Toen het referendum over de Europese Grondwet werd aangekondigd was er voor mij, groot voorstander van de EU, geen twijfel mogelijk. Het zou een JA worden, een volmondig ja. Aldus vervolgde ik mijn prettige leventje, tot er vanuit diverse vooral internet gebaseerde krochten stemmetjes dingen riepen als “Maar dit artikel dan? En dat artikel? Heb je daar wel aan gedacht?”. Mijn antwoord op die vragen? Ik wist het niet. Maar de twijfel was gezaaid en weldra ontsproot er een een Grondwet-kritisch boompje in mijn Europese bastion. Met grote hulp van Steeph nam ik kennis van grote gedeelten van de grondwet.
Wat ik las stemde mij positief, negatief en soms kon het me werkelijk niks interesseren. Tot zover niks nieuws, want zoals altijd is het document een compromis en in een compromis staan nou eenmaal dingen die je leuk en minder leuk vindt. Om de grondwet af te wijzen op die gronden lijkt me naïef, aangezien je toch nooit 100% tevreden kan worden gesteld, nu niet en na 30 eventuele volgende onderhandelingsronden nog steeds niet.
Maar het algemene beeld was voor mij positief. Blijft Europa op stoom? Wordt het democratischer? Kortom, wordt de nieuwe situatie beter dan de huidige? Het antwoord daarop is ja.
Mooi zou, je denken, dan wordt het een JA. Inderdaad, ware het niet dat er een addertje onder mijn gazonnetje wroet. De grondwet zoals die er nu ligt kan worden aangepast, en dat hoort ook zo. Maar dat mag ook weer niet te moeilijk zijn. En moeilijk wordt het zeker gemaakt met de eis van dubbele unanimiteit. Een verandering in de grondwet moet namelijk worden ondersteund door ALLE regeringen van de Unie, en vervolgens worden goedgekeurd door ALLE parlementen. 25 landen, waarvan er dus maar eentje dwars hoeft te liggen en dan gaat het feest niet door.
Deze regeling, mijns inziens een doekje voor het bloeden voor het verlies van het vetorecht, brengt de toekomst van de Unie in gevaar. Ik hoef u niet te melden dat in de EU er bijna altijd iemand tegen eenbepaalde verandering is.
Hierdoor ontstaat het gevaar dat het zo goed als ONMOGELIJK wordt de grondwet te veranderen, waardoor we opgescheept zitten met een onbestuurbaar document. Nu liggen we goed op koers, maar straks? Als we erachter komen dat we iets willen bijsturen? Dan kan dat niet meer en is het te laat.
Dit trok mij over de streep van NEE.
De wereld was weer helder en, als één van de weinige Nederlanders, ik wist waarom ik wat ging stemmen.
Helaas, dat duurde maar een paar dagen. Want ik wordt keer op keer geconfronteerd met het feit dat mijn mening niet de mening is van de politieke partijen die tot het neekamp behoren. Met een groot deel van hun argumenten ben ik het zelfs totaal niet eens! Deze partijen vinden die dubbele unanimiteit zelfs goed, zodat ze toch nog een soort stok achter de deur hebben.
Wat bereik ik dan met mijn neestem? Ik geef hen extra munitie om te vechten voor een zaak die niet de mijne is. En wat erger is, mochten ze hun zin krijgen, dan is de kans groot dat er een nieuwe ontwerpgrondwet komt die ik slechter vind dan het huidige voorstel. Toch maar een ja, dan? Misschien…
Maar tegelijkertijd, als ik “ja” stem geef ik een verkeerd signaal naar de politiek. Dat ik het eens ben met deze grondwet bijvoorbeeld, dat hij wel goed is zo. Dat ik tegen alle argumenten van het neekamp ben. Geen van dit alles is waar.
Een blanco stem dan? Geen optie. Een blanco stem is volgens mij een verloren stem en niemand weet wat je daarmee bedoelt, laat staan dat er zinnige conclusies uit getrokken kunnen worden.
De enige conclusie die ik op dit moment kan trekken is dat een referendum niet de plek is om een complete grondwet al dan niet aan te nemen. Te groot, te onoverzichtelijk, te veel moeilijke taal. Een referendum kan gaan over iets afgebakends als “wilt u een gekozen burgermeester”, of “Bent u voor of tegen deze AANPASSING in de grondwet”. Overzichtelijk, met een beperkte impact.
