COLUMN, NIEUWS - Lieve jongens en meisjes van het Nobelcomité,
We zijn diep geroerd dat al uw wijsheid ons als vredestichter van het jaar heeft aangewezen. Graag hadden we de Nobelprijs in ontvangst genomen. Eerlijkheid gebied ons echter hier van af te zien.
We kunnen niet altijd open en eerlijk zijn, maar dit is een moment waarop dat meer dan gepast is. In deze roerige tijden willen we voorkomen dat al onze inwoners dit als de risee van het jaar zullen kwalificeren.
Het is waar: we hebben op ons grondgebied heel wat oorlogen meegemaakt. Gelukkig horen de meesten tot het verleden. Helaas zijn er nog gebieden waar die rust erg betrekkelijk is.
Het is waar: we hebben de laatste decennia menig bijdrage geleverd aan de oplossing van conflicten. Helaas verdienden niet alle bijdragen een schoonheidsprijs, laat staan de Nobelprijs voor de Vrede.
Het is aardig van u dat u de periode na de Tweede Wereldoorlog als een tijdperk van rust en vrede beschouwt. Zoals gesteld: binnen ons grondgebied is dat uiterst betrekkelijk. Maar ook over ons aandeel aan de wereldvrede mogen we ons niet op de borst roffelen.
Na de Tweede Wereldoorlog hebben wij herhaaldelijk een bijdrage geleverd aan conflicten ver van onze bedden. U herinnert zich misschien Korea en Vietnam nog? Maar ook zeer recent hebben wij blind een van onze bondgenoten gevolgd in oorlogen die nu door velen als twijfelachtig worden gezien. En hoe wij ons best ook doen vrede te stichten in het Midden-Oosten, het lijkt nog nergens op, mede door onze interne verdeeldheid hoe wij dat moeten aanpakken.
Het zal even aan uw aandacht zijn ontsnapt maar tot onze spijt moeten wij u tevens meedelen dat ook onze pogingen de monetaire unie te redden, tot veel onrust en oproer leidt.
We zijn erkentelijk voor uw oordeel, maar zullen het beschouwen als een stimulans er nu eens echt voor te gaan, zodat wij over enige jaren de enige, echte Nobelprijswinnaars voor de Vrede zullen zijn. Nu zijn wij het aan onze eer verplicht de prijs te weigeren.
Veel succes met uw andere prijzen,
de Europese Unie.
Reacties (27)
Toch vreemd dat een regering die aan de EU de nobelprijs voor de vrede uitrijkt zelf geen EU lid wil worden.
@1 De prijs wordt niet uitgereikt door de regering.
Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken, dat de vredesprijs in een neerwaartse spiraal zit.
NB : en @Thallman diskwalificeert zichzelf (hoewel die vredeprijs wel erg gepolitiseerd is).
Ik hoor dat Poetin, Chavez en Mugabe de andere kandidaten waren.
Op onze aardkloot is de EU het project met de grootste impact voor economische voorspoed en stabiliteit ooit. Nu nog even zien of de EU democratischer en tegelijkertijd slagvaardiger kan worden. Als het zover komt, mag de Nobelprijs een tweede keer aan de EU worden uitgereikt.
De prijs is voor de EU (en zijn voorlopers) als instituut, niet voor het collectief van lidstaten. De EU was niet betrokken bij de Golfoorlogen, laat staan bij Vietnam en Korea. Ik kan een hoop kritiek op de keuze voor de EU als winnaar begrijpen, maar dit slaat nergens op.
Bovendien gaat het niet eens om de hele track record van een winnaar; hij of zij krijgt hem vanwege één specifieke actie die als lovenswaardig wordt gezien. Kissinger kreeg hem voor de ‘vrede’ in Vietnam, Begin en Sadat voor de onderhandelingen tussen hun landen, Arafat en Rabin voor hun aandeel in het vredesproces. Geen van die Nobelprijzen was een oeuvreprijs. Tenminste, dat mag ik hopen.
Hoe de waarheid wordt verdraaid konden we vandaag weer zien.
Wanneer de tweede wereldoorlog begon is voor discussie vatbaar, maar het was of 1870, of 1919.
In 1870 vielen de Fransen voor de zoveelste keer het gebied wat nu Duitsland is binnen, wat Bismarck de gegenheid gaf een Duitse unie op te richten.
Die was zo succesvol dat Britten en Fransen zich bedreigd voelden, en zo kregen we in 1914 een grotere oorlog.
