Kunstenaars worden meestal gezien als solisten, die in de eenzaamheid van hun atelier werk maken voor een immens collectief: het publiek. Kunstenaarscollectieven zijn vaak clubjes solisten die lid zijn van een lokale vereniging en samen ruimtes huren en tentoonstellingen organiseren.
Er zijn ook kunstenaarscollectieven van individuele kunstenaars die er voor kiezen gezamenlijk kunst te maken. Vandaag laten we werk zien van collectieven die de laatste jaren in Kunst op Zondag aan bod kwamen.
In ‘Surveillance’ zagen we het Spaanse collectief Luzinterruptus. Het donker is hun canvas en licht het ruwe materiaal, schrijven ze op hun website.
Literature versus traffic in Melbourne (tekening, voor foto’s van het resultaat op straat: klik de link).
Eveneens uit Spanje het collectief Boa Mistura (hier eerder in ‘Armoede’ en ‘WK Favela’). Zij werken vooral met verf en vrolijken troosteloze buurten op, in samenwerking met de bewoners.
Shine through.
Omdat ik droom, ben ik niet gek.
Het Franse collectief Claire Fontaine zagen we eerder in ‘Vrijheid’. Ook zij werken met licht. Behalve neon mag dat ook vuur zijn. Het collectief noemt zichzelf een “readymade artist”, die onder andere de politieke onmacht als terugkerend onderwerp op haar werklijstje heeft staan.
Achter ‘Sell your debt’ hangt de kaart van Amerika, bestaande uit 50.000 lucifers die eerder ontstoken zijn (zoals Claire Fontaine ook al eens deed met de kaart van Frankrijk).
Please God Make Tomorrow Better.
Het Duitse collectief Mentalgassi (ook op Facebook) ontmoetten we in ‘Straatmeubilair’. Uiterst bekwaam in het transformeren van allerhande straatvoorwerpen in dingen met een boodschap.
In samenwerking met Amnesty International maakten ze ‘Making the Invisible Visible’, portretten van slachtoffers van politiek geweld en justitiële dwalingen. Zoals in Londen dit portret van Troy Davis, tot de dood veroordeeld en geëxecuteerd, ondanks ernstige twijfels over zijn schuld.
Een bijzondere vondst van Mentalgassi. Hier een voorbeeld van hoe zo’n ‘hekwerkportret’ werkt.
Er moet meer worden samengewerkt.
Reacties (3)
Ik las dit om 8 uur vanochtend en er schoot me niets te binnen wat ik wilde zeggen. Ik zei dus niets. Nu blijkt dat ik niet de enige ben en wat opvalt is dat het dus kunstwerken zijn die een performance-achtig iets hebben. Performances moet je live zien, die doen het niet in filmpjes en afbeeldingen.
Al moet ik zeggen dat ik Mentalgassi prachtig vind. Maar uiteindelijk is het toch een in hoofdzaak technische truc. Net zoiets als driedimensionale straattekeningen.
@1: Herinnert u zich deze stilte nog?
Alle beeldende kunst moet je live zien. Misschien gaat dat niet op voor bepaalde computer- en videokunst.
Mentalgassi’s hekwerken: in hoofdzaak een technische truc? De technische truc is het materiaal, het eindproduct de kunst. Van een schilderij zeg je toch ook niet: het is in hoofdzaak een kwast en verf?
@2: De technische truc is het materiaal, het eindproduct de kunst.
Dan wordt de vraag is het de foto of het hek of de assemblage? Waar gaat het hier om? ‘Making the Invisible Visible’.
Ok, je hebt gelijk.
(maar het wringt toch)
En ja, die stilte herinner ik me ;)