Gegen die Wand

Gegen die Wand werd deze week door de Nederlandse filmjournalisten verkozen tot beste film van 2004. De Duits/Turkse film won nipt van Lost in Translation van Sofia Coppola waarin Bill Murray een uitgerangeerde acteur speelt die een net niet liefdesrelatie in Japan beleeft met Scarlett Johansson, tot elkaar gebracht door de eenzaamheid en vervreemding die zij ervaren in het surrealistische Tokyo. Laatstgenoemde film is aardig en niet meer dan dat. Reden temeer om Gegen die Wand eens goed onder de loep te nemen en wel middels de onlangs uitgekomen dvd, want Sik verkiest in deze donkere koude dagen zijn warme huiskamer boven de overmatig ge-airconditioneerde bioscoopzalen.

De film opent prachtig met een traditioneel Turks orkest dat aan de oevers van de Bosporus met de daarachter oprijzende minaretten van Istanbul, haar weemoedige liederen vertolkt. Dit orkest wordt effectief ingezet wanneer er een een nieuw hoofdstuk in het verhaal wordt ingeluid. Cahit is een randfiguur, al zuipend en snuivend slaat hij zich door het leven en zijn geld verdient hij als glazenophaler in een concerthal in Hamburg. Sinds de dood van zijn vrouw Katrina leeft hij zelf ook niet meer en de zwijnestal waarin hij leeft, vormt daar het beste bewijs van. Op een avond vol dronkenschap zet hij zijn voet op het gaspedaal en ramt zijn auto gegen die wand. De zelfmoordpoging mislukt en Cahit komt terecht in een kliniek alwaar hij de beminnelijke en twintig jaar jongere Sibel tegen het lijf loopt die ook al vol levenslust is en getracht heeft haar polsen door te snijden. Deze idyllische uitgangssituatie vormt natuurlijk de basis voor een liefdesverhaal.

Sibel heeft namelijk de huwbare leeftijd bereikt en haar ouders willen dat ze haar leven met een Turk gaat delen. Om aan een keuze door haar ouders te ontkomen, vraagt ze Cahit om een schijnhuwelijk met haar aan te gaan met dien verstande dat ze beiden hun vrijheid behouden. Cahit die haar in eerste instantie voor gek verklaard, stemt na een aantal malen van su