Die won de VS, om z’n oorlogsleningen aan Britten en Fransen veilig te stellen, en die VS werkte vervolgens mee aan het zogenaamde Verdrag van Versailles van 1919, wat Duitsland een kopje kleiner probeerde te maken.
Dat leidde tot grote ellende in Duitsland, en ene Hitler die Versailles terug wilde draaien.
Britten en Amerikanen vonden dat maar niets, gaven een garantie aan Polen, Hitler wilde Danzig terug, een verbinding naar O Pruisen, en een einde aan discriminatie van Duitsers in Polen, en zo kregen we weer oorlog.
Die oorlog verdeelde Europa tussen de VS en de USSR, en zo kon Europa tot 1990 slagveld blijven, gelukkig van een koude oorlog.
Het westerse deel van Europa moest één worden, van Churchill, om Duitsland onder de duim te houden.
Daar komt nu dank zij incompetentie of grove nalatigheid van de Bende van Brussel een eind aan, de Z landen moeten door Duitsland worden gesubsidieerd, Duitsers zien niet waarom zij voor de derde keer het kind van de rekening zouden moeten worden.
Merkel zei al een jaar of zo geleden dat vrede in Europa niet meer vanzelfsprekend is.
Terwijl in Griekenland de molotovcocktails naar de politie worden gegooid, Merkel wordt opgewacht door betogers in Nazi uniformen, en Spaanse oproerpolitie de werkelozen uiteendrijft, en ik persoonlijk vrees voor een machtsgreep door Brussel in de trant van de VS Civil War, nu wordt aan de Bende van Brussel de Nobelprijs voor Vrede uitgereikt.
Het comité was kennelijk nog niet op de hoogte van Monti’s uitspraak ‘dat kritiek op de EU strafbaar moet worden’.
Medewerking van de EU aan VS imperialistische oorlogen laat ik maar buiten beschouwing.
Nog één opmerking, de beste nederzettingenbouwer, Rabin, kreeg ook eens een Nobelprijs voor Vrede.
Blijft voer voor discussie. Waarom Obama en Arafat wel en Reagan niet bijvoorbeeld. Of volgend jaar de republikeinse partij :)?
Sinds wanneer behoort Bosnië tot de EU? Ik krijg het idee dat Cokema Europa, de EU en de NAVO door elkaar haalt (en niet alleen als het over Bosnië gaat). Daardoor rammelt het stuk aan alle kanten.
Sinds Kissinger hem kreeg is de Nobelprijs voor de vrede van nul en gener waarde.
Zeggeh, wij zijn allemaal gedeeltelijk winnaar, dus hoezo mag jij em voor ons allemaal weigeren?
Ik stel een referendum voor.
@11 Europa en democratie? Waar heb jij de afgelopen jaren geleefd?
@1 Dat wou Noorwegen wel tot zelfs in de jaren 90 aan toe. Maar ze hadden wat problemen met het visserij beleid vooral.
Geef het wat tijd, dat soort dingen moet je niet haasten. En dat is wat de EU veel te veel doet.. haasten.
Gelukkig heeft Europa net Libië vredig weten te bevrijden.
Ai ai ai, die weigering belooft niet veel goeds.
Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee:http://www.telegraaf.nl/dft/goeroes/alexandersassenvanelsloo/13068297/__Crisis_bescherming__.html
licht het aan mij of worden die banners hier steeds groter ?
@9 Tja, Bosnië is alleen nog maar kandidaat-lidstaat en, voor zover ik weet, zijn er nog geen onderhandelingen gaande over definitieve toetreding. Dat had anders (beter) geformuleerd kunnen worden.
En wat de rammelende rest betreft: het is het Nobelcomité zelf die refereert aan de decennia sinds de Tweede Wereldoorlog. De EU is pas 13 jaar later opgericht. Dus ik betrok de periodebeschrijving van het comité er een beetje in. Daarbij vergetend hoe landen, die in 1958 en later lidstaat van de EU werden heel vreedzaam in hun koloniën tekeer gingen. Daarbij ook vergeten te melden hoe individuele lidstaten ook na 1958 niet te beroerd waren op enigerlei wijze, al was het alleen maar met wapenhandel, betrokken te zijn bij oorlogen waar dan ook.
