, maar dan wel vanuit wat de objecten zijn nl: archeologische vondsten, wellicht met betekenis. Kunstzinnig en hoogstaand ambachtswerk maakt nog geen kunst en dus is een museuminventarisatie nog geen KOZ.
Een KOZ een soort naams- en inhoudsbescherming bieden is ook een vorm van respect naar degene die door de jaren heen de rubriek heeft vorm gegeven.
NB: en gelieve niet aan te komen met een k*t-opmerking als ‘de redactie bepaalt’ en dat ik mijn verwachtingen dan maar bij moet stellen. Ik hoef geen discussie, ik reageer alleen maar. Zie maar wat je er mee doet.
Wat ik me afvraag met dit soort volkjes, hoe kan worden gezegd dat het Franken zijn. Ik bedoel, de Friezen hebben altijd grote verhalen over een roemruchte geschiedenis waarin hun rijk wel een immens groot gebied omvatte. Maar het bleek, of het is een aanname van historici, dat sommige stammen zich lieten inlijven, en zich ook Fries noemden, vanwege rechtspraak, handel of militaire annexatie. Hoe zit dat met de Franken? Was dat misschien niet meer een verzameling stammen, want er zwierven behoorlijk wat groepen mensen rond, of waren juist achtergebleven in nederzettingen in het voormalige Romeinse Rijk.
Over de Friezen is inmiddels al veel meer bekend dan de Friezen zelf denken en u op school hebt geleerd. Lees Luit van der Tuuk, De Friezen (Utrecht 2013).
@2: “hun rijk wel een immens groot gebied omvatte.”
Dat hangt nogal af van je definitie van immens. Zo groot als de rijken van de Romeinen (die overigens ook aan je beschrijving verderop voldoen), Franken, of Hunnen is het rijk van de Friezen nooit geweest.
@3.
Over de Friezen van vroeger zijn veel zaken die totaal niet kloppen. Omdat bij de huidige Friezen nogal een nationalistisch aanleg in de aanpak zit, die maakt dat zaken nogal eens uit hun verband zijn gerukt. Ze hebben bijvoorbeeld een pseudo-wetenschappelijke Fryske Akademie, als ik me niet vergis, die veel te weinig kritisch zijn over hun voorvaderen, en dan bedoel ik de eerdere Friese historici, die hiermee bezig zijn geweest.
Jammer, dat ik als dit als een kritiek lees:
Met dit boek uit 2013 probeert Luit van der Tuuk de traditionele opvattingen die bestaan ten aanzien van de Friezen, weer eens te onderstrepen.
http://www.noviomagus.info/friezenlvdt.htm
@4.
Niets anders dan de vergelijking met het huidige gebied Friesland, en wellicht nog Ost-Friesland en stukjes Denemarken, waar er kleine groepjes mensen nog Fries spreken.
Zie mijn recensie: http://tiecelin.blogspot.nl/2014/05/wat-zijn-die-friezen-stil.html?view=flipcard
@7. Dank je wel, Henk, gelukkig ’t valt allemaal weer wat mee. De recensie heb ik snel doorgelezen, ik zal het nog allemaal eens wat beter bestuderen als ik wat meer tijd heb.
Kunst uit Engeland (Anglo-Saxon) is overigens ook zeer de moeite waard.
https://en.wikipedia.org/wiki/Anglo-Saxon_art
@1: ‘ik hoef geen discussie’. Da’s nou jammer. ‘Kunstzinnig en hoogstaand ambachtswerk maakt nog geen kunst’ .Daar dachten de opdrachtgevers van Bach, Rembrandt en Michelangelo heel anders over dan wij.
@10: Datgene wat genoemde componist, schilder en beeldhouwer-schilder in hun tijd produceerden werd door hun tijdgenoten inderdaad geen kunst genoemd. Dat gebeurt pas sinds de late 19e eeuw toen de kunsthistoricus geboren werd. Dat is een heel apart type mens die meent dat wat vroeger vakmanschap werd genoemd ook een artistieke waarde heeft. Kunstenaars uit hun tijd gingen dat ook vinden en verlieten het ambachtelijke om zelfstandig kunstmaker te worden en niet meer in opdracht van anderen, maar alleen van zichzelf te gaan werken. Vervolgens werd er een wetenschap omheen gebreid die zich volkomen op het uiterlijk van ´kunst´ richt en daar heel veel achter zoekt. Waar ze vervolgens ellenlang over kunnen schrijven en uren over kunnen praten. Pas sinds de jaren 70 van de vorige eeuw zijn enkele kunsthistorici zich ook gaan interesseren over het ontstaan van ´kunst´ en de sociale etc. omstandigheden van de kunstenaar in verhouding tot zijn omgeving, maar dat heeft niet veel geholpen. Ze hebben inmiddels ook de prijzen van ´kunst´ tot in het absurde opgedreven (gisteren BBC 2 over Christie’s gezien?) omdat rijke mensen denken (is wijs gemaakt) dat ‘kunst’ een goede investering is (denk aan de Tulpengekte). Overal waar ‘hij’ en ‘kunsthistoricus’ staat kan ook de vrouwelijke versie gelezen worden, want er zijn heel veel vrouwelijke kunsthistorici. Je herkent ze meestal al van verre want ze zien er dikwijls heel apart uit en hebben een eigenaardige manier van praten.
Ik vind het maar een vreemde ongepolijste ‘zilveren’ schaal vol met rare grove blutsen. Net zo grof zijn de weergegeven symbolen (uit de dierenriem?). Het goedkopere haastwerk. Verbazend dat er toch nog edele steentjes in zitten.
@12: Het zal niet voor niets zijn dat die Frankische koning de schaal heeft doorgegeven aan één van zijn gouwgraven.
@13 het ding kan even zo goed via de Friezen in Oegstgeest terecht zijn gekomen. Of, imo het meest waarschijnlijk, via de Rijn, als handelswaar. Een matige – maar dure – hangschaal met een hoop powersymbolen.
Je mening over een schaal als deze geven, gebaseerd op een niet erg representatieve foto, is een beetje voorbarig. Bovendien heeft het ding 13 eeuwen onder de grond gelegen en is het zilver behoorlijk geoxideerd. Ga hier eens kijken, http://hum.leidenuniv.nl/geschiedenis/actueel/unieke-middeleeuwse-schaal-historisch-perspectief.html en link even door naar de foto’s. Inclusief die van de vondstomstandigheden.
‘k Wil even reageren op te bezoeken musea/infocentra over de Vikingen in de Lage Landen. Heb onlangs een bezoek gebracht aan het infocentrum ‘Vikingen op Wieringen’, Havenweg 1 te Den Oever. Een leuk en interessant infocentrum, geleid door vrijwilligers, o.a. over de gevonden zilverschatten van de Vikingen op het (voormalige) eiland Wieringen. Kijk eens op hun website van het Viking Informatiecentrum: http://www.vikingen.nl/pg-28219-7-84399/pagina/welkom.html
@15: nou, het blijkt nog veel erger dan ik dacht.
Er is bijna niets in de ornamentiek dat met vakmanschap is gedaan. Alles is schots en scheef. Naatje, man.
https://lh3.googleusercontent.com/MU82hNugXxIif-GdjHKv6jguCZoxTYeqt196ON0hIMCC_UvR3GrYlHf8YkWW4oAPRsDfWXhFicHfzA=w1680-h1050-rw-no
Byzantijnse herkomst lijkt me uitgesloten wegens de heidense motieven. Wel oosters. Wat dan weer nieuwe vragen oproept. *even aan Sutton Hoo denkt*