ELDERS - Zondag mogen de inwoners van Lombardije en Venetië zich uitspreken over een grotere autonomie van hun regio’s.
De regio’s Lombardije (Milaan) en Veneto (Venetië) hebben beide een gouverneur van de partij Lega Nord. Deze partij werd in 1991 opgericht door Umberto Bossi om het rijke noorden van Italië onafhankelijker te maken van het arme zuiden. Bossi is inmiddels van het toneel verdwenen en vervangen door Matteo Salvini. Hij maakte van Lega Nord een bredere, nationale rechtse partij naar het voorbeeld van het Franse Front National: anti-immigratie en anti-EU. Maar nu hebben Roberto Maroni en Luca Zaia, de twee Lega Nord gouverneurs in Noord-Italië het oude sentiment weer nieuw leven ingeroepen met de organisatie van een referendum voor meer autonomie. Legaal en goedgekeurd door Rome, al gingen er wel wat schermutselingen aan vooraf over de formulering van de vraag. Nu wordt instemming gevraagd met ‘verdere hervormingen en bijzondere voorwaarden voor autonomie’.
Als de Ja-stemmen in de meerderheid zijn geeft dat de regio’s een steviger mandaat om met Rome te onderhandelen over grotere vrijheid om eigen inkomsten in de regio zelf te besteden. Het gaat ook hier vooral over de verdeling van het belastinggeld. Anders dan in Catalonië staat een onafhankelijk Padania nog niet direct op de agenda. Sterker nog. Het lijkt er op dat Lega Nord deze referenda organiseert als aanloop naar de Italiaanse parlementsverkiezingen van 2018, schrijft Anna Momigliano op het Europese blog Politico. Met een goed resultaat bij deze verkiezingen is de partij kandidaat voor een rechtse regering in een coalitie met Forza Italia van Berlusconi. Het gaat Salvini uiteindelijk om de macht in Rome.
Jeugdwerkloosheid
In Rome zal het bij de landelijke verkiezingen volgend jaar gaan om een antwoord op de voortdurende economische crisis in het land. Alhoewel de directeur van de Europese Centrale Bank Mario Draghi woensdag een optimistisch geluid liet horen missen vooral veel jonge, hoogopgeleide Italianen een perspectief. Bijna 50.000 jongeren verlieten afgelopen jaar hun land om elders hun geluk te beproeven. De werkloosheid onder jongeren is in Italië het hoogst van alle Europese landen. Bijna 20% zit zonder werk. Het Europese gemiddelde was in juli 11,5%. Volgens cijfers van een jaar geleden van de katholieke hulporganisatie Caritas was de armoede in de jonge generatie van 18-34 jaar het grootst. Dat vele van deze ‘millenials’ het land verlaten betekent gezien hun hogere opleidingsniveau ook een aanzienlijke ‘brain drain’.
Emigratie
Immigratie zal, zoals elders, een belangrijk item worden in de verkiezingscampagne. Maar emigratie past in Italië inmiddels even goed op de agenda. Opvallend is dat het hoogste aantal emigranten uit het rijke noorden komt. Ook uit Veneto en Lazio (Rome) emigreerden relatief veel Italianen. Het is deels ook een globale trend, constateert Raffaella Cagliano, docent aan de Handelshogeschool in Milaan. Afgestudeerden zoeken een baan in het buitenland om meer ervaring op te doen. Zoals in veel andere Europese landen. Maar de vraag is of ze terugkomen als de perspectieven in eigen land uitblijven.
Nieuwe kieswet
De economische malaise in Italië is een van de drijfveren voor het streven van de noorderlingen naar meer autonomie. De huidige centrum-linkse regering van premier Gentiloni hoopt op verbetering voordat komend voorjaar de parlementsverkiezingen worden gehouden. Met een nieuwe kieswet, die ook door de rechtse partijen wordt gesteund, probeert hij het populaire buitenbeentje van de Italiaanse politiek, de Vijfsterrenbeweging (M5S) van Beppe Grillo, zo klein mogelijk te houden. Het inbouwen van een gedeeltelijke ‘first-past-the-post‘-procedure is in het nadeel van M5S omdat deze partij op geen enkele wijze wil samenwerken met anderen.