Ik geef toe: het had beter gekund, zelfs al is het satire. Maar komop zeg, de EU is toch geen abstractie waar het gedrag van individuele lidstaten, al dan niet met andere samenwerkend, los van de Unie gezien kan worden? Als Unie had men toch individuelel lidstaten net zo tot de orde kunnen roepen als men nu doet in de eurocrisis?
Hoe denk jij eigenlijk over die prijs?
Nu de EU voor de keus staat, instorten of een machtsgreep, probeert men ons te intimideren met vrees voor oorlog.
Zelfs Hillary is van stal gehaald, het mens wat iets te zeggen schijnt te hebben over de VS oorlogen.
Zal binnenkort ook nog wel eens de vredesprijs krijgen.
Als de VS niet in de eerste wereldoorlog wapens, munitie, en voedsel, had geleverd aan de landen die hun wereldrijken economisch bedreigd voelden door Duitsland, Groot Brittannië en Frankrijk, zou die oorlog snel afgelopen zijn geweest, of niet ontstaan, en was er waarschijnlijk nooit een USSR geweest.
De vraag die ‘Europa’ zich -hardop-moet stellen is: mag een fascistische dictatuur lid zijn van de club?
Wedden dat de Gouden Dageraad de macht daar binnen een paar maanden heeft overgenomen? En dat men dan zal zeggen: het is niet fraai, maar als we zo onze centen terug gaan krijgen dan moet het maar zo?
NAVO is verantwoordelijk geweest voor vrede in Europa niet de EU. Echter dat zal Brussel niet onder ogen willen zien.
Een Nobelprijs voor de economie a-la, maar voor de vrede? Wat heeft Europa in godsnaam ooit betekend voor de vrede waar dan maar ook? Waar zijn er ooit vijandigheden gestopt onder invloed van de EU? Niemand gelooft toch dat er een 3e wereldoorlog zou zijn gekomen of dat we in Europa niet zouden zijn gaan samenwerken op welke manier dan ooit zonder de EU. Goed misschien op en langzamer tempo en een stuk minder efficiënt, maar uiteindelijk zouden de afspraken tussen de EU landen op ongeveer hetzelfde zijn uitgedraaid als wat we nu hebben .
Was er nu werkelijk niemand op de wereld te vinden die daadwerkelijk ergens iets wezenlijks heeft bijgedragen aan de vrede, die ook maar 1 oorlogsslachtoffer voorkomen heeft?
De EU kreeg de Nobelprijs om drie specifieke redenen:
1) Het voorkomen van oorlogen tussen Frankrijk en Duitsland.
2) Het bevorderen van democratie in de voormalige Warschaupact-landen en het aanjagen van de integratie tussen Oost en West na de val van de Muur.
3) Het doen afnemen van de spanningen in voormalig Joegoslavië, en het bevorderen van het vredesproces aldaar.
Alleen op 1) is wat mij betreft wat af te dingen; die vrede is volledig op het conto van de Marshallhulp te schrijven. Als er ernstige economische problemen in Duitsland en Frankrijk waren geweest hadden extremisten daar in de jaren zestig/zeventig alsnog de macht kunnen grijpen zonder dat de NAVO daar ook maar iets aan had kunnen doen. Maar 2) en 3) zijn volgens mij redelijk oncontroversieel: zonder de EU zat Karadzic nu nog steeds potentieverhogende zalfjes uit te schrijven.
En is herhaal nog maar een keer: zelfs al had de EU actief troepen naar Vietnam gestuurd, dan nog zou dan niets afdoen aan deze Nobelprijs. Het Nobelcomité is daar al decennia volledig consistent in. Als Osama bin Laden vanaf 2004 geweld had afgezworen en zich had ingezet voor de verzoening tussen strijdende Afghaanse stammen dan had hij daar de Nobelprijs voor kunnen krijgen.
@22 Het bevorderen van democratie is niet altijd helemaal hetzelfde als bevorderen van vrede. Na jaren tegen De Muur te hebben gebeukt is er van die-hard communisme niet veel meer over, maar of het in het voormalige Oostblok nou zo vredig is?
En dat “doen afnemen van de spanningen in voormalig Joegoslavië” had toch o.a. excuses van de Nederlandse regering tot gevolg wegens een paar doden in een van de voormalige Joego-republieken?
Het Nobelcomité mag consistent zijn, het is volkomen terecht dat Eurpopa de prijs weigert ;-)
De negatieve gevoelens over Europa en EU komen m.i. vooral door het democratisch tekort en de huidige crisis. Toch blijft het feit, dat inmiddels tussen de EU-landen al 67 jaar geen onderlinge oorlogen meer zijn gevoerd. Dit dankzij de onderlinge economische verwevenheid en de keuze om conflicten door overleg op te lossen. Een ontwikkeling, waar landen elders in de wereld met belangstelling naar kjken.
