Het is inmiddels ruim negen maanden geleden dat de Israëlische krijgsmacht (IDF) zijn militaire operaties in Gaza intensiveerde met het uitgesproken doel: Hamas uitschakelen. En wat hebben we tot nu toe geleerd? Dat het misschien makkelijker is om een stad steen voor steen te vernietigen dan een idee uit te roeien. Gaza is grotendeels veranderd in een maanlandschap, maar het IDF weet het zeker: de overwinning is nabij. Alleen nog even dit ziekenhuis, die school, dat vluchtelingenkamp of dat waterpunt bombarderen.
Ondanks dat experts zeggen dat Hamas militair inmiddels eigenlijk niet meer bestaat trekt Israël nog steeds alles uit de kast om dat spook aan te vallen. Straaljagers, tanks, cyberoorlogsvoering, psychologische operaties, witte fosfor, de menukaart van een hypermoderne ‘democratie’ in ‘oorlog’. Maar Hamas? Bestaat nog steeds. Of beter gezegd: blijft altijd bestaan.
En daar begint het ongemakkelijke deel van het gesprek. Want als een van de best gefinancierde en best getrainde legers ter wereld er maanden over doet om een niet-statelijke actor met zeer beperkte middelen uit te schakelen, wie is er dan precies incompetent?
Misschien is het de beruchte asymmetrie van de oorlog: Hamas hoeft alleen maar te overleven om te winnen. Israël moet alles vernietigen om niet te verliezen. Spoiler: dat lukt dus niet. Je kunt een stad met bulldozers platwalsen, maar je krijgt die ene man met een raketbuis in een tunnel niet te pakken. En zelfs als je hem te pakken krijgt, staat er twee dagen later een andere in zijn plaats, met meer haat, minder scrupules en betere social media-skills.
Intussen klinkt het in Israël: “We hebben nog maar 17 van de 18 bataljons van Hamas geneutraliseerd.” De cynicus vraagt zich dan af: hoeveel van die bataljons zijn er eigenlijk? Zijn het er misschien eindeloos veel? Hebben ze een 3D-printer in Rafah? Of, nog erger: is Hamas inmiddels geëvolueerd naar een soort conceptuele levensvorm die niet meer afhankelijk is van mensen, maar bestaat uit symboliek, wrok en Instagram-algoritmes?
Je zou bijna denken dat de IDF er niet op uit is om te winnen, maar om bezig te blijven. Elke week een andere wijk, elke maand een andere VN-verklaring, elk kwartaal een andere “laatste fase”. Het is oorlog als abonnementsdienst: zolang je betaalt (in dode burgers), krijg je content.
Dus wat is het nu, vragen we aan de heren generaals: zijn jullie door en door slecht, of gewoon schokkend ineffectief? Is dit een moreel bankroet of een operationeel falen? Of is het gewoon… beleid? Of sorry, zei ik beleid? Ik bedoelde natuurlijk genocide, maar wie maalt daar tegenwoordig nog om als de bad guy een van onze ‘bondgenoten’ is?
Wat het antwoord ook is, voorlopig blijft de score hetzelfde: Gaza in puin, Hamas nog steeds op Twitter, eh X, en het IDF dat zich afvraagt waarom oorlog voeren toch zo ingewikkeld is geworden sinds 1948.