Vluchtelingen
Achter de economische problemen van Italië schuilt de voortdurende onzekerheid over de opvang van de stroom migranten die Italië als eerste aandoet. Europa blijft nog altijd achter met toegezegde hulp bij de opvang van vluchtelingen. De Italiaanse regering is nu vooral bezig de aantallen mensen die vanuit Libië de Middellandse Zee willen oversteken zoveel mogelijk te beperken. Italië werkt samen met de Libische kustwacht en krijgt daarvoor steun van Europese fondsen (dat dan weer wel). Het leidt tot overvolle detentiecentra aan de Libische kust, waar migranten onder onmenselijke omstandigheden worden vastgehouden. Sommige van deze centra worden gerund door de smokkelaars die de mensen naar Libië hebben gebracht. Anderen door de autonome milities die Libië onveilig maken. Artsen Zonder Grenzen stelde begin vorige maand in een open brief Europa verantwoordelijk voor de de mishandelingen en martelingen die migranten in Libische detentiecentra ondergaan. Het is de zoveelste oproep om de verantwoordelijkheid voor de oplossing van de vluchtelingencrisis niet langer bij één land te leggen. Zonder duidelijke signalen vanuit Europa dat Italië er niet alleen voor staat zal het geluid van de boze Milanese en Venetiaanse burgers die zelf willen bepalen waar hun belastinggeld heengaat zeker niet verstommen.
Reacties (25)
“Het gaat ook hier vooral over de verdeling van het belastinggeld.”
Waar nog meer dan?
@1 Catalonië, Vlaanderen, Verenigd Koninkrijk, Noord Europa.
@2: In de helft van de gevallen is dat zeker niet waar.
@3: Ik bedoelde Catalonië, maar Vlaanderen lijkt me ook wel een goed voorbeeld.
@4: Ik denk dat je in beide gevallen het onjuist beoordeelt. In Catalonië leeft onder een groot deel van de bevolking al heel lang de wens tot onafhankelijkheid van Spanje, gewoon omdat het een ander volk is en vanwege de repressieve geschiedenis van Madrid over het land. In Vlaanderen is (een inmiddels al lang achterhaald) minderwaardigheidscomplex vooral de basis van de wens. Ik merk dat jij heel erg makkelijk mee gaat in het frame dat de Spanjaarden (en met hen de Europese overheden en dus ook de NOS) over de Catalaanse onafhankelijkheidswens leggen.
@5:
Ik steun elk verzet tegen repressie van minderheden binnen een staatsverband. Maar ik ben niet zo overtuigd van het verhaal over het Catalaanse ‘volk’ dat als zodanig onafhankelijkheid verdient. Ten eerste is er in Catalonië sprake van een gemengde bevolking. Van een eenheid tegen Madrid is in de verste verte geen sprake. Ten tweede vraag ik me af waarom culturele verscheidenheid moet leiden aparte staatkundige eenheden. En ten derde gaat het een belangrijke deel van de seperatisten wel degelijk om het geld. Ik zie de rijke, rechtse aanhang van de onafhankelijkheidsbeweging dat geld ook nog niet eerlijk verdelen in Barcelona. Ik vond de opstelling van burgemeester Ada Colau die aandrong op bemiddeling erg moedig. De afwijzende standpunten van Rutte en de andere Europes leiders vind ik laf. Wat betekent Europese solidariteit als je niet bereid bent een bijdrage te leveren aan de beëindiging van dit onzinnige conflict?
@2: Friesland & Groningen (gas winning)
@4: Verdeling van belastinggeld is een dooddoener. Grappig bedoeld voorbeeld: Die brandweermannen zitten de helft van de tijd niks te doen… Verdeling van belastinggeld is altijd van rijk naar arm.
