dossier

Amerikaanse Verkiezingen 2020

Foto: Phil Roeder (cc)

South Carolina: Biden’s laatste kans

ANALYSE - Een maand voelt als een jaar in de politiek, en zeker voor Joe Biden. Obama’s vicepresident begon deze maand als landelijke koploper in de Democratische voorverkiezingen. De caucus in Iowa liet echter niks over van deze reputatie: Biden behaalde in de eerste staat maar 15% van de stemmen.

Ook New Hampshire bleek een mokerslag voor de campagne. Alvorens de resultaten werden bekendgemaakt, pakte Biden het vliegtuig naar South Carolina. Niet ten onrechte, gezien het feit dat de voormalige koploper op een vernederende vijfde plek kwam te staan. Kort hierna tuimelde hij ook uit in de landelijke peilingen. Vandaag kan de primary in South Carolina deze trend doorbreken.

Neerwaartse spiraal

In mijn stuk over Iowa beschreef ik al hoe het bandwagon effect de winnaar(s) in Iowa een boost geeft. Immers, mensen willen graag op een winnaar stemmen. Voor Biden gold het omgekeerde: ondanks breed gedragen sympathie, wilden maar weinig kiezers op een loser stemmen.

Je kan je afvragen in hoeverre het Biden’s schuld is dat hij Iowa en New Hampshire heeft verloren. De 77-jarige presidentskandidaat geniet grote steun onder de zwarte Amerikanen, en laat nou net zijn dat de bevolking van deze staten bijna uitsluitend wit is.

Foto: Phil Roeder (cc)

New Hampshire: nieuwe ronde, nieuwe kansen?

ANALYSE - Nu Iowa achter de rug is, zijn de ogen gericht op New Hampshire. Daar waar Iowa als eerste staat de keuze velt tussen de kandidaten middels een ingewikkeld stemsysteem, vindt vandaag in New Hampshire de eerste primary plaats, waarbij de kiezers hun voorkeur gewoon via stembiljetten aangeven.

Dat is een niet onbelangrijk gegeven. In Iowa werd Pete Buttigieg door het merendeel van de media uitgeroepen tot winnaar, ook al had Sanders de meeste stemmen gekregen. De gecompliceerde manier waarop de uitslag in Iowa wordt geduid, had hier het grootste aandeel in.

Zoals verwacht, gaf de overwinning Buttigieg precies de media-aandacht die hij nodig had: de kandidaat schoot omhoog in de peilingen van New Hampshire. Daar staat hij tegenover Bernie Sanders, die tot voor kort de onbetwiste koploper was in de staat.

Tweestrijd?

Zoals de media wel vaker doen, werd de verkiezingsstrijd tot op zekere hoogte als tweestrijd geportretteerd: Bernie Sanders vs. Pete Buttigieg. Daar hebben deze twee kandidaten ook belang bij: bij een schijnbare tweestrijd zullen de stemmers immers langzaam wegtrekken bij de andere kandidaten.

Het zal nog wel even duren voordat het doek valt voor de andere kandidaten. Over een maand vindt Super Tuesday plaats, waarbij middels een stembusgang in 14 staten de uitkomst een stuk beter in zicht komt. Tussen nu en dan kan er nog een hele hoop gebeuren.

Foto: Phil Roeder (cc)

Amerika gaat een lelijk verkiezingsjaar tegemoet

ANALYSE - Pete Buttigieg is een rat en Bernie Sanders een leugenaar. Wat een verenigd front had moeten zijn tegen President Trump, verandert in een venijnige voorverkiezingen waar over en weer met modder wordt gegooid. Nu Buttigieg samen met Sanders nipt de voorverkiezingen in Iowa lijkt te hebben gewonnen, is het hek van de dam.

Het was niet zo zeer de uitkomst die in eerste instantie de aandacht trok, maar het rampzalige proces. De mobiele app waarmee de resultaten doorgegeven konden worden, bleek erratisch en de telefoonlijnen waren onderbezet. Het resultaat was dat de Democratische partij de uitslag niet op tijd bekend kon maken. Drie dagen na de caucus wachten we nog steeds op de laatste 3% van de stemmen.

Een rat

Op sociale media was men verenigd in woede over het proces. Het duurde niet lang voordat de kandidaten met halve overwinningsspeeches kwamen. Pete Buttigieg ging hierin het verst. Hij verklaarde zichzelf tot winnaar van de Iowa caucus. Achteraf bleek hij een punt te hebben wat betreft de uitslag: de jonge burgemeester eindigde samen met Sanders aan top. Desalniettemin duurde het niet lang voordat aanhangers van de andere kandidaten hun woede op Buttigieg richtten.

Foto: Phil Roeder (cc)

Waarom Iowa ertoe doet

ANALYSE - Hoewel President Trump pas in november op het stembiljet staat, zijn de Amerikaanse presidentsverkiezingen al in volle gang. Maar liefst twaalf prominente Democraten strijden in de voorverkiezingen voor de kandidaatsnominatie van de partij. Vandaag stemmen de kiezers van Iowa als eersten van het land op de Democratische presidentskandidaten; daarmee luidt het startschot van de zogeheten primaries.

Hoewel Iowa numeriek gezien van beperkt belang is voor het hele nominatieproces, fungeert de staat al sinds jaar en dag als politieke barometer voor de rest van de voorverkiezing. De reden daarvoor is het feit dat de historisch gezien de kandidaten die in Iowa wonnen, ook vaak in de landelijke voorverkiezingen zegevierden.


De virtueuze cirkel

Dat sinds 2000 de winnaars van Iowa ook de winnaars van de voorverkiezingen werden, heeft alles maken met het zogeheten bandwagon effect; naarmate iets of iemand als populair wordt ervaren, stijgt de populariteit nog sneller.

Naast economische toepassingen, bijvoorbeeld in reclames (“1000 anderen gingen je voor”), is het bandwaggon effect ook voor politicologen zeer relevant. Zodra een kandidaat het goed doet in één voorverkiezing, zal deze ook meer steun genieten bij de rest.


Vandaar dat een overwinning in Iowa, die standaard als eerste staat haar voorverkiezing houdt, een felbegeerde prijs is onder de Democraten. Naarmate deze dag naderde werd de ether van Iowa dan ook gevuld met spotjes en raken de Facebook-pagina’s overspoeld met advertenties.

Vorige