In het belang van de kinderen

COLUMN - Nog altijd wordt er in Frankrijk heftig geprotesteerd tegen adoptie door homostellen. Maar vreemdgaan lijkt oké te zijn.

De beelden van de maîtresse van Mitterand, naast zijn echtgenote aan het graf, gingen ooit de wereld over. Met bewondering/verbijstering/jaloezie werd er vanuit de rest van de wereld gekeken naar de schijnbaar moeiteloze wijze waarop beide vrouwen elkaars verdriet om dezelfde man verdroegen. Frankrijk, het land van amour, films vol (niet) functioneel naakt, ingewikkelde relaties en een vrije seksuele moraal.

Uit dat Frankrijk is het succes van Gleeden geboren: een buitenechtelijke datingsite van Amerikaanse origine, maar groot in Frankrijk. Gleeden adverteert op enorme billboards in alle metrostations. Wekenlang zag ik de poster van een wat ordinair aandoende bruid die haar vingers achter haar rug kruist. Op het moment dat ze eeuwige trouw belooft, liegt ze. En dat is oké in Frankrijk. Want tot mijn verbazing bleven de posters onbeschadigd hangen. De Fransen keken ernaar en dachten blijkbaar: dat moet kunnen, zo’n site die vreemdgaan faciliteert. Nooit zag ik een protestleus op een van de posters, laat staan een scheur. Geen cri de coeur van een bedrogen echtgenoot, geen noodkreet van een kind dat het huwelijk van z’n ouders zag stranden. Fransen en de seksuele moraal, het blijft verbazen.

Zeker op een dag als vandaag. Wanneer naar verwachting weer honderdduizenden door de straten van Parijs trekken om te protesteren tegen de nieuwe wet die het mogelijk maakt dat homostellen kinderen adopteren. De wet is al aangenomen, dus de demonstratie is volkomen zinloos. Dezelfde mensen die onaangedaan langs Gleeden’s lokroep van het vreemdgaan lopen (of misschien zelf wel ingeschreven staan), marcheren ‘in het belang van de kinderen’ door de stad. Een kind heeft een vader en een moeder nodig, zo simpel is de stelling. Zo simpel de stelling, zo fanatiek de uitingen: vlaggen met het logo (man-vrouw-twee kinderen) hangen al weer aan de balkons, de hasthag #manifpourtous op Twitter is niet meer bij te houden en straks zwaaien de vaandeldragers van de moraal ook weer voor onze deur. In het belang van de kinderen.

Met een echtscheidingspercentage van 50 procent zou je denken dat de Franse conservatieve midden- en bovenklasse, die zulke zorgen heeft over kinderen die door homo’s geadopteerd worden, zich zeker druk maakt over miljoenen kinderen die door de gevolgen van een echtscheiding getroffen worden. Elke ochtend als ik in de metro stapte verwachtte ik dan ook dat de poster van Gleeden beklad, verscheurd of anderszins onleesbaar zou zijn gemaakt, door dezelfde mensen die vandaag de rechten van het kind op een vader en een moeder verdedigen. Maar blijkbaar is echtscheidingsleed voor kinderen veel minder traumatisch dan opgroeien bij twee mannen of vrouwen die van je houden.