Het was een week geleden al in het nieuws. Het grote re-integratieplan van de overheid zet weinig zoden aan de dijk, aldus een rapport. Maar, zeggen Staatssecretaris Ahmed Aboutaleb en de regering, het is nog te vroeg om vergaande conclusies te trekken. De effectiviteit verbetert en de resultaten van het evaluatierapport gaat maar tot en met 2005.
Gisteren verscheen er tussen de Tweede Kamer documenten nog een evaluatierapport. Deze ging niet zozeer over de effectiviteit maar meer over de kosten en de baten.
Het was taai leeswerk, maar de conclusie is dat het qua opbrengsten eigenlijk net negatief uitvalt. Om dan in het rapport ook steeds weer te wijzen naar het maatschappelijke rendement, een soort echo van het regeringsstandpunt.
Nou zou je zeggen dat als het qua kosten nauwelijks scheelt (kosten re-integratietrajecten wegstrepen tegen de lagere kosten door eerder stoppen met geven uitkeringen) en er wel maatschappelijk rendement is, er toch niets op tegen kan zijn. Kwestie van de efficiëntie een beetje verhogen en het levert je ook nog wat op.
Helaas zitten hier een paar foute aannames in die nader beschouwt de zaak nog wat ongunstiger maken.
Laten we eerst eens beginnen met de belangrijkste grafiek uit het rapport:
Een fraaie visualisatie van het feit dat het effect gering is.
Over dat effect zegt Aboutaleb het volgende:
“We hebben slechts gegevens voor de periode tot 2005. Daarna is de Wet werk en bijstand geïntroduceerd en hebben gemeenten meer financiële prikkels gekregen om mensen aan werk te helpen. Een enorme daling van het aantal mensen in de bijstand was het gevolg. We zitten nu op het laagste aantal in 25 jaar.”
Lekker makkelijk met een economie die goed op stoom is! Bovendien zegt het niets over de effectiviteit van de trajecten. Een rookgordijn dus. De trajecten zijn slechts bezigheidstherapie met hooguit een sociale functie (waarover later meer).
Dan even over de kosten. Het genoemde rapport heeft een bijzondere aanname. Het gaat namelijk uit van de kosten van een re-integratietraject per individu. De genoemde bedragen gaan alleen over het geld dat gegeven wordt aan de re-integratiebureaus. Alle overhead kosten van de gemeente (selectie bureaus, meten prestaties, overleg, overleg, …) en de rijksambtenaren (evaluatierapporten aanvragen, nieuwe scenario’s voor aanbesteding verzinnen, overleg, overleg, overleg) zijn hierin niet meegenomen. Het zou zomaar kunnen dat de kosten dan twee keer zo hoog uitkomen.
Dan kan je nog steeds roepen dat het maatschappelijk belang ook veel gewicht heeft natuurlijk. Maar daarmee komen we op de vraag om de koelkast: Waar wordt niet over gesproken?
Over alternatieve bestedingen. Het is een zwartwit redenering. Of we geven het geld aan re-integratietrajecten of we geven het geld niet uit.
Maar als het rendement alleen in het maatschappelijke gewin zit, zijn er dan niet trajecten te vinden die veel effectiever zijn. Zoals het sponsoren van sportverenigingen voor het inzetten van uitkeringsgerechtigden. Komen ze uit hun sociaal isolement en vinden vast ook sneller een baan (terloops).
Soms is het verbijsterend dat niemand durft te zeggen (waarschijnlijk vanwege gezichtsverlies) “en nu stoppen met die onzin, we doen het helemaal anders“.
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmingen direct online beschikbaar moeten zijn.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Reacties (34)
Steeph… over reintegratie van welke groepen gaat dit?
Herkeurde WAO-ers?
Huisvrouwen?
Hangjeugd?
Herkeurde allochtone vrouwen?
Voormalige Illegalen?
Ex-Gedetineerden?
Alles op een hoop of een selectie?
