Eerste Hulp Bij Stemkeuze

Drie barista’s/studentes uit Utrecht vonden dat politieke standpunten slecht toegankelijk zijn voor het grote (en jonge) publiek. Dus schreven ze een boekje waarin ze de verkiezingsprogramma’s samenvatten.

De jeugd van tegenwoordig. Die leest geen kranten, kijkt niet naar het nieuws en heeft geen idee wat er zich in de wereld afspeelt. En stemmen? Dat doen ze al helemaal niet. Als ze stemmen, kiezen ze voor de partij van hun ouders.

Of toch niet? De G500 laat zien dat het politiek engagement van de jongerengeneratie misschien groter is dan we denken. Duizend jongeren zijn lid geworden van drie politieke partijen om een lans te breken voor beleid dat gericht is op problemen die hen aangaan. Hoe succesvol ze daarmee zijn is nog af te wachten, maar in de media genieten ze in ieder geval volop aandacht.

Maar. Zijn die G500-leden niet allemaal van het type Sywert van Lienden: hoogopgeleid, welbespraakt, hippe bril? Hoe zit het met die jongeren -waar ik er genoeg van ken- die wel willen stemmen en die dat goed geïnformeerd willen doen, maar die zich niet dagelijks bezighouden met de politiek in ons land?

Voor die jongeren is er nu het boekje ‘Want wij hadden het ook niet gelezen,’ gemaakt door drie vriendinnen die samen bij de Coffee Company in Utrecht werken. ‘Wij kennen veel mensen die wel politiek geïnteresseerd zijn, maar die zich storen aan het feit dat het alleen maar om imago en beeldvorming lijkt te gaan,’ zegt Daphné Dupont-Nivet (22), één van de initiatiefneemsters. ‘En we vonden het gek dat de inhoud van politieke partijen, hun standpunten, zo moeilijk toegankelijk zijn. Als je alle programma’s zou willen lezen, heb je het al gauw over honderden pagina’s.’ En dus baseren mensen zich vooral op die oppervlakkige momenten die ze op tv zien.

‘Dat past bij mij’

Daarom kwamen Dupont-Nivet en haar oud-huisgenote Sophia Twigt (22) met het plan een website te maken dat de verkiezingsprogramma’s van alle partijen samenvatte op een aantrekkelijke, toegankelijke manier. ‘Maar we wilden ook graag iets tastbaars maken, iets dat je vast kan houden, dus hebben we ook een boekje uitgebracht.’ Het boekje “Want wij hadden het ook niet gelezen” is het resultaat. In tien korte hoofdstukken wordt de ideologie van de verschillende partijen geschetst aan de hand van fictieve verhaaltjes. ‘Ik heb naar aanleiding van de verkiezingsprogramma’s een karikatuur proberen te maken van de ideale wereld volgens de politieke partijen,’ zegt Dupont-Nivet. Elk fictief verhaaltje wordt gevolgd door een korte samenvatting per thema van de partijprogramma’s, geschreven door de derde koffiedame Anne van Mourik. Het boekje eindigt met een woordenlijst waar begrippen als ‘BBP’ en ‘NAVO’  worden uitgelegd.

Een maand nadat het idee was geboren, was er een website in de lucht, zijn er duizend exemplaren gedrukt en zijn de dames druk bezig met het uitdelen bij verschillende verkiezingsdebatten. Het boekje is nadrukkelijk niet bedoeld als stemadvies, maar moet het aantrekkelijk maken voor jongeren om zich goed te informeren. ‘We willen graag dat mensen het lezen en bij één van de partijen denkt: he, dat past bij mij,’ aldus Dupont-Nivet.

Maar richten de makers zich door het uit te delen bij verkiezingsdebatten juist niet op de  jongeren die toch al bezig zijn met zich politiek te oriënteren? ‘Nou, deels wel, maar er komt ook best wel een divers publiek af op die debatten hoor. En we hebben hier in Utrecht het boekje op veel plekken verspreid. En via CoolPolitics [dat het project van de dames mogelijk maakte] bereiken we heel verschillende doelgroepen,’ zegt Dupont-Nivet.

Keuzevrijheid

Hoe komt het eigenlijk, dat mensen van deze generatie een keuzehulp nodig hebben bij het stemmen? ‘Ik denk dat we zo gewend zijn geraakt aan onze keuzevrijheid dat we nergens meer echt bij horen. Wij zijn opgegroeid met het idee dat we alles kunnen kiezen wat we willen, en we voelen ons daar prettig bij,’ zegt Dupont-Nivet.

Daarnaast lijkt het voor ons kinderen van de jaren ’80 en ’90 (de schrijfster van dit stukje is in 1988 geboren) haast alsof de politiek niet meer serieus te nemen is. Mensen van 24 gaan inmiddels voor de derde keer stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Misschien dat we daarom de moeite om partijprogramma’s te lezen niet meer nemen. We blijven niet bezig.