DATA - 
Rijke mensen streven het beeld van rijk zijn niet na. Ze identificeren zich in ieder geval niet met iemand die het belangrijk vindt om rijk te zijn. De Daily Chart van de Economist schetste gisteravond een interessant plaatje. De grafiek laat zien in hoeverre mensen zich identificeren met iemand die het belangrijk vindt om veel geld te hebben en dure dingen te bezitten. Mensen in Oost-Europa, de armere regio van Europa met veel voormalig communistische landen, zijn het meest belust op rijkdom. Mensen in de rijke Skandinavische landen, oh, en Nederland, geven vaker aan dat zij zich niet identificeren met een persoon die graag rijkdom wil bezitten.
Zij die iets bezitten kennen de waarde ervan niet, spreekt uit deze grafiek. Mensen die dubbeltjes (of de Oekraïnse variant hiervan) moeten omdraaien verlangen naar meer. Opvallend is de plek van Ierland en Griekenland hiertussen. Zij staan hoog in het rijtje, identificeren zich dus zeer met mensen die rijkdom belangrijk vinden. Dit lijkt mij te wijten aan de financiële staat van deze landen. De staat van hun overheidsfinanciën speelt blijkbaar zeer op het gevoel van het bezit van rijkdom van individuele personen.
Reacties (14)
Het kan natuurlijk ook zijn dat wat het sociaal wenselijk antwoord is, verschilt tussen Oost-Europa en Scandinavië (inclusief Nederland). Waar men zich in Oost-Europa nog aan het afzetten is tegen de periode van de opgelegde gelijkheid (althans op papier), is men in Noord-Europa meer bezig met de gevolgen van privatisering en doorgeschoten graaikapitalisme.
Ik lees hier eerder uit dat iemand met een redelijk hoge levensstandaard niet geïnteresseerd is in rijkdom en hele dure dingen. Sluit wellicht goed aan bij dit: http://www.voxeu.org/index.php?q=node%2F7804
“Zij die iets bezitten kennen de waarde ervan niet”
Wat een voorbarige conclusie, zeg. In Nederland en Scandinavie hebben we het goed, nogal wiedes dat je dan niet geinteresseerd bent in rijkdom. Je bent immers al rijk. Hoe armer je bent, hoe meer je tegen rijkdom opkijkt, omdat je je eigen armoe des te meer voelt.
“Rijke mensen streven het beeld van rijk zijn niet na. Ze identificeren zich in ieder geval niet met iemand die het belangrijk vindt om rijk te zijn”
Mooi zo. Kunnen we nu na 30 jaar dan weer eens een beetje nivelleren? Of zijn het alleen maar praatjes en gaan ze dan toch protesteren?
Ik zou eerder zeggen mooi kunnen we nu stoppen met alle jalourzie en een eind maken aan die nivelerings onzin. Al je rijk zijn niet belangrijk vindt moet je ook niet zeuren als de buurman een beetje meer verdiend.
Eigendom is diefstal, dat weet jij toch wel Anton B. De sociale solidariteit zal afnemen, en daardoor zal er meer legitimatie komen voor het plunderen van de rijken, zoals we gezien hebben in Groot-Brittanië. Want de armen, vooral de uitgebuite, dag en nacht hardwerkende bevolking, krijgen ze niet meer onder de duim. En dat zal erger worden als de belastingen nog meer worden verlaagd voor de allerrijksten onder ons.
“Al je rijk zijn niet belangrijk vindt moet je ook niet zeuren als de buurman een beetje meer verdiend”
Je hebt het onderzoek niet goed begrepen. Als de buurman rijk zijn niet belangrijk vindt, heeft hij er geen bezwaar tegen wat van zijn rijkdom in te leveren. Het onderzoek is gehouden onder rijke mensen. In dit geval de buurman.
Verder is het principiële argument achter nivellering geen jaloezie hoor, maar gewoon maatschappelijke rust en vrede. De mensen zijn heel goed in staat te beoordelen, of rijke mensen hun rijkdom echt verdiend hebben, of dat ze die geërfd of bij elkaar geroofd hebben. Naarmate de kloof tussen rijk en arm toe neemt, wordt dat verschil steeds moeilijker te verkopen, want het is niet verklaarbaar, dat een nieuwe generatie rijken meer en harder heeft gewerkt dan de vorige generatie rijken, wat een grotere kloof zou rechtvaardigen.
“De staat van hun overheidsfinanciën speelt blijkbaar zeer op het gevoel van het bezit van rijkdom van individuele personen.” Over Ierland weet ik niet zoveel maar kan je garanderen dat de staat van de Griekse overheidsfinanciën niet alleen op het gevoel van rijkdom van de Grieken inwerkt…
Alles van waarde is weerloos.
Kwetsbaar hoor je ook wel eens.
Hypothese: in de Scandinavische landen en Nederland is het verschil tussen rijk en niet-rijk relatief klein. Als in: iemand die 50k verdient per jaar krijgt ongeveer dezelfde middelmatige zorg als iemand die 20k verdient per jaar. Dat is in Griekenland echt anders.
Hrm.. dat zou ik niet zo durven te stellen. Misschien dat het nu zo is, maar in een niet al te lang verleden (begin ’90) was d’r nog een groot verschil tussen particulier- en ziekenfonds-verzekerden. Particulier verzekerd? Dan kon je alleen op een kamer liggen, met extra’tjes bij ’t eten, TV op de kamer, etc. etc. Ziekenfondsverzkerden lagen met minimaal zes tot 12 op een zaal, en kregen standaardprak waar je ondervoed van werd. Etcetera.
En nou de volgende vraag: is nederland gelijker geworden, of ongelijker in vergelijking tot de jaren 80?
Krijgen ze in Griekenland betere zorg dan hier? Krijgt iemand die 50K verdient in Griekenland betere zorg dan iemand die 20K verdient?
Btw: je hypothese is volgens mij geheel juist. Groeiende, maar nog steeds relatief kleine, verschillen tussen rijk en arm, relatief hoge belastingen, waarmee die relatief kleine verschillen bewerkstelligd kunnen worden en zorg gebaseerd is op de behoefte aan zorg en niet op de inhoud van de portemonnee, dat zijn allemaal factoren, die ons tevreden kunnen stellen. Als dat soort dingen goed geregeld zijn, is het minder belangrijk om rijk te zijn of rijk worden na te streven.
En misschien zijn de sinds de jaren 80 groeiende verschillen wel de oorzaak van de groeiende ontevredenheid, die zich o.m. uit in de groeiende populariteit van de meer extreme partijen rechts en links. Je zou er bijna van gaan terug verlangen naar het politiek o zo correcte poldermodel.