Het tweede Galactico-tijdperk begint nu al erg sterk op het eerste Galactico-tijdperk te lijken. Olympique Lyon, een Europees gezien middelmatig team dat vooral goed is wanneer het tegen Real Madrid speelt, heeft ervoor gezorgd dat de club uit de Spaanse hoofdstad opnieuw de achtste finales van de Champions League niet heeft overleefd.
Real Madrid is, met zes overwinningen in de Europa Cup I en drie in zijn opvolger de Champions League, de meest succesvolle voetbalclub ooit. Florentino Perez, een vastgoedjongen en de huidige president van de club, zou deze geschiedenis van topresultaten maar wat graag naar zich toetrekken. Als we naar zijn twee bewindsperiodes kijken, moeten we ons vooral afvragen hoe de man zelf zo rijk heeft kunnen worden. Het doen van goede investeringen is namelijk blijkbaar niet zijn forte.
Ga maar na. In 1998 en 2000 won Real Madrid, nog onder het presidentschap van Lorenzo Sanz, twee keer de Champions League. De sterspeler in dat team was Raul, afkomstig uit de eigen jeugdopleiding. Verder bevatte het allerlei fraaie spelers, zoals bijvoorbeeld Predrag Mijatovic, of Steve McManaman. Spelers die echter in de meeste gevallen niet tot ruwweg de allerbesten van de wereld gerekend werden. Spelers die ook nadrukkelijk het hoogtepunt van hun carriere bij Real Madrid beleefden.
In de zomer van 2000 verloor Sanz, die nota bene zoveel successen gebracht had, de verkiezing voor het presidentschap van de club van Florentino Perez, die beloofde dat, met hem aan het hoofd, Real Madrid voortaan altijd alles zou winnen. De successen waren de Real-aanhang klaarblijkelijk naar het hoofd gestegen. Perez wilde garanderen dat Real alles zou winnen door systematisch de beste spelers van de wereld te kopen. Toen nog met een snelheid van een per seizoen. Het eerste jaar kwam Luis Figo. Het jaar daarop, de beste speler ter wereld, Zinedine Zidane. Met hem in de ploeg won Real nog een keer de Champions League. Het jaar daarna kwam Ronaldo, en toen David Beckham. De machine van Real Madrid haperde eerst even, en toen, seizoen 2003-2004, volgde de instorting. Een instorting die daarna nog drie jaar doorging. Jaren zonder prijzen.
Perez werd terecht afgezet, maar toen, een paar jaar later, weer herkozen. Dit toont de zwakheid van het geheugen van de kiezers aan. Hij won, omdat de aanhang van de club onbewust ook de successen van eind jaren negentig aan hem toeschreef, hoewel Perez toen nog geen voorzitter was. Perez had ondertussen nog meer geld, en nog minder geduld, en besloot dit keer alle grote spelers van de wereld in een keer te kopen. Kaká kwam, Cristiano Ronaldo kwam, de transfer van Ribéry ketste af. Een wanstaltig team met veel teveel sterren.
Het echec van dit team hebben we gisteravond beleefd. Real Madrid-Olympique Lyon 1-1. Olympique gaat door.
Reacties (4)
Sportief succes is dus niet te koop, gelukkig.
Aan de andere kant is het ook zo dat clubs met een relatief klein budget, zoals de Nederlandse, geen schijn van kans maken op winst van de cup met de grote oren.
Mijatovic… those were the days. Lees trouwens dat hij sinds 2006 technisch directeur is bij Real, zelfde periode als Capello aangetrokken. In dat jaar werd men kampioen (met Van Nistelrooij en Cannavaro) maar moest Capello wel vertrekken.
Ja, het duo Mijatovic-Suker. Schitterend.
Het lijkt er trouwens inderdaad op dat deze nederlaag voor chaos bij Real Madrid gaat zorgen. Voetbaldirecteur Jorge Valdano heeft gezegd dat coach Pellegrini´s positie niet ter discussie staat. http://www.guardian.co.uk/football/2010/mar/11/manuel-pellegrini-real-madrid
Nu is het een ongeschreven wet dat, wanneer een club in het openbaar zijn vertrouwen in een coach uitspreekt, de coach in kwestie binnen een week ontslagen is. Het zou makkelijk kunnen dat Real, in de verwarring van de komende weken, ook zijn kansen op het landskampioenschap verspeelt.
lol@Berend
en ach ja, ik vind Barca toch sympathieker dus als Real het voor zichzelf verpest: prima ;)