Alles op 1 hoop.
Ergens in het rapport staat dat re-integratie het beste werkt bij (uit mijn hoofd) mensen tussen de 25 en 35 die een half tot een heel jaar een uitkering hebben.
Het slechts gaat het geloof ik voor de wao-ers boven de 50 na 3 jaar.
Staat veel uitgesplitst in het eerste en het tweede rapport.
Hoe kan er nu een kans van 100% zijn op uitstroom … we hadden toch dacht ik een gigantisch residue? Of zitten die niet in deze grafiek omdat we ueberhaubt niet proberen die mensen uit te laten stromen?
We hebben slechts gegevens voor de periode tot 2005. Daarna is de Wet werk en bijstand geïntroduceerd en hebben gemeenten meer financiële prikkels gekregen om mensen aan werk te helpen. Een enorme daling van het aantal mensen in de bijstand was het gevolg. We zitten nu op het laagste aantal in 25 jaar.”
Lekker makkelijk met een economie die goed op stoom is!
Em… ging het niet relatief slecht met de economie gedurende de periode 2001-2005?
Alle overhead kosten van de gemeente (selectie bureaus, meten prestaties, overleg, overleg, …) en de rijksambtenaren (evaluatierapporten aanvragen, nieuwe scenario’s voor aanbesteding verzinnen, overleg, overleg, overleg) zijn hierin niet meegenomen. Het zou zomaar kunnen dat de kosten dan twee keer zo hoog uitkomen.
Of niet. Dit is wel erg speculatief. Overigens is het allang bekend dat werkgelegenheidsprojecten een negatief rendement hebben, zelfs in de V.S. We doen het niet om het geld, meer als een vorm van politiek correcte liefdadigheid vanuit de overheid. Zomaar zak geld geven is uit, werklozen laten zweten is in.
@Karsa: Nee, geen 100%, maar wel daar in de buurt. Figuur 2.3 in het kostenonderzoek geeft dat wat duidelijker weer.
@JSK: Mijn opmerking over de economie ging juist over de jaren 2006 en 2007.
En over die kosten, ik heb het twee keer nagelezen. Staat in 3.2. De overhead van de overheid zit dus niet in de calculatie. Hoe hoog die extra kosten zijn is inderdaad moeilijk te bepalen. Maar het zal uiteindelijk de kosten/baten analyse nog meer in het negatieve laten uitvallen. En daarmee wordt het dure liefdadigheid.
@5: Ah. Maar was de Wet Werk en Bijstand niet door Rutte geintroduceerd in Balkenende II?
Clairy Polak haalde Aboutaleb er ook flink voor door de mangel afgelopen Buitenhof.
Aboutalebs verweer was min of meer tweeledig: 1) als we iemand hebben leren lezen of van zijn alcoholprobleem hebben afgeholpen, dan is dat ook vooruitgang 2) al doende leert men; in het begin waren er kinderziekten, nu gaat het veel beter.
Alle twee wel geldige punten. Maar het structurele probleem blijft dat een werknemer een bepaald minimumbedrag per jaar kost. Als iemand door een laag niveau niet meer dan dat kan verdienen voor een werkgever, dan wordt een reguliere baan problematisch. Uiteindelijk moet je gewoon toegeven daar er gesubsidieerde banen zullen zijn waaruit niet doorgestroomd wordt naar een reguliere baan (of veel eenvoudige baantjes creeëren door het minimumloon af te schaffen en dan aanvullen tot een rechtvaardig bedrag voor fulltime werk.)
Maar dat is ongeveer net zo een politiek taboe als de hypotheekrenteaftrek.
@JSK #5: Ja. In 2004 al. Maar ik begreep dat de financiele prikkels voor gemeenten iets later pas gingen werken.
En dat is dus een los effect op de uitkeringen. Gemeenten zijn toen wat scherper geworden. Heeft weinig te maken met re-integratie sec. Dus ik vroeg me af waarom hij het opvoert.
