Geen bal op tv | Ellen, John Travolta & Olivia Newton John

COLUMN - Waarin Max Molovich tijdens het zappen blijft steken bij Ellen en daar John Travolta en Olivia Newton John ziet zitten. Vooral John Travolta jaagt hem angst aan.

Ik keek naar Ellen. U weet wel, de talkshow rond de hoogblonde, lesbische troonopvolger van Oprah Winfrey. Olivia Newton John en John Travolta waren te gast. Met name John Travolta ziet er angstaanjagend uit. Als een levende paspop. Zijn gezicht lijkt van plastic. Bevroren in een vreemde grimas. Alsof hij gevangen zit in een lichaam dat niet van hem is. Alsof hij eruit wil, maar niet weet hoe. Alsof een Chinese robotfabrikant een John Travolta-robot heeft gemaakt, maar slechts een bibberende VHS-kopie van Grease tot z’n beschikking had om het model op te baseren, waardoor John Travolta nu spleetoogjes, iets te hoge jukbeenderen en een hip sikje heeft.

John Travolta zingt en danst tegenwoordig trouwens ook als een slechte imitatie van John Travolta. Hij heeft een plaatje opgenomen. Met Olivia Newton John dus. Daar is een singel uit voortgekomen. I think you might like it, heet het. I think you don’t wanna see this, had het beter geheten. Je kunt je niet voorstellen hoe huiveringwekkend het resultaat is. De hel, dat zijn John Travolta en Olivia Newton John die anno 2012 een kerstliedje zingen. Het kindeke Jezus is geboren en vervolgens gestorven om onze zonden op zich te nemen. Maar als je dit ziet, dan weet je dat het allemaal voor niks is geweest. Het heeft geen zin gehad, de wereld is voorgoed reddeloos verloren.

Het publiek van Ellen echter, was laaiend enthousiast. Op het hysterische af. Tijdens de commercial break deden John Travolta en Olivia Newton John hun belachelijke nieuwe dansje. De tent werd afgebroken. Het publiek went wild. Wat is dat toch met dit soort Amerikanen? Waarom vinden ze het zo leuk om met z’n allen te laten blijken hoe leuk ze iets vinden wat overduidelijk verschrikkelijk is? Waarom beginnen ze met z’n allen te gillen als John Travolta vertelt dat het vaderschap hem zo goed bevalt? Of als John en Olivia vertellen wat een feest het was om samen een plaatje op te nemen? Ik weet wel, er zit daar iemand die aangeeft als er geklapt of gejuicht moet worden. Maar waarom zo hard? En waarom bij het minste geringste?

Mensen proberen te voldoen aan een verwachtingspatroon. Ze zijn bij Ellen. Dat is een voorrecht. Ze zijn de uitverkorenen. Dat willen ze laten blijken. Als kijker ervaar ik het niet bepaald als prettig aan te moeten horen hoe blij al die mensen zijn dat zij erbij zijn en ik niet. De ouderwetse lachband moest aanstekelijk werken. Doordat je mensen hoorde lachen, ging je zelf ook lachen. Ik kan me niet voorstellen dat al dat hysterisch gegil aanstekelijk werkt. Dat er vrouwen juichend van hun bank springen en het hele huishouden bij elkaar beginnen te gillen omdat het publiek van Ellen zo aanstekelijk gilt wanneer ze te horen krijgen dat alle aanwezigen een gesigneerd exemplaar van de nieuwe cd van John Travolta en Olivia Newton John mee naar huis mogen nemen.