Invloed

Bernard Wientjes is de meest invloedrijke Nederlander van 2010, zo blijkt uit de Top 200 van de Volkskrant. Dat wil zeggen: Bernard bungelt zelf waarschijnlijk ergens rond positie 200, want er zijn nogal wat lieden uitgesloten van competitie. Om te beginnen zijn de 150 leden van de Tweede Kamer aan de kant geschoven, want ze ‘zijn democratisch gekozen, en worden daarom juist geacht hun invloed uit te oefenen’ – ja, zelfs in het jaar van de kopvodden, de kopstoten en de brievenbuspissers houden de onderzoekers vast aan deze traditionele, zij het inmiddels ietwat naïeve opvatting.

En zo kan het gebeuren dat Job Cohen, vorig jaar als hoofdstedelijke burgemeester nog goed voor plek 22, nu uit de lijst is verdwenen – terwijl het juist zo interessant was geweest om te weten hoe veel de in de Kamer wegkwijnende Job aan invloed heeft verloren. Maar geen nood: plek 22 is vacant, dus hop, daar zetten we Eberhard van der Laan neer. Dat hij de eerste maanden van het jaar nog minister was en Cohen pas halverwege het jaar democratisch werd gekozen, doet kennelijk niet ter zake: als je aan het eind van het jaar hoog in de lijstjes wil staan, moet je ook aan het eind van het jaar pieken.

Het staatshoofd is eveneens hors concours, ook al vonden de bovenvermelde volksvertegenwoordigers die worden geacht hun invloed uit te oefenen dat Hare Majesteit veel te veel invloed heeft gehad op de totstandkoming van de regering, die ook al collectief buiten mededinging is geplaatst want te invloedrijk. De kroonprins (monarchistisch verwekt) en zijn eega (dubbel paspoort) mogen echter wél meedoen.

Het is dus een beetje de Top 2000 zonder The Beatles, Queen en U2, maar met Hotel California, die Top 200 van de Volkskrant. Maar zelfs met die kanttekening blijft er een bijzonder arbitrair lijstje over.

Ik mis bijvoorbeeld, om maar een dwarsstraat te noemen, Baruch de Spinoza. Nergens lees ik in de reglementen dat je nog moet leven om invloedrijk te zijn, en was hij het niet die meer dan driehonderd jaar geleden al zei: “Het doel van de staat is de vrijheid”? Die uitspraak mag anno 2010 misschien op een nare manier gegijzeld zijn, maar is daarom niet per se minder invloedrijk. Hoe denkt de Volkskrant aan te tonen dat de invloed van Lilian Gonçalves-Ho-Kang-You (plek 43) dit jaar groter is geweest?

Ik mis Arjen Robben. Had het einde van de economische crisis voor Nederland op zijn glazen pantoffel maar faalde jammerlijk voor open doel. “Als je invloed hebt wie je dus niet benut, heb je dus in principe ook invloed”, zou Cruijff later zeggen. Werd in plaats daarvan meest invloedrijke Spanjaard van 2010 en bracht ons nog bijna op voet van oorlog met de Duitsers door toch weer geblesseerd te zijn.

Ik mis Bert van Marwijk. Had Robben, gelet op het voorgaande, nooit de regels van het Wilhelmus uit zijn hoofd moeten laten leren.

Ik mis Youp van ’t Hek. Als kiespijn, maar als je het hebt over invloed en Nederland anno 2010, tsja.

Ik mis natuurlijk Henk en Ingrid. Hebben in 2010 van alle Nederlanders ontegenzeglijk de meeste invloed op het regeringsbeleid gehad en verdienden daarom plek 1 (Henk) en 2 (Ingrid). Zijn waarschijnlijk van plaatsing uitgesloten omdat ze een deel van het jaar in de cel hebben doorgebracht – reden ook waarom we alleen hun voornamen kennen.

Maar bovenal mis ik mezelf. Niet omdat ik zo invloedrijk ben, maar een top 200 bestaat natuurlijk alleen bij gratie van een nummer 201, een nummer 202 et cetera. Zo figureer ik met een verdienstelijke 99e plek in de top 100 van actieve Nederlandse schakers, maar dat kan ik alleen zeggen omdat ook de nummers 101 tot en met tig-duizend bekend zijn. Kortom, ik zou wel willen weten of mijn invloed het afgelopen jaar is toegenomen. Uit betrouwbare (want uitgelekte) bron weet ik dat het op het werk crescendo is gegaan, maar heb ik ook aan invloed gewonnen nu dit verhaal behalve op mijn blog ook op Sargasso verschijnt? En nog veel belangrijker: heb ik thuis eigenlijk nog wat te vertellen?

De gemakzucht van het journaille van tegenwoordig kent ook werkelijk geen grenzen meer.