@Martijn: Ga ik vanavond even kijken op uitzending gemist.
Dus steeph we hebben bijna niemand die langer dan 4 jaar werkeloos is … ik snap het niet …
3.4 betreft alleen de WW. (hoofdstuk 3 betreft alleen de WW). Erg verontrustend is het onderschrift: “simulaties SEO Economisch Onderzoek” … kortom geen data?
2.1 laat data zien voor WW en bijstand en die geven een veel correcetre (volgens mijn buik) weegave. Na 72 maanden is 10% van de ingestroomde WW-ers nog niet uit de uitkering en 20% van de ingestroomde bijstand-onvangers. Bovendien is slechts 40% van de bijstand mensen weer aan het reguliere werk.
Zoals bij veel van deze trajecten is het effect beperkt en wordt het aan alle kanten beinvloed door andere factoren. WAO’ers van 50 of ouder krijg je niet aan het werk, hoeveel trajecten je er ook tegenaan gooit. Je zult die ene werkgever moeten vinden die het wel aandurft, anders heeft het geen zin.
Daarmee is het traject niet zinloos, maar is het zinvoller om het te focussen op wie nog kans maakt en/of zeer gemotiveerd is. Ik ken inderdaad mensen die na zo’n traject weer aan het werk gekomen zijn en daarna normaal meeraaiden in het arbeidsproces.
Zelf heb ik een keer te maken gehad met een minder frisse club, die me simpelweg verkeerd voorlichtte. Volgens hen moest ik de helft van een eventuele training zelf voorschieten. In een uitkeringssituatie kun je dat wel vergeten, dus geen training. Later bleek dat zij het zelf hadden moeten voorschieten bij wijze van prestatieprikkel.
Kortom: de bezem door de reintegratiebedrijven, meer gerichte toepassing en de effectiviteit stijgt al een stuk. Om op basis hiervan te concluderen “dat het niet werkt” zou even onzinnig zijn als de conclusie dat het allemaal hosanna is.
Steeph,
Ik kwoot even Aboutaleb:
Daarna is de Wet werk en bijstand geïntroduceerd en hebben gemeenten meer financiële prikkels gekregen om mensen aan werk te helpen. Een enorme daling van het aantal mensen in de bijstand was het gevolg.
Hier laat meneer Aboutaleb zich even in den socialistschen kaart kijken!
– Financiele prikkels hebben kennelijk FANTASTISCHE effecten
– Instroomtrajecten hebben kennelijk NIET TE METEN ZO KLEINE effecten.
Na deze ietwat GEWELDIG VOOR DE HAND LIGGENDE conclusie, kunnen we het nog hebben of dit instroomtraject een
– Enorme geldput of een
– Gigantische geldput
voor den Socialistischen Mensch is.
Ik neem aan dat Aboutaleb van de PvdA is?
Iemand verbaasd?
En voordat de hele sargasso goegemeente me traditioneel weer voor rechtse kl**tz*k gaat uitmaken: Ik kwoot Aboutaleb hoor. Ikzelf heb geen grammetje toegevoegd.
Ga maar bij hem klagen dat hij het geheim verraden heeft aan de kaptalisten!
Ik zal ook even antwoord geven op deze vraag:
Maar daarmee komen we op de vraag om de koelkast: Waar wordt niet over gesproken?
Feit is dat financiele prikkels fabelachtige resultaten in positieve zin opleveren, zoals door dit kleine experimentje aangetoont.
Feit is dat het ook ongeveer de enige effectieve maatregel ter bevordering van de arbeidsparticipatie is die de geachte regering in de laatste 50 jaar heeft genomen.
Feit is dat willen we resultaten zien, dan is dit een beproefde methode die werkt.
Feit is dat deze methode geen extra publiek geld kost.
Feit is dat deze methode uitkeringsgeld bespaart.
Feit is dat deze methode geld opbrengt aan hogere belasting opbrengst.