@5: Ik heb het al eens eerder gevraagd, maar ik herhaal het maar: vanwaar de liefde voor de Catalaanse zaak? Jij bent niet iemand die veel op heeft met nationalistische staatsvormingsprocessen (Nederland, Spanje), waarom is het bij de Catalanen dan ineens ok als ze precies hetzelfde doen (taalpolitiek, selectief geschiedenisonderwijs etc.)?
Het idee dat een ‘volk’ recht heeft op een eigen staat is een slecht idee dat tot veel ellende heeft geleid en moet maar eens de prullenbak in. Eenieder heeft recht op goed bestuur en het respecteren van zijn mensenrechten, maar een eigen staat hoort daar niet bij.
@8:
En als je dat teveel doet dan komt er vanzelf een reactie vanuit ‘rijk’.
@10: Is dat zo? Zijn er geen subsidies waar rijk en ondernemend Nederland meer van profiteert dan midden- en lagere inkomens? En wat te denken van de omstreden inkomens van topfunctionarissen in (semo-)overheidsdienst?
@9: Beetje een sofisme, want niet alle vormen van nationalisme zijn gelijk natuurlijk.
Kolonialisme en dekolonialisme komen bijvoorbeeld beide voort uit nationalisme, maar zijn toch 180 graden omgedraaid. De Nederlandse Opstand (1568-1648) of de Duitse oorlog om Lebensraum (1939-45) waren beide nationalistisch, maar categorisch niet hetzelfde.
Steun aan een bevrijdingsnationalisme (van Catalanen, Schotten, Koerden, Palestijnen, Tibetanen, ofc.) is dus niet per se tegenstrijdig aan een afkeuring van conservatief, etnisch, romantisch of agressief nationalisme.
@9: Naja, die kun je ook omdraaien. Waarom kom je zo op voor het “recht” van de Spanjaarden om hun nationalisme (cultuur, taal, selectief geschiedenisonderwijs, etc.) op te dringen aan de Catalanen (of Basken for that matter). Op de één of andere manier wordt dat nationalisme nooit gezien.
“Eenieder heeft recht op goed bestuur en het respecteren van zijn mensenrechten, maar een eigen staat hoort daar niet bij.”
Zelfs als je dat meent, blijft nog de vraag staan, waarom hebben de Spanjaarden recht op het bestuur van de Catalanen (of de Engelsen recht op het bestuur van de Schotten, etc.)? Waarom zijn überhaupt de huidige grenzen (die vaak met veel ellende tot stand zijn gekomen en in stand zijn gehouden) zo heilig? Je kan heel veel ellende juist voorkomen door gewoon niet zo krampachtig aan de status quo vast te houden en iedereen dat stukje autonomie te gunnen. Juist in een fiscaal geïntegreerde EU (en daar zullen we toch naartoe moeten, wil de EU blijven werken), maken de grenzen niet zo verschrikkelijk veel meer uit en kun je het stukje cultuur laten aan de volkeren, waarbij elke regio daar een stukje eigen beleid voert. Het is dit autoritaire handelen van de Spanjaarden (en daarin hebben ze zich in de geschiedenis meermaals herhaald!) die de ellende met zich meebrengt.
@6: “Ten eerste is er in Catalonië sprake van een gemengde bevolking.”
Je hoort mij niet ontkennen dat er immigratie vanuit Spanje heeft plaatsgevonden en dat er dus een grote allochtone bevolking is in Catalonië. Maar dat is bijvoorbeeld ook geen reden om te zeggen dat Nederland maar deel van Polen moet worden.
“En ten derde gaat het een belangrijke deel van de seperatisten wel degelijk om het geld.”
Geld speelt een rol, maar duidelijk niet de hoofdrol. Ik ben een paar keer in Catalonië geweest ver voor de economische crisis en het barsten van de Spaanse huizenbubbel. Ook toen zag en hoorde je overal al de roep om afscheiding van Spanje, vooral vanwege de repressie (die de Spanjaarden wel haast in de genen lijkt te zitten).
“Ik vond de opstelling van burgemeester Ada Colau die aandrong op bemiddeling erg moedig.”
