Rusland buigt zich over de eerste verkiezingsschandalen. Nou ja, een vermeend incidentje zonder noemenswaardige gevolgen.
Vorige week werd de volgorde bepaald waarop de elf partijen die mogen meedoen aan de parlementsverkiezingen van 2 december op de kieslijsten komen te staan. Maar wat stond Vjatsjeslav Volodin daar langzaam te graaien? Zocht de vertegenwoordiger van Verenigd Poetin, ik bedoel Verenigd Rusland, soms een bepaald balletje? Dat ene balletje met een lagere temperatuur, waarop nummer 1 zou staan, gelijk aan de bovenste plek op de kieslijst? En vergiste hij zich door niet het koude balletje maar nummer 10 te pakken?
Tijdens de regionale verkiezingen in maart stond Verenigd Rusland op 8 van de 14 federale verkiezingslijsten op de bovenste plek. Erg verdacht. De kans op zoveel “geluk” is 1 op 3000.
Maar in tegenstelling tot de hulp die Lucia de B. krijgt in Nederland, stonden hier niet alle professoren statistiek op hun achterste poten om in een brief aan de hoogste instantie hun onvrede kenbaar te maken. Het kan hen kennelijk geen balletje schelen.
(Zie ook Remco’s Rusland)
Reacties (3)
Sja. In Nederland staan de grotere partijen structureel eerder op de verkiezingslijst.
@1: Das zelfs de regel (volgorde is op grond van aantal stemmen bij de vorige verkiezingen voor hetzelfde orgaan).
Weinigen zullen met mij eens zijn dat democratie dè manier is om een land te manipuleren.
Weinigen hebben helaas kennis genomen van biografieën over dictatoren.
Wie dat wel doet komt tot de ontdekking dat lang niet altijd een dictatuur slechter is dan een democratie, voor de inwoners van een land.
Ik noem geen voorbeelden, dat levert alleen maar agressie op.
Maar het is misschien goed er op te wijzen dat zowel Bush als Blair democratisch aan de macht kwam.
Saddam was een dictator, de meerderheid van de Irakezen zou willen dat hij er weer was.