Feit is dat we dus die methode niet toepassen.
feit is dat wij bij de Sargasso niet over gaan praten! (Stel je voor zeg!)
Want wij zijn wel gek, maar niet goed!
@ Richard:
Feit is dat er, hoeveel financiële prikkels er ook zijn, er altijd nog mensen zonder werk zullen blijven.
Feit is dat die mensen ook moeten leven.
Feit is dat mensen die onder het bestaansminimum leven wel eens hun toevlucht nemen in criminaliteit.
Feit is dat kinderen die in arme gezinnen opgroeien relatief vaak moeilijk hun plek kunnen vinden in de maatschappij.
Feit is dat geen zinnig mens ontkent dat financiële prikkels werken. Maar zinnige mensen kijken ook naar de andere kant van het verhaal.
Oplawaai,
Ja, ja, klopt allemaal. En is ook nog waar.
Maar we hebben tegenwoordig 1.2m ‘inactieven’ in nederland, en tegelijkertijd 100.000 polen.
Wat komen die Polen doen? Bij Zandvoort aan Zee op het strand liggen?
En denk je dat als je criminelen geld geeft, dat ze dan minder crimineel worden. Redelijk verrasend idee, dat weer wel!
Maar zinnige mensen kijken ook naar de andere kant van het verhaal.
Klopt! Ik zou zeggen: Doe je voordeel met je tegeltjeswijsheid!
Richard, zoals de quote zegt, _gemeenten_ hebben meer financiële prikkels gekregen, niet noodzakelijkerwijs uitkeringsgerechtigden.
Zo vindt er als één der effecten momenteel een vrij grote overheveling vanuit de bijstand naar de Wajong plaats — de bijstand komt uit de zak van de gemeenten en de Wajong uit die van de staat. Daling van de bijstand, maar buiten de betere situatie voor de uitkeringsgerechtigden die voorheen slechter af waren via minder vrijheid levert het de staat geen dubbeltje op.
Bovenstaande is zeker niet het enige effect maar het geeft wel aan dat je er niet zo enorm gepolariseerd eenzijdig naar moet kijken.
Aan de uitstroom kant zitten we momenteel in een overhitte banen markt en aan de instroom kant hebben veel gemeenten toegang tot de bijstand ernstig beperkt. Dat haalt je de koekoek dat dan het aantal bijstands uitkeringen spectaculair daalt.
Begrijp me niet verkeerd, het lijkt momenteel sterk zo dat degenen die niet instromen maar zeer deels “verdwijnen” maar of de WWB uiteindelijk een succes is kan pas met enige vorm van objectiviteit gesteld worden op het moment dat de banen-mark weer instort.
Waar blijven dan alle kneusjes…
Rene,
Klopt allemaal. Maar mijn eerste reactie zou zijn: Wajong ook bij de gemeente onderbrengen. Die wajong groei, dat gaat verdacht veel op de WAO lijken van Lubbers. Dat is toch oud nieuws, of leren we helemaal niets?
Mijn tweede reactie zou zijn: Nog meer financiele prikkels. Bij de gemeente, bij de uitkeringstrekkert zelf etc.
Waarom schiet toch iedereen meteen in een stuip als je gewoon zegt waar het op staat?
Notabene de staatssecretaris van sociologie zegt het ook en gaat dan vervolgens een niet-functionerend-programma verdedigen!
Ik vind dat bizar. Kafka zou zich een breuk lachen!
Ben ik nou zo raar?
@Martijn:
of veel eenvoudige baantjes creeëren door het minimumloon af te schaffen en dan aanvullen tot een rechtvaardig bedrag voor fulltime werk.)
Dat schijnt zeer nadelige effecten te hebben voor de economie. Het komt erop neer dat iedereen die nu voor het minimumloon werkt een sterke prikkel krijgt om een baan te vinden onder dat niveau (qua moeilijkheid of tijd) en op die manier toch nog het minimumloon krijgt.
