Kweenie…fotografen met spullen als deze meneer nemen per dag 100’n, foto’s..meestal in snelle reeksen. Thuis achter de pc/Mac kiezen ze dan wat achter het oog achter de camara past.
Kwam ooit zijn meneer tegen in een jungle (David nogwat), die drukte op een knop en na een paar seconden paar honderd opnames. Het is de keuze uit die grote hoop naderhand wat een fotograaf momenteel boven het maaiveld uit laat steken.
Ik vind ze koud…fraai maar koud.
#2
vast goed
Larie koek. Al laat je mij honderdduizenden foto’s maken, dan krijg je nog niet zulke standbeelden van foto’s. Hooguit een toevalstreffer, maar daar redt je het als fotograaf niet mee.
#3
larie
Ho ho, nie schelden. Mijn nick is zorgvuldig gekozen om de lichtheid van de en mijn comments hier te schetsen. Zelf bekijk ik de dingen Shoshin, althans ik neem mij dat voor.
Lariekoek is onzin, larie is shoshin.
Maar wellicht is ‘vast goed’ ook zoiets..bijna goed zeg maar…de twijfel.
Wat ik bedoel, on topic, is dat U en ik “honderduizenden foto’s” kunnen maken maar dat de kunstenaar erin slaagt precies eruit te plukken wat hem, veelal de kijker ook, wat doet. In dit geval vind ik de keuze koud, zoals u zegt “standbeelden”…een keuze wellicht maar niet de mijne.
#4
larie
Compositie, precies wat zo bijzonder is..echter..onze reticularis (tennisbal onder onze neocortex)..zeeft, geheel gebonden aan de persoon, waarnemingen uit om dat wat doorgelaten wordt tot een indruk te laten komen.
Fraaie compositie maar de zo persoonlijke zeef liet het warme weg. (zeur maar wat, time to go, nuf said :)
#5
Sytze Vliegen
Ik zou zeggen: “mooi stoffie, waar heb je dat pak vandaan?”
Zoiets maken is verder een makkie, als je maar “het juiste moment” in de gaten houdt.
Reacties (5)
Kweenie…fotografen met spullen als deze meneer nemen per dag 100’n, foto’s..meestal in snelle reeksen. Thuis achter de pc/Mac kiezen ze dan wat achter het oog achter de camara past.
Kwam ooit zijn meneer tegen in een jungle (David nogwat), die drukte op een knop en na een paar seconden paar honderd opnames. Het is de keuze uit die grote hoop naderhand wat een fotograaf momenteel boven het maaiveld uit laat steken.
Ik vind ze koud…fraai maar koud.
Larie koek. Al laat je mij honderdduizenden foto’s maken, dan krijg je nog niet zulke standbeelden van foto’s. Hooguit een toevalstreffer, maar daar redt je het als fotograaf niet mee.
Ho ho, nie schelden. Mijn nick is zorgvuldig gekozen om de lichtheid van de en mijn comments hier te schetsen. Zelf bekijk ik de dingen Shoshin, althans ik neem mij dat voor.
Lariekoek is onzin, larie is shoshin.
Maar wellicht is ‘vast goed’ ook zoiets..bijna goed zeg maar…de twijfel.
Wat ik bedoel, on topic, is dat U en ik “honderduizenden foto’s” kunnen maken maar dat de kunstenaar erin slaagt precies eruit te plukken wat hem, veelal de kijker ook, wat doet. In dit geval vind ik de keuze koud, zoals u zegt “standbeelden”…een keuze wellicht maar niet de mijne.
Compositie, precies wat zo bijzonder is..echter..onze reticularis (tennisbal onder onze neocortex)..zeeft, geheel gebonden aan de persoon, waarnemingen uit om dat wat doorgelaten wordt tot een indruk te laten komen.
Fraaie compositie maar de zo persoonlijke zeef liet het warme weg. (zeur maar wat, time to go, nuf said :)
Ik zou zeggen: “mooi stoffie, waar heb je dat pak vandaan?”
Zoiets maken is verder een makkie, als je maar “het juiste moment” in de gaten houdt.