In Europa vinden we het heel gewoon dat we een alarmnummer hebben waar we voor alle acute rampspoed naar kunnen bellen. Maar in India was dat tot 10 jaar geleden helemaal niet zo gewoon. Daar belde je je lokale ziekenhuis als je buurman een hartaanval kreeg, het brandweerstation in de wijk als het fornuis in de hens stond en de lokale politiepost als je overvallen werd. In sommige staten had je geluk als er voor brandweer en/of politie een standaardnummer was. Maar voor ambulances was het altijd behelpen.
Tot de baas van Satyam, B. Ramalinga Raju, het initiatief nam om met EMRI aan de slag te gaan. Het werd een groot succes in de eerste drie staten. Een vast nummer voor alle noodgevallen, een callcenter en speciale ambulances. Tot Raju van zijn troon viel vanwege fraude. Satyam werd opgeslokt en de geldstroom leek op te drogen. Gelukkig nam G.V.K. Reddy het stokje over.
Nu is EMRI actief in dertien staten en heeft meerdere honderdduizenden levens gered.
In 2008 mocht ik een van de EMRI call centers bezoeken. Daar vertelden ze hoe de nu gebruikte ambulance tot stand is gekomen. Ze hebben ongeveer 20 ambulance uit verschillende landen gehaald in het begin en gebruikten ze allemaal. Toen hebben ze alle ervaringen op een rijtje gezet en een nieuwe ambulance ontworpen.
Een paar details weet ik daar nog van. Extra sterke schokdemping vanwege de beroerde wegen. Een drie keer zo grote tank met zuurstof omdat ze soms wel een uur moesten rijden met een slachtoffer voordat ze bij een ziekenhuis waren. En plaats voor drie extra familieleden want in India gaat de hele familie gelijk mee naar het ziekenhuis.
Reacties (3)
108 ??? raar nummer… maar wie krijg je aan de lijn als je in India 112 belt?
Tot eind jaren ’80 moest we 2345 bellen voor de brandweer, 1666 voor de politie en voor het ziekenhuis 058-nogwat, dus wat dat betreft scheelt het maar een jaar of tien. Ik woonde dan wel in een dorp, maar ‘heel gewoon’ is het dus nog helemaal niet zo lang.
Heb net op wikipedia gecheckt en 06-11 bestaat pas sinds 1990. Ik vermoed dus dat de schrijver van dit stuk dateert van niet ver voor 1990 en/of uit een grote stad komt…
Of een slecht geheugen heeft. Of niet voldoende rampspoed heeft meegemaakt :-}