Rene,
Je zegt zoveel in een postje, ik kan niet alles in een keer beantwoorden. Maar hier is er nog een:
Daling van de bijstand, maar buiten de betere situatie voor de uitkeringsgerechtigden die voorheen slechter af waren via minder vrijheid levert het de staat geen dubbeltje op.
Dit is een misverstand.
De staat creert geen welvaart. Als uitkeringstrekkerts beter af zijn door toedoen van de staat, dan moet er ook iemand minder goed af zijn. De staat creert niks, zij transfereert.
Wie heeft er iets moeten inleveren? Welvaart (auto’s, tv’s, frieten, etc) komt niet uit de lucht vallen.
Welnu, dat is makkelijk: Mensen die wel werken hebben iets moeten inleveren. De staat subsidieert werkeloosheid en bestraft mensen die wel een baan hebben. En of je hier nou mee eens bent of niet, feit is dat dit forse economische schade oplevert en het resultaat is dat we over de lange termijn er allemaal op achteruit gaan.
Dat is niet mijn mening, dat is econ 101.
@ Richard,
#17: Artsen (en arbeidsdeskundigen) kijken volgens dezelfde strenge regels van de huidige WAO naar de instromers in de Wajong. Het is dus niet zo dat de toegang te makkelijk is ofzo.
Het punt is gewoon dat er relatief veel mensen in de bijstand zaten die in de Wajong _hoorden_ simpelweg omdat niemand zich er ooit druk over had gemaakt. Slechts toen de gemeenten financieel geprikkeld werden werd het een issue voor hen.
Vanuit de staat bezien is het een vestzak/broekzak verhaal.
#19: Hier is geen misverstand ben ik bang. Ik specificeerde de betere situatie voor de uitkeringsgerechtigde al als bestaande uit meer vrijheid.
Dan heb ik het bijvoorbeeld over simpele dingen als langer per jaar op vakantie mogen. De overgehevelden waren toch al mensen zonder sollicitatie verplichting in de bijstand wegens dezelfde problemen als waarvoor ze nu toegang tot de Wajong hebben gekregen want als die problemen niet echt serieus waren was die toegang sowieso al niet verleend.
Het gaat dus om een paar kleine verschillen op het sociale (of principiële) vlak, niet het financiële.
Maar verder — ik gebruikte die casus slechts als een illustratie van waar de financiële prikkel lag. De hoofdmoot van mijn reactie mag bestaan uit dat een objectieve beoordeling van de wet pas mogelijk is nadat de banenmarkt weer ingestort is.
Nog meer financiele prikkels. Bij de gemeente, bij de uitkeringstrekkert zelf etc.
Dat wordt op een gegeven moment lastig. De bureaucratie gaat toenemen, want al die prikkels nodigen uit tot fraude (of het wel naar de letter maar niet naar de geest uitvoeren, denk aan de bonnenquota van de politie) waarop gecontroleerd moet worden.
En alle financiële prikkels van de wereld: die 50-jarige ex-junk met gigantisch strafblad blijft hoe dan ook een probleem.
Het komt erop neer dat iedereen die nu voor het minimumloon werkt een sterke prikkel krijgt om een baan te vinden onder dat niveau (qua moeilijkheid of tijd) en op die manier toch nog het minimumloon krijgt.
Hm, daar zit wat in. De vraag blijft dan: moet je de echt moeilijke gevallen gesubsidieerd, verliesgevend werk geven of moet je op een gegeven moment toch zeggen dat het niet te doen is en dat bepaalde mensen misschien niet technisch, maar wel praktisch arbeidsongeschikt zijn?
Als uitkeringstrekkerts beter af zijn door toedoen van de staat, dan moet er ook iemand minder goed af zijn.
Hoeft niet per sé. Stel dat Aboutaleb gelijk heeft en veel mensen die een verslaving of een ander psychisch probleem hebben daar dankzij hun reïntegratieproject vanaf komen, zonder dat ze een baan vinden, dan dalen de kosten van de gezondheidszorg. Als die daling groter is dan het beter maken gekost heeft, dan in het win-win.
