God zij dank voor Manmohan Singh

Zelfs bij de grootste terreuraanslagen is de daadwerkelijke schade meestal vrij gering. De belangrijkste vraag is over het algemeen wat de uitwerking van de daad op het brein van de machthebbers is. De afgelopen tien jaar hebben om deze reden grote terreuraanslagen verschillende malen desastreuze gevolgen gehad. In september 1999 markeerde de aanslagen op enkele flatgebouwen in Moskou (waarvan de toedracht omstreden is) een keerpunt in de recente geschiedenis van Rusland: het gaf Poetin de gelegenheid om de democratisering van het land geleidelijk ongedaan te maken. De aanslagen van 11 september in New York en Washington DC werden door president Bush gebruikt om een buitenlandse politiek te voeren die xenofobe trekken had, en de wereld ernstig gedestabiliseerd heeft.

In India zou nu een gevaarlijke situatie kunnen ontstaan. Het lijkt waarschijnlijk dat de aanslagen in Mumbai een verband hebben met Pakistan. De druk op de Indiase regering om in de richting van Pakistan uit te halen zal erg sterk worden. Pakistan is echter een land in crisis, dat bovendien een atoombom heeft. India heeft ook een atoombom, en de twee landen hebben een lange geschiedenis van vijandschap.

Maar misschien dat de wereld dit keer geluk heeft. De leider van India is namelijk Manmohan Singh. Singh is in sommige opzichten enigszins te vergelijken met Barack Obama. Ook hij heeft zijn carriere in de eerste plaats te danken aan zijn academische prestaties (MA van Cambridge, PhD van Oxford), en ook hij heeft, als lid van een gediscrimineerde minderheid, de Sikhs, het hoogste ambt in zijn land veroverd. In het geval van Singh is dit wellicht nog uitzonderlijker dan bij Obama. Nog in de jaren tachtig dreigde er een aantal keren een burgeroorlog tussen Sikhs en Hindoes uit te breken, en een voormalig premier en leider van Singh’s partij, Indira Gandhi, is zelfs door extremistische Sikhs vermoord. Anders dan Obama is Singh niet meer de jongste (hij is 77), en heeft hij een lange staat van dienst. Begin jaren negentig was hij minister van Financiën, en hij was verantwoordelijk voor de hervormingen die de sterke economische groei van India in de afgelopen jaren mogelijk maakten.

Het is niet erg lang geleden dat Singh premier werd. Zijn voorganger, Atal Vajpayee, maakte deel uit van de BJP, die als ‘hindoe-nationalistisch’ omschreven zou kunnen worden. Met hem aan de macht zouden we ons hart vast moeten houden. Met Singh is er wellicht hoop.