Ik vond het vooral gratuit. Rajoy heeft van het moment dat hij aantrad geen moment geluisterd naar de geluiden uit Catalonië, laat staan in gesprek te willen. Sterker nog, zijn partij heeft het hele vuurtje aangestookt door de Catalanen hun identiteit statutair te ontnemen, waarna men in Catalonië al zag aankomen wat er nu is gebeurd. Daarop hebben ze daar besloten dat ze op Madrid niet meer konden vertrouwen voor hun rechten. In die overtuiging zijn ze door Rajoy continu bevestigd en ook Colau weet dat Rajoy nu niet opeens wel gaat luisteren (al helemaal niet nu vrijwel heel Europa hem ruggesteunt). Zolang de PP aan de macht blijft (en dat zie ik de aankomende jaren niet veranderen, zie ook de engnationalistische reactie van bv. de grote Spaanse banken en bedrijven), zal de ellende in Catalonië alleen maar groter worden en blijft onafhankelijkheid als meest humane oplossing over.
@12: Jos lijkt sowieso het bestaan van Linksnationalisme (dat juist in Catalonië en Baskenland een grote rol speelt) te ontkennen, naast de enorme blinde vlek die hij heeft voor het nationalisme van Spanje (en de overheersende natie binnen staten in het algemeen).
@12:
Is dat zo? Menig dekoloniaal nationalisme is weliswaar gericht tegen onderdrukking van de koloniale mogendheid maar heeft niet zelden allerlei binnenlandse slachtoffers gemaakt van mensen die niet binnen het mooie plaatje van de nieuwe natiestaat vielen.
Bevrijdingsnationalisme kan het ondersteunen waard zijn als de bevrijdingscomponent belangrijker is dan de nationalisistische component. Dat is bij de Catalanen zeker niet het geval.
@13: Ga je nog op de vraag in, of kan je die niet beantwoorden? Je kan gaan jij-bakken, maar daarmee maak je de vraag alleen maar urgenter. Jij ziet blijkbaar allerlei verderfelijk Spaans nationalisme, leg dan maar eens uit waarom die praktijken bij de Catalanen juist ondersteund moeten worden.
Spanje is een democratische rechtstaat waarin Catalanen een grote mate van autonomie genieten, juist als het gaat om onderwijs en de taal. Die autonomie wordt vervolgens misbruikt voor nationalistische doeleinden.
Hier gaat het natuurlijk gruwelijk mis, want er is niets zo iets als ‘de Spanjaarden’, ‘de Catalanen’, ‘de Engelsen’, of ‘de Schotten’. Burgers van de staat Spanje beschouwen zich niet perse als Spaans, net zomin als inwoners van de regio Catalonië zich perse Catalaans voelen. Van belang is dat iedereen in principe gelijke rechten heeft in Spanje en gelijke invloed op het bestuur. Dat is in Spanje het geval.
Je zegt het zelf al: het wijzigen van grenzen gaat niet zelden met veel geweld en andere problemen gepaard, waarom zouden we dat willen? Temeer daar binnen de EU grenzen toch al minder belangrijk worden, dus dan kunnen we beter maar niet teveel energie gaan steken in het wijzigen.
Vanuit EU perspectief is het trouwens vrij duidelijk dat we niet zitten te wachten op nieuwe landen. Hoe meer landen, hoe moeilijker de besluitvormingsproblematiek. Dat de uitbreiding naar nu 28 lidstaten de besluitvorming er niet makkelijker op heeft gemaakt is vrij duidelijk; als anti-nationalist zou je eerder fusie van europese staten moeten bepleiten dan opdeling.
Mijn hemel. In een nieuw Catalonië is een forse Spaanse minderheid, en de kans dat die zich vervolgens onderdrukt gaan voelen is levensgroot. In het verleden is een boel mensen een heleboel ergs aangedaan door andere mensen; je mag toch hopen dat we dat inmiddels achter ons kunnen laten.
@14: Linksnationalisme is niet beter dan rechtsnationalisme. Het blijft schadelijk.
@13: Sorry, maar Spanjaarden in Barcelona zijn toch niet te vergelijken met allochtonen in andere Europese landen..