Helaas zijn er grote tekortkomingen m.b.t. de participatie van de burgers en is er veel te weinig aandacht geweest om een onderlinge saamhorigheid tussen de burgers van alle landen te bereiken. Teveel is de aandacht gericht geweest op alleen economische vooruitgang en is de macht van grote bedrijven onevenredig groot geworden.
Desaliettemin is het feit van 67 jaar geen onderlinge oorlogen een unieke prestatie in de wereldgeschiedenis!
Ten eerste heerste hier de oude oorlog. Ten tweede was er al vrede voordat de EU er was.
Daarnaast zijn de meeste respectabele onderzoekers het er wel over eens dat de democratie in verschillende landen ertoe heeft geleid dat er vrede is,niet de EU. De EU heeft ook geen democratie gebracht. De EU bracht Franco niet ten val. De EU beëindigde ook het militaire regiem in Griekenland niet. De EU heeft voor liberalisering gezocht. That’s it. Door Brusselse wetgeving is de post vrijgegeven, net als de spoorwegen, nutsbedrijven et cetera. Ook heeft het de nationale democratie afgebroken en die ruimte gevuld met een technocratie.
Vandaag de dag zorgt de EU juist voor het opborrelen van oude sentimenten. Dat zou zonder EU niet het geval zijn. In zekere zin is de EU een monster uit de vorige eeuw.Na de fascistische en communistische dromen van één Europa is nu de kolos EU die de vrede en rust bedreigd. Laten we daarom eens gaan inziens dat Brussel enkel zeggenschap wil voor de macht, niets anders. De wereld is niet verandert, alleen de manier van opereren. De fascisten en communisten hebben gefaald met hun oorlogstactieken. De EU probeert het via een juridische en economische weg. Alle verdragen worden op ondemocratische manier behaald met zeer kleine en tijdelijke meerderheden wanneer nodig,maar zijn wel onomkeerbaar.
@23
Tja, maar de Nobelprijs voor de Vrede gaat dan ook niet alleen om de vrede. Vorig jaar werd hij uitgereikt aan een aantal activisten die opkwamen voor vrouwenrechten, het jaar daarvoor aan een Chinese mensenrechtenactivist en in 2007 kreeg nota bene Al Gore hem vanwege zijn werk aangaande ‘man-made’ klimaatverandering. Vooral dat werk van die Chinese activist zou de vrede zelfs in gevaar kunnen brengen, je zou kunnen betogen dat hij riskeert de Chinese staat om te laten vallen, wat de weg vrij kan maken voor bloedige afscheidingsoorlogen in Tibet en Xinjiang.
Ik weet niet hoe zinnig is om een discussie te voeren over hoe nauw we het woord ‘vrede’ in de naam ‘Nobelprijs voor de Vrede’ moeten opvatten. Uiteindelijk is het gewoon een prijs voor mensen die Noorse/Europese verlichtingsdenkbeelden uitdragen, niets meer, niets minder.
@17: Die is aardig getimed, zo in tijden van crisis, maar eigenlijk vér ver over tijd. Tot mijn verbijstering ontdek ik net dat bijvoorbeeld Robert Schuman de prijs nooit gekregen heeft.
Overigens sla je in je commentaar de plank alleen maar meer mis. In 1958 waren veel EU-staten bezig met hun dekolonisatieprocessen (latere toetreders als Portugal en Spanje uitgezonderd, mogelijk hebben dat latere toetreden en het later dekoloniseren wel iets met elkaar te maken?), twee jaar later werden er meer Europese kolonies onafhankelijk dan ooit tevoren of erna. En ja, EU-staten hebben (buiten Europa!) daarna zeker nog bedenkelijke rollen gespeeld, maar zich ook bovengemiddeld hard gemaakt voor vrede. Buiten de EU zijn er weinig landen van betekenis die wat dat betreft een betere trackrecord kunnen overleggen. Dat geldt overigens nog veel meer voor de prolongatie van vrede, voorspoed en ook democratie binnen/aan de grenzen. Het is voor een groot deel aan de EU te danken dat er geen dictaturen meer te vinden zijn ten Westen van Brest-Litowsk en ten noorden van de Middellandse Zee.