Gevoelige gelovigen

Reet columneert er op los naar aanleiding van uitspraken van minister Donner dat het verbod op smalende godslastering weer in ere hersteld zou moeten worden. Ironisch genoeg dacht ik juist na de dood van Van Gogh dat het een goed signaal zou zijn om de betreffende artikelen 147 en 147A van het Wetboek van Strafrecht geheel af te schaffen. Maar nee, de heer Donner, die al eerder met zijn kompaan Balkenende ten strijde trok tegen de uitwassen van de fundamentalistische satire, wil bekijken of mensen vaker vervolgd kunnen worden voor godslasterlijk taalgebruik. Hij wilde daarmee niet zeggen dat Theo van Gogh te ver is gegaan, zo werd mij van Teletekstwege verzekerd, maar vond het klaarblijkelijk wel nodig om aldus kracht bij te zetten aan zijn pleidooi “dat je mensen niet tot in het diepst van hun overtuiging en op grove wijze mag beledigen”. Toen ik opperde deze bepalingen te schrappen, vermeldde ik dat Karel van ’t Reve eind jaren tachtig pleitte voor afschaffing van het strafrechtelijk verbod op smalende godslastering. Het gezelschap wordt immer beter, want zijn broer had al in 1967 een dergelijk pleidooi gehouden. Gerard Reve eindigde in het befaamde ezelproces zijn Pleitrede voor het Hof* als volgt:

[i]”Hiermede kom ik aan het einde van mijn pleidooi. Het is misschien voor het eerst in de Nederlandse rechtspraak, dat een verdacht iets requireert, maar het zij mij toegestaan. In deze zaak staat voor mij betrekkelijk weinig op het spel: wat last, wat drukte, wat opwinding, en de kans op een minuscule boete – gevangenisstraf zou wel sjiek zijn, maar mij lukt zoiets toch nooit – welke boete ik vermoedelijk voor de fiscus nog als kosten van verwerving van mijn bruto inkomen zou mogen aftrekken: ziedaar mijn risico’s. Deze zaak echter, klein en min of meer lachwekkend als zij moge schijnen, is van principieel belang voor de toekomst van de traditionele burgerlijke vrijheden. Daarom meen ik, als burger van de rechtsstaat die dit land nog steeds is, te mogen eisen dat U een vonnis zult vellen, dat, hoe het ook voor mij persoonlijk moge uitvallen, door de jurisprudentie die het schept, ertoe zal bijdragen dat deze wet, die in strijd is met de beginselen ener moderne rechtsstaat, en die koren op de molen is van de vijanden der vrijheid, terecht komt op de enige plaats waar zij thuisbehoort, en dat is: in de prullenmand.
Moge de Geest, die niet de wil van mensen gehoorzaamt, maar die waait waar hij Zelf wil, U bij het vellen van Uw vonnis leiden. Ik dank u.”[/i]

* Uit Gerard Reve – Verzameld Werk deel 2, Uitgeverij L.J. Veen