Sarkozy en Merkel nemen stelling tegen de organisaties die de kredietwaardigheid van andere organisaties en landen beoordelen. Volgens hen zijn deze credit rating agencies inmiddels een onderdeel van het probleem geworden. Ze pleiten voor een Europese organisatie.
En daar is best wel iets voor te zeggen. Vorige week dompelde Standard & Poor’s Europa – en daarmee de wereld – in een diepe crisis door de kredietwaardering van onder andere Griekenland en Portugal sterk te verminderen. Leningen aan Griekenland werden geclassificeerd als ‘junk bonds‘. En dat alles terwijl er nog hard werd onderhandeld over financiële hulp aan Griekenland.
Standard & Poor’s reageert verdedigend. Zij claimen slechts de boodschapper te zijn en dat het maar de vraag is of Griekenland, zelfs met hulp, kan voldoen aan de verplichtingen.
Misschien. Maar er zijn een paar mitsen en maren. Allereerst: de vraag is waarom deze bedrijven vertrouwd worden. Het zijn immers dezelfde organisaties die heel lang niet onderkend hebben dat er een hypotheekprobleem was, tot het te laat was. Waarom zouden ze het nu wél goed kunnen voorspellen?
Ten tweede: hoe verstandig is het om een commerciële partij dit te laten bepalen? Standard & Poor’s is een gewoon bedrijf, met commerciële belangen. Het nieuws dat Merkel en Sarkozy stelling nemen tegen het bedrijf kostte bijna 5% beurswaarde.
De macht van zulke bedrijven is inmiddels zo groot dat haar negatieve adviezen, zeker als het landen betreft, selffulfilling prophecies kunnen worden. Het lijkt dan ook verstandig om een onafhankelijke Europese waakhond op te zetten. Dat is beter dan de black box die zulke commerciële bedrijven zijn.
Reacties (11)
Eens, maar vervolgens zal je het verwijt krijgen dat die organisatie politiek is en de politieke belangen te zwaar laat wegen.
Zou het mogelijk zijn om een balans te vinden tussen commerciëel en publiek voor zo’n organisatie?
Daar vrees ik ook voor. Zo’n organisatie moet echt onafhankelijk zijn, anders is het resultaat nog slechter dan wanneer je het aan de markt overlaat.
Ik ben er tegen om zomaar een lening te geven.
Waarom geeft de EU geen lening als een soort hypotheek?
Met een paar leuke eilanden als onderpand. Of dat de Grieken bussen met lekkere wijven sturen als tegenprestatie?
Heb meer vertrouwen in de markt dan in Duitsland en Frankrijk (lees: EU). Daarnaast lijkt me de junk status van Griekenland volledig terrecht. Ze willen uit de schulden komen door meer te lenen…..
In feite is dit gewoon een ordinaire poging tot meer overheid, iets wat we totaal niet kunnen betalen (zie alle overheidstekorten). Dus, zorg als overheid dat bedrijven gezond zijn, dat is hun taak. Neem als overheid niet alle taken over.
Nee, dat is de taak van die bedrijven zelf, tenzij je meer overheid wil, natuurlijk.
@5
Zoiets heet toezicht en het toepassen van wetgeving Pedro. Meestal een overheidstaak en soms van een onafhankelijk bureau (lees semi-overheid). Overheden, waaronder de EU, hebben al de taak om de publieke sector gezond te houden. Dat betekent niet meer taken naar je toe trekken, maar de al bestaande taken naar behoren uitvoeren.
“…de vraag is waarom deze bedrijven vertrouwd worden. Het zijn immers dezelfde organisaties die heel lang niet onderkend hebben dat er een hypotheekprobleem was, tot het te laat was. Waarom zouden ze het nu wél goed kunnen voorspellen?”
Goede vraag. Maar uiteindelijk zijn het jij en ik die beslissen over het vertrouwen dat we hebben in bijv. een Griekse overheid en bepalen wij zelf of we bereid zijn om die overheid iets te lenen tegen 0%, 5%, of 10% rente (wat zich weerspiegelt in de spaarrente die wij ontvangen van onze Nederlandse banken). De adviezen van de rating agencies zijn dus gewoon adviezen en niks anders.
Als wedervraag: waarom zou een rating agency van de overheid wel te vertrouwen zijn?
Waarom kan niet iedere speler op de markt (of het nu een individu is of een bedrijf) zelf bepalen wat het risico is van een investering en op basis daarvan vrijwillig een rentepercentage of dividend afspreken? Waarom is het nodig dat de overheid ingrijpt in dit proces?
@5:
I: “Dus, zorg als overheid dat bedrijven gezond zijn, dat is hun taak”
P: “Nee, dat is de taak van die bedrijven zelf, tenzij je meer overheid wil, natuurlijk.”
lol, maar Pedro heeft hier natuurlijk gelijk. Het is toch redelijk gestoord als de overheid (lees: de belastingbetaler) moet gaan betalen om falende bedrijven “gezond te houden”.
bailout = roof
@7: Als wedervraag: waarom zou een rating agency van de overheid wel te vertrouwen zijn?
Evengoed of evenmin dus.
De vraag in de kop van dit artikel Hoe geloofwaardig is Standard & Poor’s? kan beter vervangen worden door Hoe geloofwaardig zijn de overheden?.
Een crisis als nu wordt helemaal niet veroorzaakt door een paar inhalige bankdirecteuren. Het is een gevolg van de volkomen doorgeslagen rovende overheid met z’n (semi-)publieke sector, geschifte ambtenarenapparaat, diefstal- en geweldsmonopolie, vriendjespolitiek etc. Zo.
@9:
Maar dat mag je niet zeggen: al die overheidsdienaren zijn er voor het algemene belang en ze doen hun werk met de beste bedoelingen. Ze weten ook eigenlijk beter dan wijzelf wat goed voor ons is. Ze moeten te allen tijde met volledige overgave gesteund worden! >:D
De Kredietcrisis heeft aangetoond dat rating agencies onbetrouwbaar zijn. Subprime hypotheek producten kregen de triple A status zonder dat er echt goed naar die producten werd gekeken.
zie:
http://www.nytimes.com/2008/04/27/magazine/27Credit-t.html?_r=1
Zie:
Rating agencies zijn een onderdeel van het probleem geworden. Ze zijn ook niet onafhankelijk want ze krijgen geld van banken wiens producten zij beoordelen.