Klanken uit het Ondergrondse (17)

Wat ooit begon als een barbecue voor vrienden is inmiddels uitgegroeid tot een alleraardigst en bescheiden festivalletje en dat moet vooral zo blijven ook. Afgelopen zaterdag vond het zesde Sleazefest plaats op het ADM terrein dat deze keer haar poorten wagewijd had opengezet voor duizend man. Oprichters van dit festival zijn de inmiddels steeds populairder wordende leden van zZz die nog niet zo lang geleden een succesvolle tour door de Verenigde Staten maakten. Ook dit jaar stond het Sleazefest weer borg voor uitgebalanceerd programma van oude en nieuwe invloeden binnen de garagarock. Dit jaar zelfs alweer met meer bands uit het buitenland. Nu is het zo dat uw verslaggever niet alle optredens even intensief heeft gevolgd, maar het is aardig om de links op de sleaze website eens goed af te struinen.

Het festival kwam eigenlijk pas echt op gang toen the Babies hun opwachting maakten op het podium. Dit drietal uit Kroatië is bezig met een bescheiden Europese tournee om het tweede album Not coming Home te promoten en deed dit op geslaagde wijze. Opgezweept door eenvoudige maar strakke drumritmes wisten ze een overtuigende show neer te zetten die hun komst naar de lage landen zeker wist te rechtvaardigen.

Daarop volgde het minimalistische Shellshag, afkomstig uit New York en het werd meteen duidelijk dat het tweetal uit de welig bloeiende avantgardistische scène aldaar afkomstig moet zijn. Slechts gewapend met gitaar en sterk versterkte drumkit en een drumster behangen met veel bellen die ze in haar spastische bewegingen laat rinkelen. Het geheel heeft wel iets weg van the Kills, met dien verstande dat laatstgenoemden een stuk creatiever zijn.

Hoogtepunten van de avond waren toch wel de optredens van Asmodeus en zZz zelf. Terwijl er aardig wat mensen meer leken te verpozen bij het kampvuur, stroomde de tent vol bij het verschijnen van deze bands. Asmodeus is al een oudgediende maar weet nog steeds te boeien al is het maar door het indrukwekkende spel van de zanger/bassist die al jaren zweert bij een contrabas. Nadat de gitaar de technische problemen had overwonnen, ontstond er een vol geluid dat haar hoogtepunt bereikte bij een cover van the Ramones, Beat on the brat, luidkeels meegezongen door het merendeel der aanwezigen. Helaas werd het ons niet gegund om de zanger op zijn bas te zien dansen zoals hij dat vroeger gewoon was te doen.

Bij zZz leek het weer mis te gaan met de techniek, waardoor het het gat dat al in het programma was geslopen aardig opliep. Het is ook niet makkelijk om alle elektronische apparatuur van de heren aan de praat te houden en het is dan ook de vraag of het pandemonium dat aan het eind van het optreden ontstond, zo bedoeld was of volledig uit de hand liep. In ieder geval vergde het aardig wat doorzettingsvermogen om de oorverdovende herrie tot het eind uit te luisteren. Daarvoor werd duidelijk zichtbaar dat zZz inmiddels een gelouterde band is geworden en routineus de hits van hun eerste album Sound of zZz de revue lieten passeren.

Hooguit teleurstellend was het geluid van 13, een band bestaande uit ex-leden van Fatal Flowers. Niet zozeer dat het muzikaal niet goed was, maar het miste toch wel het smerige element. Sinds dat Richard Jansen onderdeel uitmaakt van de begeleidingsband van Ellen ten Damme, is toch wel duidelijk dat deze ex nederrockhelden op hun retour.

Hoe het het spraakmakende the Black Lips uit Atlanta is vergaan, heb ik niet meer meegekregen. Deze roemruchte band heeft er nogal moeite mee om laat te spelen, getuige het verhaal dat iemand vertelde over hun optreden in Madrid waar ze geen zinnig woord meer uit konden brengen en kotsend op het podium stonden. Dankzij de onvermijdelijke uitloop in het programma zal hun optreden pas rond een uur of zeven plaats hebben gevonden en toen lag uw verslaggever al onder de wol. The Fatals uit Frankrijk en Digger & the Pussycats uit Australië wil ik u echter niet onthouden als tips.

Ook mooi trouwens; de posters van Claudia Hek.

Sleazefest
Claudia Hek
Claudia Hek