KRAS | Empathie

Een oldskool columnist van de Volkskrant herhaalde nog maar eens het belegen riedeltje dat empathie leidt tot dadendrang en dat die dadendrang niet altijd even lekker uitpakt (plak hier uw Godwin, Marxwin of whatever). Zijdelings ging dat over #blacklivesmatter, de grootste internationale empathiebeweging van dit moment. Iemand telde 1+1 op en beweerde dat er dus sprake was van een racistische bewering dat #blacklivesmatter tot grote ongelukken zou kunnen leiden. Dat vond de columnist niet zo tof. Want als hij een racistische column had geschreven, dan was hij dus een racist en dat hoefde hij niet te pikken. Aangifte volgde. Al te grote empathie met jezelf haalt ook niet het beste in een mens boven, zullen we maar zeggen.

Maar goed, wat ik mij dus vooral afvroeg: als je een domme/oubollige/racistische column hebt geschreven, ben je dan vanzelf dom/oubollig/racistisch? Of had je gewoon even je dag niet? Hoe vaak moet je iets doms/oubolligs/racistisch geschreven hebben om met recht dat epitheton te dragen? En is ‘domkop’/’boomer’/’racist’ in tijden van Twitter nog een belediging? Kortom, ik sta niet graag in de schoenen van de rechter die dit gaat behandelen, maar kijk wel uit naar een spetterende mediashow.