Reacties (8)
Het schijnt een soort natuurwet te zijn; Maar het is nu eenmaal makkelijker een oorlog te beginnen dan er een te beëindigen. Om een oorlog te beginnen is een partij voldoende maar om vrede te bereiken heb je nu eenmaal twee partijen nodig. Je kunt eenzijdig de overwinning uitroepen maar vrede is een ander verhaal en zoals zo vaak denkt men aan van alles en nog wat als men besluit tot een oorlog over te gaan maar vergeet men dit soort natuurwetten. Ook Israël wordt nu slachtoffer van hun eigen definitie van succes die volstrekt onhaalbaar is. De Palestijnen in Gaza kunnen nergens heen, geen enkel land wil ze hebben. Ze blijven noodgedwongen en hebben dus voorzieningen nodig die Israël volledig in puin gooit. De enige die dit weer kan opbouwen is Israël zelf om een onhoudbare situatie te beëindigen. Dit is een hoogst onprettige situatie die waarschijnlijk pas kan worden opgelost als Netanyahu verdwenen is van het politieke toneel. Een tweede natuurwet. Degene die de oorlog begint wordt het zelden vergunt om het ook weer te beëindigen. Het is aan de opvolgers om de puinhopen op te ruimen die hun voorgangers achterlaten
het is duidelijk dat Israël met genoegen de oorlog voortzet totdat de laatste Palestijn is omgekomen. het gevolg zal hen geen vrede brengen. de haat die zij nu vertonen zal na deze massaslachting als een pijlsnelle boemerang terechtkomen op henzelf. voor de toekomstige slachtoffers in Palestina is dat op dit moment de enige troostende gedachte. want verder is er niemand die hen wil of kan helpen in deze herbeleving van zoiets als de holocaust uit WOII maar nu uitgevoerd door de getraumatiseerden van die poging tot uitroeiing. oorlog is een vicieuze cirkel. er is geen weg naar vrede, vrede is de weg.
Als hier in Europa de zoveelste islamistische aanslag wordt gepleegd, dan gaan ‘we’ ‘Imagine’ zingen en vallen we bijkans om van meelij voor de daders.
In Israël, daarentegen, leggen ‘ze’ de daders genadeloos om, ook als daar ‘onschuldigen’ bij sterven (dezelfde onschuldigen die stonden te juichen op 7 oktober).
Wie is er gek, ‘wij’ of ‘zij’?
De toekomst zal het leren. De kans dat Israël over pakweg 50 jaar nog bestaat lijkt in ieder geval groter dan de overlevingskans van menig West-Europees land.
Jij bent gek. En een racist. Dat is nu al zo, dat hoeft de toekomst niet uit te wijzen
Prima, en jij een antisemiet.
Het antisemitisme-argument wordt wat sleets, ik heb het nergens over joden. Maar iedereen kan zien dat jij een genocide goedlult, gebaseerd op het stereotyperen en verdacht maken van een compleet geloof, gebaseerd op je eigen misplaatste superioriteitsgevoel. Daar is geen woord spaans bij, en maakt je een extremist.
Wat jij kennelijk niet begrijpt, of gewoonweg niet wil begrijpen, is dat die islamitische aanslagen een direct resultaat zijn van de vernedering en krenking die moslims voelen als het Westen weer eens over de rechten en belangen van hun geloofsgenoten heen walst.
Daar mag dan een gekrenkt islamitisch superioriteitsgevoel achter steken: veel moslims menen dat God hen de culturele overwinning heeft toegezegd, dus het krenkt hun religieuze en culturele superioriteitsbesef dat het (post)-christelijke Westen zich al honderden jaren militair, economisch en cultureel superieur toont aan de islamitische wereld.
Maar als je daarbij dan ook nog eens honderdduizenden slachtoffers maakt, terwijl je je dus op je eigen Westerse morele superioriteit beroept, dan roept dat ook gewoon terecht weerzin en haat op.
Wat de VS dus in Irak en Afghanistan heeft gedaan, en wat Israël in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (en Libanon, en Syrië) uitspookt, helpt dus niet om Europese steden veilig te houden. We gaan de komende jaren ongetwijfeld nog steekincidenten en dergelijke meemaken.
Dan moet je het niet omkeren en zeggen: in Israël begrijpen ze wel hoe je die bloeddorstige barbaren aan moet pakken. Nee, wat Israël doet voedt juist haat, weerzin en rancune onder moslims, en is een ideaal propaganda-instrument in de handen van fundamentalistische radicalen – juist ook omdat het Westen Israël politiek en militair dekking biedt, terwijl iedereen kan zien dat het land vrouwen en kinderen uithongert en afslacht.
Men zegt het. Ik denk dat het verder gaat. Hamas dient als excuus om Palestijnen het leven onmogelijk te maken evenals de totstandkoming van een democratische staat met gelijke rechten voor alle inwoners. Netanyahu zal Hamas niet uitschakelen. Hamas is veel te belangrijk voor hem om steun uit Europa en de VS te blijven houden.