Geen bal op tv | Wilders Wereld

Een uur voordat bekend werd hoe goed Geert Wilders en zijn pan-Europese collega-Eurofoben het in de verkiezingen hadden gedaan, deden in de documentaire Wilders Wereld enkele ex-PVV’ers een boekje open over het reilen en zeilen in de partij van de jonge blonde oppergod van de vaderlandse politiek.

Nu kwamen er louter ex-fractiegenoten aan het woord, waaronder helaas geen Eric Lucassen. Maar wel Hero ‘Niks leuker dan een kraker een brandende vlek in zijn rug meppen’ Brinkman, Richard ‘ik was ooit schooldirecteur’ Mos en Marcial ‘Ober, één kopstootje’ Hernandes. Allemaal brave huisvaders die vol idealisme aan het avontuur begonnen waren en toen van een koude kermis thuiskwamen. Zo’n verregende kermis waar de kermisklanten absoluut geen zin hebben om het de klanten naar de zin te maken en eigenlijk op één ding uit zijn: troubles. 

De idealisten bleken namelijk helemaal geen eigen mening te mogen hebben. En Geert Wilders bleek een verstokte kettingroker die weigert rekening te houden met astmapatiënten. En nadat Martin Bosma de fractie om input heeft gevraagd voor het partijprogramma, doet hij daar helemaal niks mee, maar schrijft hij domweg op dat Turkije Constantinopel terug aan de Grieken moet geven. En volgens mij was het Louis Bontes die met tranen in zijn ogen vertelt hoe Eric Lucassen de prachtige schoolplaat die hij boven zijn bureau had hangen op zijn kop kapot sloeg omdat hij niet de enige wilde zijn die koppijn had van de fles wodka die hij de avond ervoor had genuttigd. Of zoiets.

Kortom, niks nieuws onder de zon. De Patjepeeërs van de Vrijheid Om Ongestraft In De Brievenbus Van Je Buurvrouw Te Pissen Als Jij Daar Zin An Hebt worden geleid door een paranoïde alleenheerser die geen tegenspraak duldt, niemand vertrouwt en als de dood is voor verraad.

We kwamen dus zo goed als niks nieuws te weten. Behalve dan dat Wilders zijn fractie ooit mee heeft genomen naar De Efteling om een keer of 17 in de rij te staan voor Droomvlucht. De psychologische duiding liet niet lang op zich wachten. Het was zijn vlucht uit de realiteit. Weg van zijn bewakers, van de duistere werkelijkheid, van de Mohammedanen, van de Polen, van de Linkschmenschen, van Eurabië en van iedereen die hem kapot wil hebben.

Een dag later maakte Geert-vertrouweling Fleur Agema in haar column in FAB bekend dat ze smoorverliefd is op partijgenoot Léon de Jong. Wat de schuld was van ‘blonde cupido’ Geert Wilders, die in een groepsapp (“niet iets seks-sekte-achtigs”, aldus Fleur Agema – alsof ik dat dacht) over het Eurovisiesongfestival voorstelde dat de twee singles maar samen moesten kijken hoe The Common Limericks de strijd aangingen met die bebaarde Wiener Schnitzel. In schier onnavolgbaar proza krijgen wij een duizelingwekkend alledaags kijkje krijgen achter de duistere schermen van de PVV. Iets zegt mij dat dit stukje veel meer vertelt dan het wil vertellen. Ladies and gentlemen, start uw close reading engines.