@14: Is de seperatistenbeweging in Catalonië links? En je kunt uit het feit dat ik vraagtekens zet bij de onafhankelijkheidsbeweging daar niet afleiden dat ik het Spaanse nationalisme niet zie. Wat dat betreft kunnen ze elkaar de hand geven in Barcelona en Madrid.
Maar -en dat is dan weer even on topic- zowel in Barcelona als in Milaan en Venetië spelen valse sentimenten mee tegen de bevolking in andere landsdelen die in elk geval bij mij wel voor de nodige reserves zorgen.
@0 Zou het kunnen dat afscheiding en het weer samengaan van volkeren eigenlijk iets is van alle tijden? Nederland was ooit eens deel van Spanje, Frankrijk, Duitsland bijvoorbeeld. Toch hebben “we” besloten Nederland te worden. Dat zelfde geldt ook voor regio’s in Italië, Spanje en dergelijke. Dus misschien hebben we gewoon te maken met een soort van natuurlijk fenomeen van wat mensen die zich onderling meer verbonden voelen dan met anderen, hun eigen weg willen gaan. Dus hij wij gevoel is misschien wel een aangeboren iets. Natuurlijk willen grotere rijken zoals Italië, Spanje, de EU daar niet aan en dat is ook sinds alle tijden. Hoezeer de elite ook tracht mensen van hun identiteit te beroven.
@15:
Dat is geen definiërend kenmerk van dekolonisatie, ongeacht hoe ‘niet zelden’ dat is voorgekomen.
’Bevrijding’ en ‘nationalisme’ zijn hier geen losse componenten, maar hetzelfde, dus deze uitspraak is onzinnig, maar dat even negerend: hoe heb jij precies bepaald dat in dit geval de ‘nationalistische component’ (whatever de hel je daar ook mee bedoelt) belangrijker is dan de ‘bevrijdingscomponent’?
@20: het betreft dezelfde beweging met dezelfde mensen met dezelfde ideologie die enerzijds de kolonisator bestreden en anderzijds anderen onderdrukten. Dus nee, die kan je niet los van elkaar zien.
We hebben het hier over nationalistische bewegingen die een eigen staat willen. Als de huidige staat een onderdrukker is kan het het waard zijn om ondanks het nationalisme zon beweging toch te steunen, want dan gaan (als het een beetje meezit) de bewoners van de nieuwe staat er op vooruit.
Maar het gebeurt ook dat de bewoners van de nieuwe staat er niets mee opschieten of zelfs slechter af zijn. Ik bedoel, welke burgers zijn nou echt opschoten met onafhankelijkheid de laatste tijd? Eritrea? Zuid-Soedan? Zelfs Slovenië heeft in het begin een enorme terugslag gehad door het verlies van de Joegoslavische afzetmarkt.
@21:
Ten eerste gewoon niet waar: na de onafhankelijkheid van de VS werden bijvoorbeeld inderdaad nog genoeg mensen onderdrukt, met name slaven en indianen, maar dit gebeurde niet onder de vlag van ‘onafhankelijkheid’ of ‘dekolonisatie’. Niet alleen kan je dit heel goed los van elkaar zien, je kunt het niet anders dan los zien.
Ten tweede, dat je dit zegt maakt het nóg bizarder dat je de ‘nationalistische component’ en de ‘bevrijdingscomponent’ in Catalonië wél per se los van elkaar wil zien (hoewel bevrijding en nationalisme hier juist wél op hetzelfde slaan, namelijk onafhankelijkheid). Het is bijna alsof je selectief uit principes shopt al naargelang ze je uitkomen.
Ten eerste is het weer wat aanmatigend dat jij voor anderen gaat bepalen of ze hun onafhankelijkheid prettig mogen vinden, dit soort zaken gaat immers om een hoop meer dan alleen poen. Ten tweede bijvoorbeeld Estland, Letland, Litouwen, Polen, Hongarije, Roemenië, etc.
Wat maakt een regering volgens jou legitiem eigenlijk, als ‘consent of the governed’ kennelijk niet van belang is?
