Sinds Seattle is het een stuk makkelijker om aandacht te krijgen voor je protest tegen globalisering en zo. De journalist-tot-actievoerder ratio leek wel 1:1.
Zie de hele, wederom fraaie, serie van Boston Globe. En let vooral op de foto’s 11, 12, 19, 20 en 24.
Reacties (8)
Gelul, die demonstranten moeten zo ver uit de buurt van de top blijven dat geen van de deelnemers of verslaggevers er enig benul van heeft. Alleen reporters die er speciaal op uit trekken om de demonstratie te zien krijgen er nog iets van mee.
@Anoniem alsof locatie nog relevant is in deze tijd. Ik denk dat er minstens net zo veel reporters als bij de G20 zelf opdracht hebben gekregen om koste wat het kost bij de demonstraties aanwezig te zijn, waar die ook gehouden werden.
Veel van de rode substantie ziet er niet echt bloedachtig uit. Wel slim, om rode verf in je mond te doen en dat dan voor het oog van de camera uit je mond laten lopen, of een verf ballonnetje uit te knijpen met je hand op je hoofd gedrukt voor de cameras.
@3: Vertel, welke foto’s zijn nepbloed en welke echt en waar zie je dat aan?
#32 zou inderdaad goed nep kunnen zijn.
Beetje lafjes dat die fotografen helmpjes dragen.
Mooie foto’s!
Mooi foto’s inderdaad. Het bijschrift van Steeph is minder. Het is namelijk niet makkelijker maar moeilijker (dan in de tijd van Seattle ’99) om aandacht van de media te krijgen, en zeker om ook inhoudelijk goede berichtgeving te krijgen. Meeste media vinden het allang geen nieuws meer en willen steed grotere aantallen demonstranten en meer spektakel.
Verder waren er best wel veel journalisten, maar die staan allemaal op een kluitje daar waar de rel dreigt. De verhouding was zeker niet 1:1, want dat zou betekenenen dat er (op woensdag 1 april) zo’n 5000 journalisten waren (zoveel demonstranten waren er namelijk volgens de politie in de binnenstad). Overigens bericht The Guardian dat de omgekomen passant waarschijnlijk door de politie aangepakt is, voor hij omverleed. (http://www.guardian.co.uk/world/2009/apr/05/g20-protest-ian-tomlinson)
(ik kom er net vandaan)
Staan de fotografen waar de rel dreigt, of dreigt de rel daar waar de fotografen staan? Bij foto 11 lijkt het op het laatste.
Een demonstrant loopt echt niet de hele tijd met z’n oude monitor onder de arm om die, net als er toevallig fotografen bij zijn, ergens door een raam te gooien.
De fotografen: “Ah, toe nou. Eéntje maar, hier wij halen ‘m wel voor je en dan gooi jij ‘m er door heen.” Soort peer pressure en die aandacht is best leuk en ach, die ruit was toch al stuk.