Zoals zo vaak leidt een interview voor een zaterdagkrant met een belangrijk persoon tot een opening van de krant. Het lijdend voorwerp schrikt meer dan eens van zo’n sterke aanzet voor een interview waaruit de nuance nog moet blijken. C’est le ton qui fait la musique. Zo’n openingsartikel vervormt vaak de toon van een verhaal, omdat de krenten uit de pap worden gehaald. De journalist gaat aan het werk.
Bij het interview van Marcel Haenen van NRC Handelsblad met de Amsterdamse hoofdcommissaris van politie Bernard Welten speelt dit echter niet. De toon is keihard. De vier pagina’s in het NRC Weekblad worden nog voorzichtig ingeleid, maar daarna barst Welten los over zijn relatie met Cohen, zijn veranderde taak ten opzichte van één van zijn voorgangers (Nordholt) en zijn contact met minister Ter Horst. Of zijn gebrek aan contact met haar liever gezegd.
De vraag van Haenen komt neer op: “Komt u regelmatig op de koffie bij Ter Horst?” Welten antwoord daarop: “Neen, nooit.” Hij vervolgt zijn verhaal door te verklaren dat de minister hoofdcommissarissen van de politie stoorzenders vindt. Klare koffie, dunkt me. Welten vindt dat hij wat in de melk te brokkelen heeft, maar Ter Horst slikt dat niet. Dat betekent dus dat Welten een andere mening heeft dan de minister, maar dat die mening niet wordt gehoord.
Dit is maar één van de vele voorbeelden die exemplarisch zijn voor het verschil in inzicht tussen Welten en zijn superieuren en collega’s. Welten spreidt tentoon dat hij een andere koers voor zich ziet dan Cohen en Ter Horst uitvoeren. Dinsdagavond, negentig uur na het gewraakte interview, krabbelt onze held op sokken echter al terug.
“Ik betreur dat uit het interview van zaterdag 17 oktober jl. in het NRC Handelsblad de indruk is ontstaan dat ik afstand heb genomen van minister Ter Horst en burgemeester Cohen. Het ging mij erom aandacht te vragen voor de uitvoeringsproblemen waar politiemensen dagelijks mee worden geconfronteerd.”
Oei, toch te duidelijk geweest, in dat interview. Cohen en Ter Horst geven Welten er van langs en Welten mag zijn eer redden door openlijk excuses aan te bieden. Hij heeft spijt. Toch wringt het. Hij was zich namelijk tijdens het interview al bewust van de uitspraken die hij deed. Haenen: “Voelt u zich in de steek gelaten door Cohen?” Welten zucht: “Interessante vraag. Jeetje, dit wordt een ingewikkeld artikel.” Daarna valt een stilte.
Als je tijdens het interview zo bewust bent van wat je zegt, en de nattigheid al voelt, waarom trek je het dan na bijna vier dagen terug? Wees een (politie)man en houd je rug recht.