Een van de laatste medisch-ethische kwesties rondom zelfbeschikking lijkt opgelost: vrouwen mogen voortaan zelf beslissen of ze bij een pijnlijke bevalling een ruggenprik willen. Tot nu toe vonden veel artsen dat pijn bij de bevalling hoort. Van alle westerse landen wordt in Nederland het minst gedaan aan pijnbestrijding bij de bevalling.
Het was toch ook wel een curieus fenomeen. Waar Nederland in andere, veel zwaarwegender medisch-ethische kwesties, zoals o.a. abortus en euthanasie, internationaal voorop liep bij het benadrukken van het zelfbeschikkingsrecht van patiënten, bleef de bevalling het terrein van medische bevoogding. En dat terwijl progressief beleid op dit terrein veel eenvoudiger door te voeren viel, omdat er geen sprake is van religieus-politiek verzet.
Reacties (4)
Overdag was de ruggenprik al ruim voorradig en was de praktijk “u vraagt, wij draaien”.
De enige reden dat het ’s nachts niet gebeurde was omdat de anesthesisten er niet voor in huis wilden komen.
Geen ethische reden, niks. Gewoon niet je bed uit willen.
joost, dan doe jij dat toch lekker zelf, als je het zo goed weet over anderen!
@2: Nog iets nuttigs te melden? Mijn opmerking is gewoon een constatering, uit de eerste hand.
Tsjah, het lijkt me eerder dat Nederland ook met abortus en euthanasie juist heel bevoogdend omgaat. Wist u dat in het vergelijkingsmateriaal dat u nogal expliciet kiest, de VS, de helft van alle vrouwen in haar leven ten minste 1 abortus zal ondergaan?
De bevoogdende wijze waarop we met de ruggeprik omspringen, lijkt me, net zoals we dat met euthanasie en abortus doen, juist een teken dat ons land vooral gekenmerkt wordt door zorgvuldigheid. Gezien de risico’s van de ruggeprik, lijkt het ermee uitvoeren van 95% van de bevallingen me volstrekt van lotje getikt.
Hopelijk blijven we net zo bevoogdend doen over de ruggeprik als we al deden voordat de nachtelijke ruggeprik standaard mogelijk werd; het is gewoon een bijzonder slecht idee om naalden in je ruggegraat te steken als het niet strikt noodzakelijk is; hele forums zijn volgeschreven over wat er allemaal mis kan gaan. Bovendien duurt de bevalling langer en is het dus ook nog eens suboptimaal voor je kind.
Desalniettemin goed dat deze vrijheid nu expliciet is uitgesproken; op dezelfde forums staat het namelijk ook vol met doodsbange getraumatiseerde vrouwen.
Overigens is er ook al geruime tijd het PCA-pompje, waarbij de bevallende vrouw zichzelf via een infuus pijnstillers kan toedienen, maar waarbij je geen naald in onmisbare lichaamsdelen hoeft te steken.