De vraag blijft dan: moet je de echt moeilijke gevallen gesubsidieerd, verliesgevend werk geven of moet je op een gegeven moment toch zeggen dat het niet te doen is en dat bepaalde mensen misschien niet technisch, maar wel praktisch arbeidsongeschikt zijn?
Ik zou zeggen het eerste, al was het maar om de politieke steun voor het huidige systeem overeind te houden. Daarnaast is het beter voor de mensen zelf: op het (zwaar gesubsidieerde) werk ontmoet je nog iemand.
Eens met JSK#23 trouwens.
Rene,
Ik begrijp niet waarom je e.e.a. ophangt aan het instorten van de banenmarkt. (Raar idee trouwens. Laatste keer was 1992, 15 jaar geleden. Wat dacht je van de 15 tussenliggende jaren?)
Ongeacht of de banenmarkt instort: economische politiek die de economie concurrerender c.q. productiever maakt, is pure winst. Zowel economisch als menselijk (Dat is trouwens hetzelfde)
Behalve de betonfabriek hier verderop hoeft er van mij niks in te storten.
En over die 50 jarige junk: Geef hem Methadon en laat hem achter op de vuilnisauto staan. Of laat hem papiertjesprikken in het park. I don’t get your point. En als hij dat niet wil: Dan niet. Maar dan ook niet klagen.
En over die 50 jarige junk: Geef hem Methadon en laat hem achter op de vuilnisauto staan. Of laat hem papiertjesprikken in het park.
Als het zo makkelijk was geweest, dan hadden die reïntegratieprojecten wel gewerkt.
Op de vuilniswagen moet je je vroeg melden op een stadsdeelwerf en dan de hele dag zwaar vuilnis tillen, ook als het smerig is. De chef van de vuilophaaldienst zit niet te wachten op mensen met een zwak gestel die vaak te laat komen en een flink deel van de vuilnis laten liggen. Voor zijn baan onder de gemeente-cao kan hij zo uit een hele reeks betere kandidaten kiezen die zich vrijwillig en enthousiast melden als hij een advertentie plaatst bij het CWI.
Dus kom je toch al snel uit bij dat papierprikken. Moet alleen ook een opzichter bij en nog het een en ander aan overhead. Het kost gegarandeerd meer dan elke maand die bijstand automatisch overschrijven. De gemeente gaat dus geen gat in de de lucht springen voor dat soort projecten.
@ Richard:
Jij zegt letterlijk dat de WWB heeft aangetoond dat financiële prikkels voor de gemeenten fabelachtige resultaten hebben opgeleverd.
De huidige leegloop van de bijstand alleen koppelen aan de aan gemeenten gegeven financiële prikkels zonder te kijken naar een zeer grote vraag op de arbeidsmarkt die ook zonder die prikkels voor een grotere uitstroom had gezorgd is absurd.
De WWB heeft zeer zeker iets aan de instroom kant gedaan maar wat gaat er gebeuren zodra de banenmarkt _niet_ meer oververhit is, het moeilijk bemiddelbare nieuwe aanbod weer _niet_ meer aan de slag komt en de moeilijke gevallen met vrijwel geen dienstjaren die nu aan de slag zijn gekomen weer ontslagen worden? Waar komen die dan terecht?
Een effect aan de uitstroom kant buiten het voor de staat neutrale verschuiven binnen regelingen is nog allerminst aangetoond — de werkgelegenheid is op het moment gewoon zeer, zeer groot en je kunt er pas iets nuttigs over de niet-vluchtige effecten van de wet zeggen zodra dat niet meer zo is en we zien wat er dan gebeurt.