En zodra elk referendum direct wordt opgepakt door lieden als Wilders en Herben, die er met veel populistisch geneuzel iets heel anders van maken en er allerhande irrelevante dingen bijtrekken vraag ik me af of een referendum wel thuishoort in onze huidige democratie.
Maar, blijft de vraag wat te stemmen. Ik weet het niet en ik heb tot negen uur vanavond de tijd om erover na te denken. Of mischien… toch maar een muntje opgooien?
Als afsluitende overweging wil ik jullie het volgende meegeven:
Misschien, misschien, misschien, misschien!
Misschien bevolken alle kaketoes dezes aardkloot vanaf morgen de homoscene!
Dichterlijk opgeschreven door dreadloki.
Reacties (6)
Ik denk dat je het moet laten afhangen van wat je denkt dat hierna gaat gebeuren. Als er geen grondwet komt, gaan ze opnieuw onderhandelen, komt er dan iets beters, uitgekleeds uit?
Zo niet, dan JA stemmen. ROeien met de grondwet die we hebben.
Ik weet niet wat er hierna gaat gebeuren. De Fransen hebben hoofdzakelijk neegestemd om hun subsidies in stand te kunnen houden. En ik ben juist voor afschaffen van dat soort dingen. Onderhandeld gaat er zowiezo worden, maar ik ben niet gerust op de toekomst. Of ik nu ja of nee stem.
En… als ik ja stem voelt dat als verloochening van mezelf. En van de vraag van het referendum. Moet ik gaan liegen? Tegen de grondwet, maar toch voor omdat we toch niets beters krijgen?
Zucht.
Bij een ‘nee’ weet niemand wat er nu precies veranderd moet worden. Het veto-recht terug? Zodat 25 landen een veto kunnen uitspreken over ieder gewenst onderwerp? Dan wordt er dus nooit meer wat besloten, of het moet een middelmatige, besluitloze en kleurloze brei aan slappe aftreksels zijn. Dan wordt Europa nog logger.
Of zijn er misschien andere punten waarover onderhandeld moet worden? En nemen we dan de standpunten van de LPF over, of die van de SP? Of misschien toch van de Christen Unie? Of kiezen we de speerpunten van Geert Wilders?
Nee is dus het begin van grote verdeeldheid. Mooi figuur zullen we slaan, vanavond om tien over negen.
Ik hoop nog steeds dat Nederland op tijd bij zinnen komt, maar ik geef toe: dat is eigenlijk tegen beter weten in.
(je kunt zeggen dat dit slechte argumenten zijn voor een ja-stem, die niets zeggen over de inhoud van de grondwet, maar ik vind dat je als stemmer ook moet nadenken over de gevolgen van een nee-stem. Die zijn allicht ernstiger dan een ja-stem, al vind ik het door Spuyt12 aangehaalde nee-argument de sterkste van alle aangedragen punten en daarmee behoorlijk ernstig. Echter, samenwerking is ten alle tijden beter dan polarisatie en verdeeldheid. We moeten dus verder met die samenwerking, een nee is mijns inziens een verkeerd signaal.
Rest me nog te zeggen dat ik anti-Balkenende ben, en dat velen in mijn omgeving zich verbazen over mijn ja-stem. P.S. Het stemmen met rood potlood voelde geweldig! Ik vond dat ik MACHT had, al is dit nog zo’n stupide onderwerp om over te stemmen, zoals Spuyt12 terecht opmerkte P.S.2: EINDE)
Het huidige referendum is om de volgende reden alleen maar raadgevend:
Een grondwetswijziging wordt in de huidige situatie opgesteld als wetsontwerp. Nemen beide kamers dit aan, dan komt de krabbel van de vorst en de ministers eronder. Bij een normale wetswijziging volgt dan een publicatie over de inwerkingtreding. Bij een Grondwetswijziging echter dient de regering vervolgens af te treden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven om het volk de gelegenheid te geven te stemmen op voor/tegenstanders. Na formatie kan het voorstel niet meer gewijzigd worden en wordt het opnieuw in de kamers behandelt. Daarna krabbel etc..
dramklukkel
Dat gedoe heeft de laatste grondwetwijziging over de gekozen burgemeester toch ook de das om gedaan?
Ik zal je een ding ter overweging meegeven, van iemadn die net zo hard als jij twijfelt: Er is een referendum geweest over de invoering van de euro, in verschillende landen en daar heeft Denemarken nee tegen gezegd. Dat heeft de invoering van de euro uiteindelijk ook geen schade aangedaan. Europa en europese besluiten zijn behoorlijk persistent :)