@16: “leg dan maar eens uit waarom die praktijken bij de Catalanen juist ondersteund moeten worden.”
Dat lijkt me nogal evident. Als tegenstander van nationalisme is het mij duidelijk dat de Catalanen bescherming tegen het Spaans nationalisme behoeven. Die is binnen de Spaanse staat duidelijk niet gewaarborgd.
“Van belang is dat iedereen in principe gelijke rechten heeft in Spanje en gelijke invloed op het bestuur. Dat is in Spanje het geval.”
Los van de onjuistheid van dat laatste statement, waarom moet dat “in Spanje”, zeker ook gezien het track record van dat land, dat verre van zuiver is?
“het wijzigen van grenzen gaat niet zelden met veel geweld en andere problemen gepaard”
Ik zeg iets meer, namelijk dat hetzelfde geldt voor het in stand houden van grenzen.
” Hoe meer landen, hoe moeilijker de besluitvormingsproblematiek.”
Je pleit voor hereniging van Nederland met Spanje? Ik ben overigens (heb ik ook echt wel keer op keer laten blijken) voor een andere wijze van besluitvorming in de EU, waarbij de landen een kleinere en de burgers een grotere rol spelen, dus voor mij is een vergroting van het aantal EU-lidstaten juist géén punt.
“je mag toch hopen dat we dat inmiddels achter ons kunnen laten.”
Ga dat maar eens vertellen aan de Spaanse pers, die zich vrijwel zonder uitzondering lovend uitte over het Catalaantje kloppen door de Guardia Civil, of aan de Spanjaarden die een week later in Madrid diezelfde Guardia Civil toejuichte voor hun wangedrag in Catalonië, of de Spaanse regering, die tot dusver geen werk heeft gemaakt van de vervolging van deze misdadigers, maar wel van die van de Catalaanse politie, die weigerde eraan mee te werken. Mij is de afgelopen weken heel duidelijk geworden hoe de vlag er in Spanje bij hangt voor de Catalanen.
@18: “Sorry, maar Spanjaarden in Barcelona zijn toch niet te vergelijken met allochtonen in andere Europese landen.”
Hoe zijn allochtone Spanjaarden in Catalonië precies niet te vergelijken met allochtone Polen in Nederland (of allochtone Nederlanders in Friesland)?
“Is de seperatistenbeweging in Catalonië links?”
Ik had van jou toch iets meer kennis van zaken verwacht. De grootste Catalaans nationalistische fractie in het Spaanse parlement is de ERC, die in Catalonië ook een belangrijk deel uitmaakt van de JxSí coalitie. Daarnaast is in het Catalaans parlement nóg een (GHB zou zeggen extreem-)links nationalistische partij vertegenwoordigd met de CUP.
“Wat dat betreft kunnen ze elkaar de hand geven in Barcelona en Madrid.”
Dat is toch een beetje een voorbeeld van een false equivalency. Het Spaans nationalisme uit zich tot dusver toch een stuk gewelddadiger, compromislozer en autoritairder dan het Catalaans nationalisme.
@21: Ik denk dat je toch weinig Slovenen zult kunnen vinden die je vertellen dat ze beter af waren geweest zonder onafhankelijkheid. De overgrote meerderheid heeft er de moeilijkheid van het opbouwen van een eigen staat en het vinden van een eigen plek in de internationale verhoudingen (en niet te vergeten de, in geval Slovenië gelukkig beperkte, offers) graag voor over gehad.
@18: “Is de seperatistenbeweging in Catalonië links? “
Ik zou het zelfs nog sterker willen stellen: De separatistische beweging in Catalonië was zelfs exclusief links, tot de partij van Puidgemont (CiU, toen nog geleid door de inmiddels door de Spaanse regering uitgeschakelde Artur Mas) er een paar jaar geleden achter kwam dat (in rechts-links opzicht geestverwant) Rajoy er op uit was om de Catalaanse autonomie te kortwieken en niet vatbaar bleek voor enigerlei rede, waarop de partij zich bij de onafhankelijkheidsbeweging aansloot. Sindsdien is de beweging van uiterst links tot rechts.