(die 50-jarige (ex-)junk was een vriend van Martijn trouwens, niet van mij…)
Rene,
Ik zeg leterlijk helemaal niks. Daar heb ik de staatssecretaris van sociologie voor:
Daarna is de Wet werk en bijstand geïntroduceerd en hebben gemeenten meer financiële prikkels gekregen om mensen aan werk te helpen. Een enorme daling van het aantal mensen in de bijstand was het gevolg.
Dus de rem zit aan de input kant, niet aan de output kant.
En daarmee kan ik je verhaal verder niet meer volgen.
Martijn,
Ik zal je de definitie van liberalisme geven:
– Je eigen beslissingen nemen op kosten van jezelf
en de definitie van socialisme
– Je eigen beslissingen nemen op kosten van de ander
(Dit alles naar het evangelie van Richardje)
Een vuilnisman die niet wil werken maar het wel kan, wordt ontslagen wegens werkweigering. En heeft geen recht op een uitkering.
@ Richard.
Stupide querulant. Dat zeg je wel letterlijk (#13):
Feit is dat financiele prikkels fabelachtige resultaten in positieve zin opleveren, zoals door dit kleine experimentje aangetoont.
Dat Aboutaleb nu even in je straatje van pas komt verandert er niets aan.
Zoals ik maar blijf zeggen, de WWB heeft voor een rem op instroom gezorgd, maar mogelijkerwijs enkel omdat er RUIMTE was voor die rem door de grote vraag op de arbeidsmarkt. Niet-volatiele effecten los van die vraag zijn pas te beoordelen zodra die vraag er niet meer is.
Het zal U niet verbazen als ik ervoor kies U niet verder te informeren.
Een vuilnisman die niet wil werken maar het wel kan, wordt ontslagen wegens werkweigering. En heeft geen recht op een uitkering.
Dat ontken ik ook niet. Maar als iemand ontslagen wordt, geeft dat een hoop administratieve rompslomp en een gat dat valt. Bovendien is dat scenario niet eens het belangrijkste probleem. Dat is dat zo iemand vaak ziek is. Dus begin je als werkgever alleen aan zo een werknemer als je echt niet anders kan en met Polen en Bulgarije lid van de EU is dat niet snel.
Rene,
> Stupide querulant.
> […]
> Het zal U niet verbazen als ik ervoor kies U niet verder te informeren.
Schelden, valt dat daar ook onder?
Of is dit uw gewone manier van communiceren? Weet uw moeder dat u zo praat? Of gaat dat altijd zo thuis bij u toe?
Moet ik nou blij zijn, of juist bedroeft?
Dank,
Richard
P.s.: Heb je nog meer theorietjes over? Liefst niet te veel feiten, graag, dat is voor nerds.
Martijn,
Wat je zegt is waar. (*) Maar eigenlijk betekent dat m.i. iets anders. De ex-junk die vuilnisman wordt en het minimum loon verdient, heeft een lagere productiviteit dan een pool of een bulgaar.
Dat betekent dus dat het minimum loon te hoog is. Als je iemand 8 euro per uur betaald, terwijl je er de hele tijd bij moet blijven of meneer komt niet opdraven en als een bulgaar het zonder begeleiding kan, dan is dat gewoon te veel.
Het gevolg is dus dat deze mensen permanent van de arbeidsmarkt uitgesloten worden. Een mooi voorbeeld van ‘unintended consequences’: Het instellen van het minimum loon resulteerd in een hoger percentage werkelozen onder de armste werknemers.
kan het ironischer?
(*) Klein puntje: Als iemand ontslaan meer kost dan hem in dienst houden, dan zijn we er slecht aan toe.
Joehoe Rene-tje,
U moet #12 lezen, niet #13. Zet anders even Uw anti-autoritaire bril op. (Die rode)
Excuses aanbieden staat u geheel vrij, maar nu zou een goed moment zijn.
Extra complicerende factor, de gemeenten zelf:
http://www.nu.nl/news/1425147/34/%27Gemeenten_missen_inzicht_in_aanpak_re-integratie%27.html